Merhaba,
Ben 21 yaşında, 3.sınıf iktisat bölümü öğrencisiyim. Benim çocukluktan bu yana içinde bulunduğum aile hiç mutlu, güleryüzlü bir hayat yaşamadı. Annem, annesini kaybettikten sonra doğru düzgün düşünememeye başladı. Ve ne yazık ki benim doğduğum yıldan bir sene sonra bu kayıp oldu. Annemin normal dışı hareketleri babamla olan ilişkisini de etkiledi ve 19 senedir birlikte uyumuyorlar bile. Evde sürekli hakaretler, birbirlerini yaralamak için söylenen sözler, bana annem tarafından edilen hakaretler... Babam işini batırdı ve bu nedenle de şu an ekonomik sıkıntılar çekiyoruz. Ancak bu durumda bile babam tamamen yalnız cunku annem ona destek veremiyor ve bende babama çalışarak destek olamıyorum cunku iki bölümü aynı anda okuyorum. Üniversitede bölüm birincisiyim ve bu dereceyi yitirmek de istemiyorum bu sebeple ne işe girsem birşekilde yürütemedik derslerle...
Aslında bu gibi sitelerde derman aramam ve hata ilk kez böyle bir siteye yazıyorum. Ama sorun şu ki artık çarem kalmadı. Akıl alacak kimsem de kalmadı. İnanın çok kez ölmeyi düşündüm ama bu bir çözüm değil biliyorum. Evden kaçıp gitmeyi düşündüm ama hayallerim var ve onları gerçekleştirmek için okumam lazım. Ama artık boğuluyorum ben bu evde.. Babama üzülüp anneme kızıp, anneme kızıp babama üzülmekten bıktım usandım. Artık hiçbirşeye odaklanamıyorum.. Başarısız olmaktan ve ailemin tamamen yıkılmasından korkuyorum. Burası bir ev değil sanki bir pansiyon. Burada ben babam ve annem aynı çatı altında ayrı dünyalard ayaşıyoruz..
Maddi durumumuzu düzeltmem için mezun olur olmaz çalışabilirim ama benim yüksek lisans ve doktora gibi hedeflerim vardı.. Babam bize durumu hissettirmemek için 180.000TLye yakın kredi borcuyla 5 senedir evi geçindirmeye çalışıyormuş. Muhtemelen soracaksınız akraban falan yok mu diye.. Ama ne yazık ki yoklar. Var olanlar da bizimle annemin geçimsizliği yüzünden ilgilenmiyorlar.. Çoğu da yurtdışındalar.
Ben bir büyük sözü duymak istiyorum çünkü artık yoruldum.. Tahmin edenler olur mu bilmiyorum ama içim sıkıntı dolu. Tüketip üretememek beni çıldırtıyor... Annemin babamın bu sıkıntılar içerisinde sağlıklarından olmasından ve hatta allah korusun ama onları kaybetmekten korkuyorum..
Ben 21 yaşında, 3.sınıf iktisat bölümü öğrencisiyim. Benim çocukluktan bu yana içinde bulunduğum aile hiç mutlu, güleryüzlü bir hayat yaşamadı. Annem, annesini kaybettikten sonra doğru düzgün düşünememeye başladı. Ve ne yazık ki benim doğduğum yıldan bir sene sonra bu kayıp oldu. Annemin normal dışı hareketleri babamla olan ilişkisini de etkiledi ve 19 senedir birlikte uyumuyorlar bile. Evde sürekli hakaretler, birbirlerini yaralamak için söylenen sözler, bana annem tarafından edilen hakaretler... Babam işini batırdı ve bu nedenle de şu an ekonomik sıkıntılar çekiyoruz. Ancak bu durumda bile babam tamamen yalnız cunku annem ona destek veremiyor ve bende babama çalışarak destek olamıyorum cunku iki bölümü aynı anda okuyorum. Üniversitede bölüm birincisiyim ve bu dereceyi yitirmek de istemiyorum bu sebeple ne işe girsem birşekilde yürütemedik derslerle...
Aslında bu gibi sitelerde derman aramam ve hata ilk kez böyle bir siteye yazıyorum. Ama sorun şu ki artık çarem kalmadı. Akıl alacak kimsem de kalmadı. İnanın çok kez ölmeyi düşündüm ama bu bir çözüm değil biliyorum. Evden kaçıp gitmeyi düşündüm ama hayallerim var ve onları gerçekleştirmek için okumam lazım. Ama artık boğuluyorum ben bu evde.. Babama üzülüp anneme kızıp, anneme kızıp babama üzülmekten bıktım usandım. Artık hiçbirşeye odaklanamıyorum.. Başarısız olmaktan ve ailemin tamamen yıkılmasından korkuyorum. Burası bir ev değil sanki bir pansiyon. Burada ben babam ve annem aynı çatı altında ayrı dünyalard ayaşıyoruz..
Maddi durumumuzu düzeltmem için mezun olur olmaz çalışabilirim ama benim yüksek lisans ve doktora gibi hedeflerim vardı.. Babam bize durumu hissettirmemek için 180.000TLye yakın kredi borcuyla 5 senedir evi geçindirmeye çalışıyormuş. Muhtemelen soracaksınız akraban falan yok mu diye.. Ama ne yazık ki yoklar. Var olanlar da bizimle annemin geçimsizliği yüzünden ilgilenmiyorlar.. Çoğu da yurtdışındalar.
Ben bir büyük sözü duymak istiyorum çünkü artık yoruldum.. Tahmin edenler olur mu bilmiyorum ama içim sıkıntı dolu. Tüketip üretememek beni çıldırtıyor... Annemin babamın bu sıkıntılar içerisinde sağlıklarından olmasından ve hatta allah korusun ama onları kaybetmekten korkuyorum..
