Bir ay sonra icine gireceğim evin balkonundaydım... Barbekünün yanına oturmuş sigara yakmıştım. Odaya gidip baktım uyuyordu horul horul. Ben "ilişkimiz bitti mi, nasıl bu hale geldik" diye yatagımda dört dönerken o pirelerle meşguldü.
Yastıgın altında gördüm telefonu, normalde sehpa üzerine koyar ve bana da kızardı; "koyma su telefonu yastıgının altına, beynine cok yakın zarar verir vs" diye.
Şeytan dürttü, aldım elime telefonu, kapalı! Acıp pin kodun girdim, hatalı! İkinciyi denedim, hatalı! Kapagı cıkardım ve baska bir hat! Şirket hattı herhalde diye düşündüm. Cüzdanını actım sim kodunun yazdıgı kart orda. İlk girişimde acıldı.
Tekrar balkona cıktım. Sigaramı yaktım. Sabah olmak üzereydi. Rehbere girdim. Hayatım(ya da sevgilim hatırlayamıyorum), "aaa bak kavgalıyız ama beni yine de yazmıs gördün mü" diye gecirdim icimden. Hayatım2; "aaa nasıl olur benim ikinci bir numaram yok ki, kurum telefonudur herhalde" İsme girdim, Avea numarası. Ömrümde kullanmadım ben avea.
Mesajlara girince dünyam başıma yıkıldı tabi ki. İçim cekildi. Beynim uğuldamaya başladı. Ayağa kalkmaya calıstım ama yer altımdan kayıyordu sanki.
*****************************
Bunlar işte hissettiklerim; Öyle bir acı yaşamadım daha önce. Allah sağlık derdi vermesin ama tarifi imkansızdı yüreğimdeki sancının. Biri kalbimi sıkıp sıkıp bırakıyordu sanki.
Offf feci günlerdi.