Off sormayın ya hala çocuk muamelesi yapıyor bana.Ama her şeyime bir eleştiri ya.Üniversiteyi kazandım,bitirdim okuduğum bölüme laf etti,yaptığım işe laf etti küçümsedi.Boşa okudun dedi.Abiler zaman zaman asiri korumaci olabiliyor.
Meslek de etki eder bu tarz tavirlarda.
Birde ailenin kucugu olunca evlenseniz de boyunuzca cocugunuz da olsa onlarin gozunde hep kucuk kaliyorsunuz :)
Geçti gitti ben o kişiyle görüşmüyorum bile,adı bile geçmiyor artık.Konuyu kapattığınız halde sizi arkadaşlarınızdan vurmaya çalışması abartı bir tepki olmuş. Birbirinize karşı içiniz baya dolu görünüyor.
Konuyu kapatmanıza rağmen arkadaşınızla ilgili eleştiri yapması pek hoş olmamış sanki..Konu biraz uzun baştan uyarayım
Benim 1 tane abim var.Aramızda gerek yaş farkı olması gerek çok dik kafalı,karşısındakinin fikirlerine saygı duymayan,dediğim dedik bir insan olması sebebiyle zaman içinde baya soğudum kendisinden.
Canım ciğerim,tırnağına taş değse üzülürüm orası ayrı ama normal 2 çift laf edemediğimiz için çok muhatap olmuyorum.Çokta agresif,sinirli biri aynı zamanda.
Neyse akşam otururken bir muhabbet açıldı.Yaza kuzenimizin düğünü var onun düğününe gidip,gitmeme konusu hakkında konuşuyoduk.
Ben gitmeyi düşünmüyorum dedi.Neden diye sordum "pandemi var,takımı takarım giderim" dedi.
Bende ilk başta düğüne gitmem,etmem diyince hiç uğramayacak sandım.Takımı takar giderim diyince, "he iyi o zaman hiç gitmeseniz ayıp olurdu,neticede onlar sizin düğüne geldi çünkü" dedim.Ama asla ısrar etme gibi bir durumum olmadı.Normal sohbet sırasında kendi fikrimi belirttim sadece.Sonra bir anda parladı ben bu lafı edince.
"Ben kimlerin düğününe gittim de onlar bana gelmedi,benim sağlığım daha önemli" falan filan diye başladı.Hani normal zamanda koronaya dikkat eden bir insan olsa amenna diyecem.Ve "nasıl gitmesiniz,çok ayıp,gitmen lazım" tarzında bir laf,eleştiri çıkmadı ağzımdan asla.Normal sohbet ederken "hiç uğramazsanız ayıp olur,en azından takı için uğrayacaksan iyi" dedim çok normal bir tavırla.O kadar.Bu bana parlayınca "tamam abi gitmezsen,gitme kendi bileceğin iş" dedim konuyu kapattım.Çünkü gerçekten umrumda değil ne yaptığı ben sadece kendi düşüncemi söylemiştim."Evet ben bilirim zaten bana akıl verme,benim aklım bana yeter" dedi.Çok gücüme gitti,neden biz 2 kardeş normal bir iletişim kuramıyoruz yani? Hep bir hor görme,ezme durumu.
Neyse sonra konu alakasız bir şekilde benim geçmişte çok sıkı fıkı olduğum ama şu anda konuşmadığım,zaman içinde koptuğum bir kız arkadaşıma geldi konu.
Neymişte zamanında bana çok demiş o insanın namkör olduğunu ama ben onu dinlememişim,arkadaşlık yapmaya devam etmişim.
Ya her konuda istiyor ki insanlar onun dediğini yapsın.Onun ağzından çıkana göre hareket edilsin.
Ya hu bu insan beni kötü etkileyen,zarar veren bir insan olsa ve ben seni dinlemesem hadi haklısın derimde,kızla bir tartışmamız bile olmadı zaman içinde koptuk sadece.Bunun seni dinlememekle ne alakası var ya?
Sonuçta benimde kendi aklım,fikrim,iradem var.Kimle arkadaşlık yapıp yapamayacağımı neden senin lafına göre belirleyeyim?Çocuk muyum ben? Dediğim gibi beni kötü etkileyen biri olur,bir büyük olarak uyarırsın o başka.Ya sadece bu olayda değil kızlar her konuda böyle,herkesi her şeyi yönetmeye çalışıyor.Ne yapsam bir kulp buluyor.Onun doğruları dışındaki doğruları kabul etmiyor.Benim artık çocuk olmadığımı,kendi hayatım olduğunu idrak edemiyor bir türlü.Bu olay en basiti,sadece yarım saat içinde yaşadıklarım yani düşünün.
Neyse çok uzattım öyle bir içimi dökmek istedim.Sabırla okuyan herkese teşekkürler.
