Ah canım, ben de senin yaşında aynı kist sebebiyle bir yumurtalığımı kaybettim.18 yaşında kist çıkmıştı, ameliyat korkum yüzünden erteledim. Ağrı vs de olmayınca ruhum duymadı. Kistim 3 cm idi. Büyümemişti ama yumurtalığımı çürütüğü için almak zorunda kaldılar. Sağ yumurtalığımda sağlam yumurta kalmamış doktorum öyle dedi. Kalsa, fındık tanesi kadar bile olsa doku bırakıyoruz dedi. Belki hemen ameliyat olsam kendime bu zararı vermezdim. Çok pişmanım.
Doktor bana da evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı erteleme dedi. Üzerinden 10 yıl geçti, yeni evlendim. Henüz çocuk sahibi olabilecek durumda değiliz, korunuyoruz. Yaşım 32, çocuk sahibi olmayı istiyorum ama bu iş nasip. Sırf bu sebeple bir evlilik yapma. Evlendikten sonra hiçbir rahatsızlığın olmasa da çocuk sahibi olamayabilirsin. Eğer inanıyorsan, bunu canı veren Allah, O ne zaman dilerse o zaman olur. Bizler sadece vesileyiz bir canın dünyaya gelmesi için. Burada işi kadere bırakmak -önlemlerimizi alarak tabii ki- psikolojini ayakta tutmana yardımcı olabilir.
Ameliyattan sonra, önce 3 aylık, sonra 6 aylık sonra da 1 yıllık aralıklarla kontrole gittim. Hala gidiyorum.
Kalan yumurtalığımda PKO tespit edildiği için 3 ay boyunca ilaç kullandım, sonra o da iyileşti. O günden beri en fazla senede 1 kez adet düzensizliği yaşadım. Psikolojim öyle bozuldu ki döngümün 35. günü adetim gelmezse bütün gece ağlayarak ertesi gün doktora koşardım. Doktorlar senede 1 kez olan düzensizliğin normal olduğunu söylediler. Benim döngüm 30 gündü, 30. günden itibaren takıntılı bir şekilde tek düşündüğüm o ay adet olup olmayacağım olurdu. Hala her ay gerilirim ya bir sorun çıkarsa diye. Allah korusun.
Ameliyattan 5 yıl sonra hayatıma girdi eşim. Evvelden arkadaşımdı, güvendiğim bir insandı. O yüzden ilişkimizin 2. haftasında sana bir şey söylemem lazım diyerek durumu anlattım. Çocuk sahibi olmama şu an için engel değil ama durum bu, senin için sorun olacaksa en baştan birbirimizi hiç üzmeyelim dedim. Endişelendi ama ben açıklayınca rahatladı hatta ben evlenip çocuk sahibi olmak istediğimi söyleyince '40 yaşına kadar doğurursun artık teknoloji ilerledi' derdi (kendisine bu konudaki anlayışsızlığı için çok kızgınım orası ayrı, onun derdi çok başkaydı o zaman.)
Ameliyat izime ben çok üzülmüştüm başta. Hala da üzülürüm karnıma bakıp
doktorlarımın dikişi muazzam attığını söyledi bakan diğer doktorlar. Hatta internler gelip dikişinize bakabilir miyiz demişlerdi
Contractubex diye bir krem var yara izi için, onu kullandım. Kahverengi bir çizgi şeklinde iz kaldı. İlk iki yıl ağrıdı, şişliği uzun süre geçmedi. Soğuk havalarda sızlardı. Artık eskisi kadar değil çok şükür. Rengi de açıldı zamanla. Eşim farkına bile varmadığını söylüyor, kendisini hiç rahatsız etmiyormuş. İlk gördüğünde dikiş yerimi öpmüştü, çok duygulanıp ağlamıştım. Sağolsun bu konuda beni hiç üzmedi.
Ameliyat benim psikolojimi çok kötü etkiledi. İlk 3 gün HİÇ uyuyamadım. 10 dakika dalsam kabusla uyandım. 1 yıl kendime gelemedim. Anneme yanımda yat derdim kabus görmeden uykuya dalabilmek için. Ağır bitki çayları ile uykuya dalabildim. Obsesyona dönmeye başladı, başka bir şey düşünemez oldum. Sürekli ağlıyordum. Okuldan da yeni mezun olmuştum, iş ararken evde kalınca dipsiz bir kuyuya düşmüş oldum. O arada Fince öğrenmeye başladım. Kendimi bu takıntıdan kurtarmak için bu durum ne zaman aklıma gelse bir online platformdan Fince çalışıyordum. Sonra yüksek lisansa başladım da kafam dağıldı biraz. Sadece adet dönemleri gerilirdim bir şey çıkacak mı diye. Yıllar geçtikçe stresim azaldı. Şimdi sadece kontrollere giderken geriliyorum ister istemez. Evlendikten sonra ilişki sırasında ağrı yaşayınca yine doktora koştum tabi. Acaba kist mi var ondan mı ağrı oluyor diye. Sanırım rahmim devie olduğu için (ameliyattan sonra hafif bir dönme oldu rahmimde) bazen ağrı duyuyordum. Doktor normal dedikten sonra sadaka verdim sevincimden.
Doktorlarım şu an çocuk sahibi olmama bir engel olmadığını söylüyorlar. Tek yumurtalıkla 5 çocuk sahibi olunabilir diyorlar. Ayrıca anneannem ve bir komşumuz da tek yumurtalıkla hamile kalmışlar. Çok fazla kadının bu durumda olduğuna eminim. Hamile kalırsam sana haber vereceğim, söz :)
Yumurta dondurmayı sorduğumda bana gerek yok dediler. Bu konuyu doktorunla konuşursan, en doğru bilgiyi ondan alırsın.
