Aldatılma Korkusuyla Nasıl Başa Çıkıyorsunuz?

aldatılırsam ayrılırım diye düşünüyorum. hayatımda kim olursa olsun onu beni hayata bağlayan bir şah damar gibi görmüyorum, her zaman yanımdakilerin gelip geçebileceğinin farkındayım. geçirdiğim zaman güzel mi o önemli, sonrasında kim kimin hayatında kalıcı hiç belli olmaz. aldatılsam üzülür müyüm evet hem de çok ama o üzüntümün geçeceğinin ve yeni bir kişiye bağlanabileceğimin, sevebileceğimin de farkındayım. hayatı her ihtimaliyle kabul etmeye çalışıyorum.
 
Korkmuyorum çünkü eşim tedirgin olmama mahal verecek ya da güvenimi sarsacak herhangi bir aldatma girişiminde bulunmadı bugüne kadar. Allah esirgesin kimsenin de başına gelsin istemem. Fakat bu duruma çok uzaktan da bakamıyorum çünkü babam annemi defalarca aldattı. Yani bizzat içinde bulunduğum, annemle babamda yaşadığım bir durum. Fakat ben bu gibi durumlarda insanların resti çekebilecek cesarette olması gerektiği kanaatindeyim. Affedilemez birşey çünkü benim için. Dünyada bir tane erkek ya da kadın yok ve hiçkimse kimsenin hayatında vazgeçilmezi oynamamalı. Aldatan aldanır. Karşı taraf kaybeder ve çekip gitmek yapılabilecek en doğru şeydir. En güzel intikam karşı tarafı dik duruşunuzla, hayata tutunmanızla, mutluluğunuzla, kişisel gelişiminizle yenmektir. Kaybeden taraf er ya da geç pişmanlığı elbet tadacaktır.
 
Babam annemi defalarca farkli farkli kadinlarla aldatti. 3 yillik iliskimde evlilik planlari yaparken aldatildim ve ayrildim. Aldatilmaya karsi benim de asiri takintim var. 8 yillik evliyim hala esimin mesajlarini kontrol ediyorum ara ara. Bunu söylerken elbette gurur duymuyorum ama yasayan anlar. Benim kendimce çözümüm: Bir kere esime güveniyorum. Ama "ya aldatilirsam" ya da "esim asla yapmaz" düsüncelerine yapismiyorum. Bir gün herhangi bir sebepten yalniz basima kalirsam kendime ve cocuklarima yetecek maddi gücüm olmasi icin cabaliyorum. Bir erkege bagimli olunmamali asla.
 
Zor bir çocukluk yaşamışsın ama geçmişte böyle şeyler yaşadın diye gelecekte de yaşayacaksın anlamına gelmez ki bu? Hayatta hiç bir şeyin garantisi yok ki? Aldatılma ihtimali hepimiz için var. Bu ihtimal var diye bekar mı gezelim? Bende ölmekten çok korkuyorum ama ne yapayım korkum yüzünden hayatımı mı yaşamıyım? :)
 
Güvenmediğim insanla ilişki kurmazdım
Siz bence yaşadıklarınız için destek alın daha sonrasında güven duyacağınız kişiyi hayatınıza alın.
 
Yaşadığınız olumsuz geçmiş sizde travmaya, olumsuz kayıtlara sebep olmuş. Profesyonel destek almadığınız, olumsuz kayıtları degistirmediginiz takdirde sizi bir taraftan devam duracak. Çocukluk kayıtları kendin kendine ne yazık ki düzelmiyor
 
Bir ihtimal uğruna hayatı bu şekilde korkarak yaşayamazsınız size yazık değil mi ?
 
Yasamadan bilemeyiz bazi seyleri..zor olmus sizin acinizdan ama bu ayni seyleri tekrar yasayacaginiz demek degil..guvendiginiz,emin oldugunuz dogru kisidir umarim karsinizdaki.ama hayat bu yasamadan ne olacagi bilinmezz
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Travmalarınız için kesinlikle yardım alın hayat size de hayatınızdakilere de zor olacaktır bu bakış açısıyla.
Herkes herkesi aldatabilir bunun bir garantisi yoktur ki. Aldatılırsanız boşanırsınız olur biter.
Çocuğunuza da yansıtmak zorunda değilsiniz
Her şeyin bir yolu var çocuklar tüm detayları bilmek zorunda değil.
Kendi ayakları üzerinde durun ve kendinize güvenin.
Kocam beni aldatsa net boşarım
Ama bu durumdan korkmuyorum aklıma ihtimali bile gelmiyor açıkçası dünyada milyarlarca insan var yine severim yine aşık olurum napim o benim gibi birini kaybeder kendi bilir 😅 🤷‍♀️
 
Her durumda ayakta kalabilecek oncelikle maalesef "maddi" güce sahip ol.
Bir mesleğin, işin olsun.
kimseye minnet etme, muhtac kalma.

bunlari hallettikten sonra, aldatilirsan dehlersin gider.
Eski mevzulari düşünüp drama yapmaya gerek yok.
 