Evlenmeden önce abimle kedi köpek gibi kavga ederdik.Seni on yıl görmesem arayıp sormam falan derdi,değişik değişik lakâplar takardı.Evlenip uzak bir şehire yerleştikten sonra 180 derece değişti.Aslında birbirimizi çok seviyormuşuz bizKonu biraz uzun baştan uyarayım
Benim 1 tane abim var.Aramızda gerek yaş farkı olması gerek çok dik kafalı,karşısındakinin fikirlerine saygı duymayan,dediğim dedik bir insan olması sebebiyle zaman içinde baya soğudum kendisinden.
Canım ciğerim,tırnağına taş değse üzülürüm orası ayrı ama normal 2 çift laf edemediğimiz için çok muhatap olmuyorum.Çokta agresif,sinirli biri aynı zamanda.
Neyse akşam otururken bir muhabbet açıldı.Yaza kuzenimizin düğünü var onun düğününe gidip,gitmeme konusu hakkında konuşuyoduk.
Ben gitmeyi düşünmüyorum dedi.Neden diye sordum "pandemi var,takımı takarım giderim" dedi.
Bende ilk başta düğüne gitmem,etmem diyince hiç uğramayacak sandım.Takımı takar giderim diyince, "he iyi o zaman hiç gitmeseniz ayıp olurdu,neticede onlar sizin düğüne geldi çünkü" dedim.Ama asla ısrar etme gibi bir durumum olmadı.Normal sohbet sırasında kendi fikrimi belirttim sadece.Sonra bir anda parladı ben bu lafı edince.
"Ben kimlerin düğününe gittim de onlar bana gelmedi,benim sağlığım daha önemli" falan filan diye başladı.Hani normal zamanda koronaya dikkat eden bir insan olsa amenna diyecem.Ve "nasıl gitmesiniz,çok ayıp,gitmen lazım" tarzında bir laf,eleştiri çıkmadı ağzımdan asla.Normal sohbet ederken "hiç uğramazsanız ayıp olur,en azından takı için uğrayacaksan iyi" dedim çok normal bir tavırla.O kadar.Bu bana parlayınca "tamam abi gitmezsen,gitme kendi bileceğin iş" dedim konuyu kapattım.Çünkü gerçekten umrumda değil ne yaptığı ben sadece kendi düşüncemi söylemiştim."Evet ben bilirim zaten bana akıl verme,benim aklım bana yeter" dedi.Çok gücüme gitti,neden biz 2 kardeş normal bir iletişim kuramıyoruz yani? Hep bir hor görme,ezme durumu.
Neyse sonra konu alakasız bir şekilde benim geçmişte çok sıkı fıkı olduğum ama şu anda konuşmadığım,zaman içinde koptuğum bir kız arkadaşıma geldi konu.
Neymişte zamanında bana çok demiş o insanın namkör olduğunu ama ben onu dinlememişim,arkadaşlık yapmaya devam etmişim.
Ya her konuda istiyor ki insanlar onun dediğini yapsın.Onun ağzından çıkana göre hareket edilsin.
Ya hu bu insan beni kötü etkileyen,zarar veren bir insan olsa ve ben seni dinlemesem hadi haklısın derimde,kızla bir tartışmamız bile olmadı zaman içinde koptuk sadece.Bunun seni dinlememekle ne alakası var ya?
Sonuçta benimde kendi aklım,fikrim,iradem var.Kimle arkadaşlık yapıp yapamayacağımı neden senin lafına göre belirleyeyim?Çocuk muyum ben? Dediğim gibi beni kötü etkileyen biri olur,bir büyük olarak uyarırsın o başka.Ya sadece bu olayda değil kızlar her konuda böyle,herkesi her şeyi yönetmeye çalışıyor.Ne yapsam bir kulp buluyor.Onun doğruları dışındaki doğruları kabul etmiyor.Benim artık çocuk olmadığımı,kendi hayatım olduğunu idrak edemiyor bir türlü.Bu olay en basiti,sadece yarım saat içinde yaşadıklarım yani düşünün.
Neyse çok uzattım öyle bir içimi dökmek istedim.Sabırla okuyan herkese teşekkürler.
Ya inan oturup konuşulabilecek bir insan değil.Bak o düğün lafımı bile aldı nereye getirdi,hemen sinirlendi.Asla öfke kontrolü olan biri değil.O yüzden artık kendisiyle muhatap olmuyorum mecbur kalmadıkça.Çünkü biliyorum ki anlatsamda anlamayacak ya da sinirlenip evin huzurunu kaçıracak.herkes abi konusunda o kadar şanslı olamayabiliyor veya herkesin aile bireyleri üslup nedir bilmeyebiliyor maalesef. bunun üç beş kat beteri bende de var,bazen tam zorba bazen sevgi dolu bir baba gibi. kelin ilacı olsa başına sürer.. artık zorbalıklarını kabullenip iletişimi azalttığımda hatasını az çok anlamaya ve normalleşmeye başladı diyebilirim.
boşa okuduysam okudum sana ne sen mi karşıladın masraflarımı der geçersin yalnız tavsiyem kendini sakinleştirmek istiyorsan üslubunda ciddi sorun olduğunu ama seni çok sevdiğini kendine hatırlat.
