Akşam Akşam Canım Sıkıldı

Abinizin kafası bir şeye mi bozuk acaba ? Tamam mizacı böyle olabilir de belki bir şeye takılmıştır.
Aile bu sonuçta, bir yere kadar idare ediyorsunuz birbirinizi. Kendinizi sakinleştirecek bir şeyler yapın bence şimdi.
 
Ama bence içten içe kıskanıyor seni,belkide küçük olduğun için ailen senin üzerine daha çok düşüyordur.Sen farkında olmasan da kıskanma ihtimali büyük.
Ya tamam ben evin küçüğüyüm de ne o çocuk ne de ben çocuğuz yani neyini kıskanıyorsa?
Tabi gerçekten kıskanıyorsa eğer.
Annem biraz bana düşkün ama onun beni hırpalamalarına içi el vermediği için,babamda tam tersi ona daha düşkün mesela.
Hoş babama sorsan yok der ama neyse şimdi bu konularıda açıp kendimi iyice sıkmak istemiyorum.
Annemde bunları gördüğü için zaten kendince beni korumaya çalışıyor zaten.
 
Yok ya ben onu bildim bileli böyle o,doğuştan bozuk onun kafa.
 
Ah ah diyorum zaten hep.
Allah karısına,çocuğuna sabır versin diye kendi kanımdan olduğu halde çekemiyorum çünkü artık.
Dediğin gibi şans eseri benden önce doğdu diye kendini patron sanıyor.
Zaten elimden geldiğince kendimi çekiyorum ama ister şstemez muhatap oluyorum işte.
 

bırak düzelmesin ya, kardeş sonuçta senin sorumluluğunda değil ve sen onun bu dünyaya gelme nedeni de değilsin. iletişimi azamiye çek ne hali varsa görsün. canını sıkma sebebin oldukça geçerli ama değiştiremeyeceğin şeyler için kendini yıpratmana değmeyecek gördüğün gibi.

madem değişmiyor o halde alışmak ve kemikleşmek zorundasın. bu adam bir günde böyle olmadı ya, dediklerine daha fazla şaşırmaman üzülmemen senin için daha hayırlı olur.
 
O zaman çok polemiğe girmemeye çalışırsanız sinirlerini daha az bozulur sanki, can sıkıcı ama kardeşle anlaşamamak, anlayabiliyorum sizi
Elimden geldiğince öyle yapmaya çalışsamda ister istemez oluyo yine bir şeyler.
Malum aynı aileden olunca kaçamıyorsun.
Bende işte yazıp rahatlıyım diye buraya attım kendimi.
 
Yok zaten kendi haline bıraktım.
Eskiden daha çok kafaya takardım,daha çok iletişim kurmaya çalışırdım ama artık azalttım.
Ufak ufak gözümü açmaya başladım.
Bu aralar kafamda çok dolu zaten,psikolojik olarak zayıf bir dönemime denk geldi birazda ondan bu kadar canım sıkıldı.
 
Ya böyle nineler gibi ya hiç olmasaydı tarzı bir şeyler demeyi sevmem ama bir bakış açısı olarak yazmak istedim. Kardeşim doğuştan çeşitli kronik hastalıklara sahipti, yıllarca ağır tedaviler fizyoterapiler vs vs hiç sağlıklı bir zamanı olamadı 15 yaşında vefat etti. Bir kardeşim de erken doğdu bebekken kaybettik. Kendimi bildim bileli hep kardeş özlemi çektim ne biliyim abisiyle ablasıyla oynayabilen arkadaşlarım çok şanslı gelirdi. O yüzden kardeşler arası anlaşmazlıklar çok üzücü geliyor. Bana göre çok büyük nimet ama işte kendi sağlığımız gibi yokluğunda daha iyi anlıyoruz galiba. Bazen bu yüzden yalnız hissediyorum. Yani özetle çok büyük problemler değilse konuşarak sevgi göstererek aşmaya çalışın. Bazen üzüntü de agresyon olarak dışavuruyor. Belki altta yatan dertleri vardır. Belki siz adım attıkça o da düzelir ne biliyim kardeş kıymetli işte bence ufak tefek olaylardan kopmayın
 
Ya senin acını,yaşadıklarını anlamam mümkün değil elbette ama varken yok gibi olmasıda en az olmaması kadar acıtıyor.
Ben sonuçta onun küçüğüyüm abi olarak onun bana adım atması,ilişkimizi onun sağlamlaştırması gerekirdi.
Büyüklük sadece bağırıp çağırmakla olmuyor.
Bir çocuğa ne verirsen onu alır.
O da bana bunları verdi küçüklükten beri.
Yapacak bi şey yok kabullendim arada böyle dellenip dellenip yoluma bakıcam işte.
 
Abiler genelde boyle oluyor. Seninki de farkli degilmis. Annemin abisi daha fena. Bagirmadan konusamaz. Cok degisik biri.
Mesela zile basiyor kim o diyorsun " aç " diyor. Evdekiler aç geldi diye guluyor. Telefonda konusursun mesela gorusuruz kendine iyi bak vs. Demeden kapatir yuzune konusma bitince. Hatta en ilgincini soyliyim saat sabaha karsi 5te bizi arayip yumurta varmi diye sormuslugu var. Bu son ornek pek alakali olmamis olabilir ama beterin beteri var demek istiyorum.
Annemi de evlenene kadar hep dovmus bir insan.
 
İleride olurda ilk çocuğum erkek olursa asla böyle yetiştirmiycem ya.
Abi terörü yaşatamayacak.
 
Haklısın, büyüklerin ilişkiyi kurması lazım da bir yaştan sonra büyük küçük kalmıyor. Akıl da olgunluk da yaşta değil başta. O yüzden mesafe koymadan önce düzeltmeye çalışabilirsiniz yani ben böyle yapardım ama diyorsan ki değişmez iyileşmez tabii ki sen daha iyi tanıyorsun
 
Yok ya kaç yaşına gelmiş insan bu saatten sonra düzeltemem ben onu.
Pek özeleştiri yapabilen biri de değil.
Böyle gelmiş böyle gider.
 
Aha da buraya yaziyorum. O abin mutsuz ve etrafindaki herkesi kendinle surukleyecek. Bana cok tanidik geldi
Pek takma sonra ogrenirsin. Bu dedigim gelir aklina
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…