Yıllar önce bu forumun üyesiydim.. O dönemlerde bu başlığı doldurmuştum, hissettiklerimi de yazmıştım- unuttuğumu da acıyı.
Bir daha yaşamam sanıyordum.
(Bir kez daha bu acıyı yaşamamak ümidiyle hissettiklerimi yazayım)
Bana tapan, benim için herkesi- ailesini, işini, yaşamını karşısına alan benden yaşça oldukça büyük sevgilim; ki ben de çok seviyordum onu. Tutkuyduk.
Sevgilim'in , bana artık beraber olduğumuzu, aramızdaki engellerin kalktığını ve mutlu olacağımızı söylediği günün gecesinde...
İnternette sahte bir adresten üyeliği olduğunu, kızlara aynı bana davrandığı gibi davrandığını; hatta daha fazla. Onlara aşkla yazdığını, tutkuyla.. Bunu gördüm...
Ciğerim söküldü, ağladım.
Üç gün ona ulaşamadım, iş dolayısı ile.
Üç gün sonunda "aldatmadım", dedi. aldatmadığına inanmaya çalıştım. (hep aldatmadım derler.)
Ama yalnız kaldığım anda aldattığını hissediyordum, nefes alamıyordum; aldatmıştı beni. En sonunda pes ettim, ağzıma geleni saydım bir gün. O da dayanamadı hakaretlerime.. Ve ayrıldık. Yarayı kestim attım. Canım yanıyor bazen. 1 aydan fazla oldu görüşmeyeli. Bazen ben aldatmadım diye msj atardı, artık atmıyor da.
Doğru insan aldatmaz diyelim arkadaşlar.. Aldatılan arkadaşlar da bunu düşünsün.. Demek ki doğru değilmiş.. Doğru günü bekleyin, kimse sürekli acı çekmek için gelmez dünyaya