Sürekli kendime bunu hatırlatıyorum, pişman olacaksın sinirine hakim olamazsan ona göre diyorum, gerçekten içimden geleni olduğu gibi yapacak olsam dün gece o evden salya sümük ağlaya ağlaya çıkıp gider bir daha da yüzlerine bakmazdım.. Ortada bu kadar abartacak bir durum olmadığını bildiğim halde içimden geçen buydu , saçmalama xpreiaZ diye diye uyumuşum kendime
Psikiyatrik İlaçlara zerre güveni olmayan bir insanım , terapi olabilirdi ama o da yok zaten etrafımda. Yılın 15 günü dayansın kocam artık bana . Kii yine de tamamen bu olayda haksız olduğumu düşünmüyorum, sadece içimden geçen abartı tepkilerden muzdaribim.
Evet şimdiye kadar hiç psikiyatriye gitme önerisi gelmedi çevremden,benim de ihtiyacım olmadı, bir dönem çocuk konusunu aşırı kafama takıyordum çevre sağolsun sadece onun için gitmeyi düşünmüştüm ama sonra kendim atlattım çok şükür, hayırlısı olsun diyorum o konu için de..
Ya seni yanlış yonlendirmeyeyim ama bu tip hastaliklarin patolojik gostergesi calisamaz olmakmis. Üniversitedeki hocamiz böyle demişti. Yani sen calisabiliyorsan patolojik olma ihtimalin düşüyormus. Sen bence daha az fedakarlik yap. Birde şunu merak ettim; dedin ya kendimi tuttum diye; farzet salya sümük çıktın gittin ne olurdu?Psikiyatrik İlaçlara zerre güveni olmayan bir insanım , terapi olabilirdi ama o da yok zaten etrafımda. Yılın 15 günü dayansın kocam artık bana . Kii yine de tamamen bu olayda haksız olduğumu düşünmüyorum, sadece içimden geçen abartı tepkilerden muzdaribim.
Bir de bu kadar insan yazmış ben de böyleyim diye hepimiz borderline olamayız diye de düşündüm aslında
En iyi çözüm ilk önerin, fazla değer vermezsem böyle patavatsızlıklarına da üzülmem, benim ailem de aynı şehirde yaşıyor. Bundan sonra yemeğe ve yatmaya kendi aileme giderim, sofra kur kaldır bulaşık yıka kaldır, yatak ser kaldır olaylarına da karışmamış olurum
Ya cok cok cok anormal bir durum olsa biri olmasa başka biri der git diye. Fazla hassassin
Bende öyleyim. Çabuk kırılır alınırım. O yüzden artik sadece hakeden hakettiği gibi davranıyorum
Yani bu adam zamanında ticarete atılıcam diye 1 sene beni yalnız bırakmış adam,ben bütün maaşımı onun hevesine krediye yatırırken boş 1 saniyesini bile dükkana gidicem diye harcayan adam (abartmıyorum sofrayı hazırlamaya başlardım sen hazırlayana kadar ben dükkana gidip geleyim derdi!) , sonra sınava çalışıcam diye yıllık izin alıp annesinin evinde daha rahat çalıştığını iddia ederek 1 senelik izni bensiz geçiren adam, ameliyat oldu 20 günlük raporunu yine annesinin evinde geçirdi bu adam (o ara yüksek lisans tezini tamamlayacaktı güya) , memlekete gittiğimiz anda arkadaşları ile bensiz görüşmeye koşan adam bu... (Dükkan battı,sınavını kazanamadı, tezini bitiremedi, yanına koştuğu arkadaşlarından da çok güzel kazık yedi üstelik!)
çalışıyorum canım, iyi de bir işim var şükür, işle alakalı yada arkadaşlarımla alakalı pek olmuyor bu sorunlar, üniversite zamanı dersler oldukça ağırdı, o dönem çok daha hassastım, evlendikten sonra daha az kırılıyorum insanlara ve daha az önem veriyorum..
bi parkta saatlerce oturup terziden çıkacak kıyafetleri alıp otogara gitmeyi bekledim. Neyse ki eşim oruç oruç 2 saat otogar, bütün park ve bahçeleri 3-4 tur kolaçan ederek beni buldu 2 saat de dil döküp ikna etti 
bu kadar hassas olmayalım bence
Yaş ilerledikçe azaldı aslında, umarım artmaz ilerde
ama sorun çıkaran biri değilim ben, hatta annem çok pesimist bir insandır, her zaman her olayın en B.ktan tarafını görür, misal tayinimiz çıktı Ankaraya ben çok sevindim bu köyden bozma ilçeden ayrılıp doğru düzgün bir yerde yaşayacağız diye annem işe git gel yol parası çok olacak siz ne yapacaksınız Ankara'da , tüh vah vs gibi tepkiler verdi, her olayda böyledir kendisi. Ve artık annemle görüşmek bile istemiyorum modumu düşürüyor moralimi bozuyor diye.
evet herkese iyi bayramlar arkadaşlar, benim bu defaki derdim en saçma olayda bile duygularımın tepetaklak olması..
Daha açık yazayım eşimin abisigil yurtdışından geldiler bu bayram. En son 3 sene önce görüşmüşlerdi eşimle o da düğünümüz olduğu için. Bu arada eşim aileci bir insan değil kesinlikle. Abisi ile benim ısrarımla görüntülü konuşma yaptı bikaç kere , ben arasana abini demeden aklına bile gelmez. Anne babasıyla da öyle. Benim de ailesinden hiçbiri ile problemim yok ama hep mesafeli olduk, anne kız gibi değiliz. Abisigil geldiğinde de elimden geleni yaptım eşimle havaalanından alıp geldik başka şehirden eşim nöbete gitti ben sabaha kadar oturup onlarla sohbet muhabbet ettim güldük eğlendik. Sonra hep birlikte memlekete geçtik annesi babasıgille de hep güleryüzlü oldum her işlerine de elimden geldiğince yardım ettim. Hiçbir sorun yaşamadık, çok da pozitif bir hava vardı her anında.