Bu travmayı yaşamasaydın da aldatılma ihtimali her kadın için geçerli. Garantisi yok. Beklenti içine girmez, herşeyi akışına bırakır, aldatılacak olsan bile bunun dünyanın sonu olmadığını, annen başardıysa seninde başarabileceğini kendine empoze edersen kazanırsın. Hayat bir sınav değil mi?
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Merhaba. Esimin cocukluk arkadasinin karisinin hikayesi ayni sizinki gibi. Baba annesini aldatiyor ve 3 kiz cocuguyla annelerini terk ediyor. Ayni sizin gibi korkulari var ve bu durum her gecen gun siddetini arttirarak devam ediyor. En son bosanma asamasina geldiklerini duydum. Kadin adama goz actirmiyor aldatilma korkusundan. Adam ekmek almaya ciktiginda arkadaslariyla 2 dakika ayak ustu sohbet edebiliyor suan. Tavsiyem bu sorun ilerlemeden destek almaniz.
 
ben bizzat aldatıldım ve kendime geldim diyebilirim. bu saatten sonra yaşadığım ilişkide ve ilişkilerde eğer aldatılırsam ilk üzüldüğüm gibi üzülemem çünkü kendime değer vermeyi ve senin nefesin olan bir insanın o nefesi bir dakikada nasıl kestiğini acı şekilde öğrendim.

yani evet aldatılabilirsiniz ya da aldatabilirsiniz ne olursa olsun sadece "kendiniz" için yaşayın. önemli olan sizsiniz kendinizi sever ve güçlü durursanız size ihanet eden birinin gidişi sizi hayattan koparmaz aksine o acı daha da güçlendirir
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Travmanızdan dolayı bunları hissettiğinizin farkındasınız, farkındalık en önemli adım :) kimse aldatılmak istemez ama bu korku ve endişe ile de yaşanmaz. Ben kimseye %100 güvenmiyorum, bu güvensiz olun anlamında değil ama böyle ‘asla olmaz, benim basıma gelmez’ mantığında olmayın demek. Hayatta evet her şey olabilir ama olmayadabilir. Sırf kötü ihtimaller var diye güzel şeyleri neden kaçırayım? Kaldı ki kendimi seviyorum, kendime maddi manevi yetebiliyorum, aldatan düşünsün. Beni kaybetmiş daha ne 🤪 🤣 hayatımdan çıkarmak en büyük ceza olur ona diye düşünürüm hep. Bak benim bir erkek arkadaşım (sevgilisi de arkadaşımdı) aldatıldı. Ama kızı çok seviyordu. Aldatıldığını öğrenince şükürler olsun şimdi yaptı da evlenmeden gerçek yüzünü gördüm diyip kurban kesti çocuk 🤣 Tabi ki kız çocuğun yerle bir olmasını bekliyordu, olmadı. İlginçtir ki üzülmeyince kız perişan oldu. Halbuki kaybetmekten korkan, daha çok değer veren hep bizim çocuktu. Hayata biraz da böyle yaklaşmak gerekli, kendinizi sevin.
 
Bu konuda psikolojik destek aldınız mı bir de öyle deneyin belki katkısı olur, ben de benzer bir hikayeye sahiptim kendine yardım kitaplarının da çok katkısı oluyor galiba katılaşmış düşünce yapılarımız var bazı konulara dair. Yaşanmışlıklar insana bi çok konuda genelleme yaptırıyor bu yüzden de yaşanmamışlıkları kaçırıyoruz :KK43:
 
Çok mu polyannayım bilmiyorum ama aldatma olayları çok yaygın gelmiyor bana.

Yani şey garip geliyor. Evlendikten sonra kocam da ben de alyans takmadık mesela ama bize yürüyen kimse olmadı. Belki çok çirkiniz bilemiyorum. Evlendikten sonra nasıl biri bulunur bilmiyorum mesela. Aklım almıyor o kısmı.

Aldatılırsam da boşanırım biter gider atla deve değil. Ki çocuğum da var, ben maddi manevi standardını düşürmeden devam edebilirim. Ya da birimiz ölürsek de aynı şekilde. Taraflardan birinin ölmesi ile aldatma aynı olasılık geliyor bana.
 
duygularınız o kadar karışmış ki
cümleler bile iç içe geçmiş
baba tramvanın dışında başka olaylar bile çıkma ihtimali var
bence psikolog.dan destek almalısın
istanbul da 153-beyaz masadan pdm randevu alabilirsin
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Öncelikle güvenmediğiniz veya falsosunu gördüğünüz biriyle zaten evlenmeyin. Tabii güvenilerek evlenilen erkek de gün gelir aldatabilir, bunun maalesef garantisi yok.. Önceliğiniz maddi olarak ona bağımlı olmamak olsun, kendi ayaklarınızın üzerinde durun ve paranızı kazanın. Aksi bir durumda ayrılır ve yolunuza devam edersiniz. Bu arada ilişkinizin sağlamlığından emin olmadan aceleyle çocuk sahibi de olmayın.
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Ay konu 2 sene öncesine aitmiş 🙈🙊
 
X