Merhaba,
Ben henüz 3 aylık evliyim. Eşimle 4 yıllık bir beraberlikten sonra evlendik. Flört dönemimizde çok fazla kavgamız ayrılıgımız anlaşmazlıklarımız oldu, hatta nişan attık ve sonra evlendik. Şu an ne kadar pişmanım anlatamam. Umarım bu kırgınlık ve kızgınlıkla alakalı bir pişmanlıktır, umarım geçicidir.
Eşimin işi nedeniyle genç güzel bayanlar sürekli çevresinde. evliliğimizin ilk haftasında yaşadıklarımız bunlarla alakalıydı hala evlendiğini bilmeyen bazı kişilerin mesajlarıyla hatta gece yarısı telefonlarıyla uyandığımız oldu. Yanımda evlendiğini bir daha rahatsız edilmek istemediğini söyleyerek defetti bu insanları hayatımızdan, beni ikna etti bi şekilde.
(ayrıca ben vajinismuslu bir bayanım su aralar bunu aşmaya çalışıyorum, tam bir birlikteliğimiz olmadı) birazda bunun stresine bağladığım 3 şiddetli kavga yaşadık bu 3 ayda. hayatımda işitmediğim hakaretleri küfürleri işittim, hatta tokat yedim 2 kez. o an evi terketmeye kalktım izin vermedi durdurdu özürler diledi.
bir de alkol problemini öğrendim. bekarken ara sıra içtiğini biliyordum ama şu an anlıyorumki eşim alkolü çook seviyor. hemen her akşam bir bira içmiş olarak dönüyor işten. benim hiç hoşlanmadığım ve evlenmeden önce bana söz verdiği bir konu olduğundan bu yüzden de tartışmalarımız oluyor sık sık.
ve bu sabah; eşim yine işi yüzünden 2 gün gece çalıştı ve geceyarısı geldi eve, ben isyan ettim biz yeni evliyiz ve bu iş yüzünden birlikte vakit geçiremiyoruz evde yalnız kalıyorum vs gibi konuşmalar yaptık haklısın ama işim bu dedi. daha insani şartlarda çalışarak da aynı parayı kazanabilirsini savundum. hak verdi ve sabah konusmak üzere uyuduk. Sabah telefonunun şarjının bittiğini kapandığını görüp şarja takmıştımki fotoğraflara girdim, bir video çekmişti iş ortamında. karşısında oturan bir kızın (yazlık straplez mini bir elbise giymiş) gizlice çekilmiş bir videosu. gögüs ve bacak kısmını çekmiş özellikle. Yıkıldım!
bu hastalık, sapıklık bu. hemen gidip uyandırdım ve sordum. bu mu senin işin, iş ortamın, iş arkadaşına bunu mu yapıyorsun hastamısın sen dedim. bişi söyleyemedi geçiştirmeye çalıştı benim işe gitmem gerektiğinden evden çıktım.
ölü gibiyim. midem bulanıyor. evliliğimizin başından beri bu tür sapkınlıklarını yakalıyorum ama bu fazla oldu. ve belki bu yüzden kendimi ona teslim edemiyorum. bana güven vermiyor.
ne yapmam ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.
kimseye anlatamıcam şeyler bunlar en azından yazarak rahatlamak istedim
eve gidip boşanmak istediğimi söylemek istiyorum ama toplum baskısı.. onu seviyorum beni sevdiğini biliyorum ama bu sapkınlıkları ve kadınlık gururumu defalarca ayaklar altına alması artık katlanamıyorum
Ben henüz 3 aylık evliyim. Eşimle 4 yıllık bir beraberlikten sonra evlendik. Flört dönemimizde çok fazla kavgamız ayrılıgımız anlaşmazlıklarımız oldu, hatta nişan attık ve sonra evlendik. Şu an ne kadar pişmanım anlatamam. Umarım bu kırgınlık ve kızgınlıkla alakalı bir pişmanlıktır, umarım geçicidir.
Eşimin işi nedeniyle genç güzel bayanlar sürekli çevresinde. evliliğimizin ilk haftasında yaşadıklarımız bunlarla alakalıydı hala evlendiğini bilmeyen bazı kişilerin mesajlarıyla hatta gece yarısı telefonlarıyla uyandığımız oldu. Yanımda evlendiğini bir daha rahatsız edilmek istemediğini söyleyerek defetti bu insanları hayatımızdan, beni ikna etti bi şekilde.
(ayrıca ben vajinismuslu bir bayanım su aralar bunu aşmaya çalışıyorum, tam bir birlikteliğimiz olmadı) birazda bunun stresine bağladığım 3 şiddetli kavga yaşadık bu 3 ayda. hayatımda işitmediğim hakaretleri küfürleri işittim, hatta tokat yedim 2 kez. o an evi terketmeye kalktım izin vermedi durdurdu özürler diledi.
bir de alkol problemini öğrendim. bekarken ara sıra içtiğini biliyordum ama şu an anlıyorumki eşim alkolü çook seviyor. hemen her akşam bir bira içmiş olarak dönüyor işten. benim hiç hoşlanmadığım ve evlenmeden önce bana söz verdiği bir konu olduğundan bu yüzden de tartışmalarımız oluyor sık sık.
ve bu sabah; eşim yine işi yüzünden 2 gün gece çalıştı ve geceyarısı geldi eve, ben isyan ettim biz yeni evliyiz ve bu iş yüzünden birlikte vakit geçiremiyoruz evde yalnız kalıyorum vs gibi konuşmalar yaptık haklısın ama işim bu dedi. daha insani şartlarda çalışarak da aynı parayı kazanabilirsini savundum. hak verdi ve sabah konusmak üzere uyuduk. Sabah telefonunun şarjının bittiğini kapandığını görüp şarja takmıştımki fotoğraflara girdim, bir video çekmişti iş ortamında. karşısında oturan bir kızın (yazlık straplez mini bir elbise giymiş) gizlice çekilmiş bir videosu. gögüs ve bacak kısmını çekmiş özellikle. Yıkıldım!
bu hastalık, sapıklık bu. hemen gidip uyandırdım ve sordum. bu mu senin işin, iş ortamın, iş arkadaşına bunu mu yapıyorsun hastamısın sen dedim. bişi söyleyemedi geçiştirmeye çalıştı benim işe gitmem gerektiğinden evden çıktım.
ölü gibiyim. midem bulanıyor. evliliğimizin başından beri bu tür sapkınlıklarını yakalıyorum ama bu fazla oldu. ve belki bu yüzden kendimi ona teslim edemiyorum. bana güven vermiyor.
ne yapmam ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.
kimseye anlatamıcam şeyler bunlar en azından yazarak rahatlamak istedim
eve gidip boşanmak istediğimi söylemek istiyorum ama toplum baskısı.. onu seviyorum beni sevdiğini biliyorum ama bu sapkınlıkları ve kadınlık gururumu defalarca ayaklar altına alması artık katlanamıyorum