Dün akşam biz bulaşıkları eltimle yıkıyorken eşim geldi, "biz abim annem ben amcamgile gidiyoruz bayramlaşmaya haberin olsun" dedi, şaşırdım beni niye çağırmıyorlar diye. Neyse gitti geldiler 1 saat sonra bu defa da biz eltimle balkonda oturuyorken hepsi geçti içeriye sohbet muhabbet gırla.. Bildiğiniz yabancı gibi kaldım..
Neyse eltimin de elinde tlf onla uğraşıyordu, sıkıldım gittim yatmaya, benim peşimden de kaynanam eltime "git yatsana uykun gelmiştir " dedi onu da yatırmaya çalıştı , yani tek benlik bir durum değildi. Ayrıca 3 senedir görüşmüyorlar özlemişlerdir elbet çekirdek aile konuşcakları vardır..
Ama yattım yatağa öyle kötü kalbim kırılmış ki... Gerçekten ağlamamak için zor tuttum kendimi. Reglim de yaklaştı, perimenstrüel sendrom da yaşayan bir insanım onun da etkisi olabilir ama o an Nasıl nefret ettim hepsinden anlatamam. Kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum "saçmalama bu kadar B.ktan bir konuyu dert mi ediyorsun abartma xpreiaZ " diye ama yok bir tarafım da bas bas çık git bu evden, istemiyorlar işte seni , kocanın aklına bile gelmiyorsun işte falan... İnanın boşanmayı bile düşündüm
Eşime tabi bu kadarını yansıtmadım sadece beni neden götürmediklerini sordum, kırıldığımı söyledim, eğer ailesiyle başbaşa Zaman geçirmek istiyorsa benim kendime başka bir plan yapabileceğimi söyledim.
Ama derdim bu kadar ufak bir olayda bile bütün gemileri yakmaya hazır oluşum, iyi olan hiçbir şeyi göremeyişim, yaşadığım büyüklü küçüklü bütün olumsuzlukların sanki 2 dakika önce yaşamışım gibi peşpeşe aklıma gelmesine yapmalıyım bunun için
işin ciddiyetini eşim de anlayınca bana vakit ayırmayı denedi, sonra da dükkan battı apar topar birine devretti çıktı zararına şekilde tabi.
Ups
kötüymüş durumlar. Bu zamana kadar nasıl tepki verdiniz bunlara? Bu yaşadıklarınızla safdışı bırakılmış hissetmeniz gayet doğal
Çok özür dilerim ama o zaman siz neden eşinizi ve ailesini kapsayan planlar yapıyorsunuz ki?
akşamda eve gelince ayhhh çok yorulmuşummmm bir çay koyunda içelim derdim 
Yok bunlar 3 seneye yayılmış olaylar, o dükkan Zaman'ı çok ciddi şekilde boşanmayı düşünüyordum, babam da anlamış olacak ki bir gün "ne Zaman istersen evine dönebilirsin, elbette yuvanın dağılmasını istemem ama kapım sana h r zaman açık bunu bil " demişti
Hepsi farklı zamanlarda olunca tahammül edebildim peşpeşe olsa durum farklı olur muydu bilmiyorum..
Şimdi de işte benle vakit geçirmeye düşkün biri değil ama o zamanlar ki kadar çok değil. İşte dün de bütün bu olaylar dizi dizi aklımdan geçti, eşimin ne kadar kötü özelliği varsa hepsini düşündüm peşpeşe.. Boşanayım ne işim var bunla benime öyle bağladım
Ben beni ilgilendiren kısmıyla uğraşırım. Yani benim yatağım benim sofram vs. Eşimin ailesinde her daim iki üç adım geriyimdir. Kimse bişey demediği sürece ne ev işi yaparım ne yemek. Atılmam. Gerek yok çünkü. Emin olun yapılan şeyler iyiliğe geçmiyor malesef ki. Bu yüzden geride durun. Üç yıllık evliyim. Onların evinde tek başıma yıkadığım bulaşık iki elin parmakları kadardır. Yattığım yatağı toplar odayı yaşanılır hale getirirm ama bu kadar kendimi zorlamam.Psikiyatrik İlaçlara zerre güveni olmayan bir insanım , terapi olabilirdi ama o da yok zaten etrafımda. Yılın 15 günü dayansın kocam artık bana . Kii yine de tamamen bu olayda haksız olduğumu düşünmüyorum, sadece içimden geçen abartı tepkilerden muzdaribim.
Bir de bu kadar insan yazmış ben de böyleyim diye hepimiz borderline olamayız diye de düşündüm aslında
En iyi çözüm ilk önerin, fazla değer vermezsem böyle patavatsızlıklarına da üzülmem, benim ailem de aynı şehirde yaşıyor. Bundan sonra yemeğe ve yatmaya kendi aileme giderim, sofra kur kaldır bulaşık yıka kaldır, yatak ser kaldır olaylarına da karışmamış olurum
Her konuda kocamın bir düzine berbat özelliğini sıralıyorum ve konu arasındaki yorumlarımla birlikte dönüp topluca okuyunca "ben bu adamın nesini seviyorum Allah aşkına " diyorumUps
gerçekten aşk bu herhalde gözüm mü kör kafam mı çalışmıyor bilmiyorum ama ben bu adamla hala evliyim ya
Bir tane daha ben