Bizimkide evli ama değişen bir şey yokEvlenmeden önce abimle kedi köpek gibi kavga ederdik.Seni on yıl görmesem arayıp sormam falan derdi,değişik değişik lakâplar takardı.Evlenip uzak bir şehire yerleştikten sonra 180 derece değişti.Aslında birbirimizi çok seviyormuşuz biz.
Öfke patlamaları tek taraflı malesef.Ben olay olmasın,huzursuzluk çıkmasın diye hep içime atıyorum.Konuyu kapatmanıza rağmen arkadaşınızla ilgili eleştiri yapması pek hoş olmamış sanki..
Ama genel anlamda gördüğüm, ikinizin de birbirinizle ilgili hoşnutsuzluk duyduğu ama açıkça ifade etmeyip halının altına süpürdüğünüz sorunlar var..
Bu yüzden herhangi bir gerilme anında, tak gün yüzüne çıkıyorlar. Alakalı alakasız bir şekilde. Daha çok abiniz yapıyor gibi bunu ama.
Bence ya karşılıklı oturup eteğinizdeki taşları dökün, konuşmadık şey kalmasın. Ya da böyle muhabbet ortamlarına girmemeye çalışın. Çünkü arada ciddi bir iletişim kopukluğuna bağlı, yanlış anlama ve öfke patlamaları var gibi duruyor
Ya inan oturup konuşulabilecek bir insan değil.Bak o düğün lafımı bile aldı nereye getirdi,hemen sinirlendi.Asla öfke kontrolü olan biri değil.O yüzden artık kendisiyle muhatap olmuyorum mecbur kalmadıkça.Çünkü biliyorum ki anlatsamda anlamayacak ya da sinirlenip evin huzurunu kaçıracak.
Aslında daha anlatabileceğim o kadar olay var ki.Yaz yaz bitmez.Ona karşı çok kırgınım.Küçüklüğümden beri kendisiyle güzel bir abi-kardeş ilişkimiz olamadı malesef.En sonunda bende kabullendim artık bu durumu.Ama çevremde abisiyle çok güzel ilişkisi olan arkadaşlarım var,onları görünce zoruma gitmiyor değil.
Yarın bir gün Allah gecinden versin,anamız,babamız ölünce bizim iki kardeş birbirimizden başka kimimiz var ki?
Neyse bizim ilişkimizde böyle olacakmış.
Abim tek kız olduğum için ve evde bana daha fazla ilgi gösterildiği için kıskanıyordu.Sizde de böyle bir durum olabilir mi?Bizimkide evli ama değişen bir şey yok
Aslında sadece bana karşı değil yeri geldiğinde anneme,babama karşıda böyle.abin abim olabilir ciddi söylüyorum, resmen benim haydutu tarif etmişsin. eksiği var fazlası yok,yalnız son zamanlarda biraz dediğim gibi insancıllaştı. öfke patlaması geçirse bile inatla ısrarla hatalarını anlata anlata artık yıldırdım sanırım kendisini. en fazla evi kırıp döktü kendini yerden yere attı. ama sonunda o da haddini bilmeyi az da olsa öğrendi. tabii bu yıllarımı aldı, inşallah sizinkisi kıymetinizi bir an önce anlar
Ya küçükken değil ama ne zaman büyüdüm,biraz sesim çıkmaya başladı,anneme yoldaş olmaya başladım bir şeyler değişti sanki.Abim tek kız olduğum için ve evde bana daha fazla ilgi gösterildiği için kıskanıyordu.Sizde de böyle bir durum olabilir mi?
Öyle yaptım zaten "tamam gitmezsen gitme kendin bilirsin" dedim "evet ben bilirim sana mı sorucam,benim aklım bana yeter" diyor bu seferde adam.He he diyip geçiştirin.bazı insanlar kadın erkek fark etmiyor konuşmayı,dinlemeyi bilmiyorlar.
Ama bence içten içe kıskanıyor seni,belkide küçük olduğun için ailen senin üzerine daha çok düşüyordur.Sen farkında olmasan da kıskanma ihtimali büyük.Ya küçükken değil ama ne zaman büyüdüm,biraz sesim çıkmaya başladı,anneme yoldaş olmaya başladım bir şeyler değişti sanki.
Aşağı yukarı evden ayrılıp üniversiteye gittiğim zamanlara denk geliyor.
Hani kıskanmak diyemem tam olarak ama ne zaman bir olay olsa ve annem beni savunsa "aman toz kondurma,siz ikiniz çetesiniz zaten" gibisinden laflar eder zaman zaman.
Benim kendi doğrumu savunmam ona göre bir baş kaldırış,karşı gelmek,inat yapmak oluyor mesela.
Halbuki alakası yok sadece kendi düşüncelerimi söylüyorum.Allah herkese kendi aklını,iradesini vermiş.
Ona kalsa ben soğuğum,yabaniyim,onu takmıyorum falan.
Halbuki alakası yok sıcaklık göremediğim,saygı göremediğim için böyleyim sadece.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?