Anlam veremediğim tartışmalar

sensational .!.:

İyi akşamlar diliyorum hepinize. Gerçekten yine işin içinden çıkamadığım, kimin haklı kimin haksız olduğunu çözemediğim bir durumun içindeyim.

Daha yeni evliyim. Eşimle haftanın beş günü aramız iyiyse kalan iki günde tartışıyoruz. Evlenmeden önce uzun yıllar beraberdik, hiç böyle sık tartışmıyorduk. Ayda yılda bir küçük mevzulardan tartışıp geri barışırdık gün içinde. Neyse, en son bugün ben ev işi yapıyordum, yorulmuştum. Zaten misafir de gelecekti ve stresliydim. Ve daha yeni evliyim ev düzenine, evimde misafir ağırlamaya daha alışamadım. İşler yetişmeyecek diye gerildim, eşim ise koltukta telefonuyla uğraşıyordu. Bende eşime dönüp "neyim ben burada hizmetçi miyim" diye yükseldim. Eşim de "evet" dedi. O an deliye döndüm. Neyse peki öyle olsun dedim işime devam ettim ama sinirden gözlerim dolmuştu. Daha sonra eşim gönlümü almaya çalıştı, şaklabanlıklar yaptı ama ben bir özür bile dilememiş olmasına takıldım, surat astım ve eşim arada bir şeyler sorunca kısa kısa cevaplar verdim. Neyse misafirler gelip gitti. Sonra stresim de geçmişti haliyle, eşimle az buçuk konuşmaya başladım, bu kez o bana saçma sapan suratlar yapmaya başladı. Yok zaten gün içinde bana azıcık da olsa yardım etmiş (gerçekten bir tık etti), yok işte zaten yardım edecekmiş ama o an daha erkenmiş yoksa yaptığımız ikramlıklar misafir gelene kadar soğurmuş falan filan dedi. Bir de benim sürekli negatif ve suratsız olduğumdan bahsetti. Şok oldum.

Şöyle bir huyu var, kızdığı zaman ağzından çıkanları kulağı duymuyor, daha sonra ise özür dilemez fakat pişman olup gelip gönlümü almaya, şakalar yapmaya çalışır. Yapı olarak öyle sadece bana karşı değil. Ben ise o an hala kırgın oluyorum ona karşı, ve gülmek/onunla konuşmak içinden gelmiyor. Bir diğer ikincisi de; idrak edemiyorum yani bana kötü sözler sarf ederken benim hiçbir şey olmamış gibi ona gülümsememi bekliyor herhalde. Surat asmam çok doğal değil mi? Ağzından çıkanlara dikkat et diye kaç kez uyardım. Aynı zamanda bizi çok yakından tanıyan, ev halimizi sık sık gören birine konuyu anlattım. "Çok fazlaca abartıyor her zaman suratsız değilsin tabiki, ki insanlık hali bazen insanın modu düşebilir. ara sıra buna ne oluyor saçma sapan konuları büyütüp abartıyor böyle" dedi. Ki gerçekten düşünüyorum da eşim sabah işe gidince erkenden kalkıp onunla ilgileniyorum, akşam güler yüzle kapıyı açıyorum. Güzel yemekler yapmaya çalışıyorum, sohbet etmeye çalışıyorum. Sadece bana böyle saçma davrandığında haliyle modum düşüyor. Şu an hala konuşmuyoruz. Ne zaman böyle olsa uzamasın diye ilk adımı atarım fakat artık buna alıştı sanırım ve benden bekliyor. Artık bende yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

sensational .!.:

İyi akşamlar diliyorum hepinize. Gerçekten yine işin içinden çıkamadığım, kimin haklı kimin haksız olduğunu çözemediğim bir durumun içindeyim.

Daha yeni evliyim. Eşimle haftanın beş günü aramız iyiyse kalan iki günde tartışıyoruz. Evlenmeden önce uzun yıllar beraberdik, hiç böyle sık tartışmıyorduk. Ayda yılda bir küçük mevzulardan tartışıp geri barışırdık gün içinde. Neyse, en son bugün ben ev işi yapıyordum, yorulmuştum. Zaten misafir de gelecekti ve stresliydim. Ve daha yeni evliyim ev düzenine, evimde misafir ağırlamaya daha alışamadım. İşler yetişmeyecek diye gerildim, eşim ise koltukta telefonuyla uğraşıyordu. Bende eşime dönüp "neyim ben burada hizmetçi miyim" diye yükseldim. Eşim de "evet" dedi. O an deliye döndüm. Neyse peki öyle olsun dedim işime devam ettim ama sinirden gözlerim dolmuştu. Daha sonra eşim gönlümü almaya çalıştı, şaklabanlıklar yaptı ama ben bir özür bile dilememiş olmasına takıldım, surat astım ve eşim arada bir şeyler sorunca kısa kısa cevaplar verdim. Neyse misafirler gelip gitti. Sonra stresim de geçmişti haliyle, eşimle az buçuk konuşmaya başladım, bu kez o bana saçma sapan suratlar yapmaya başladı. Yok zaten gün içinde bana azıcık da olsa yardım etmiş (gerçekten bir tık etti), yok işte zaten yardım edecekmiş ama o an daha erkenmiş yoksa yaptığımız ikramlıklar misafir gelene kadar soğurmuş falan filan dedi. Bir de benim sürekli negatif ve suratsız olduğumdan bahsetti. Şok oldum.

Şöyle bir huyu var, kızdığı zaman ağzından çıkanları kulağı duymuyor, daha sonra ise özür dilemez fakat pişman olup gelip gönlümü almaya, şakalar yapmaya çalışır. Yapı olarak öyle sadece bana karşı değil. Ben ise o an hala kırgın oluyorum ona karşı, ve gülmek/onunla konuşmak içinden gelmiyor. Bir diğer ikincisi de; idrak edemiyorum yani bana kötü sözler sarf ederken benim hiçbir şey olmamış gibi ona gülümsememi bekliyor herhalde. Surat asmam çok doğal değil mi? Ağzından çıkanlara dikkat et diye kaç kez uyardım. Aynı zamanda bizi çok yakından tanıyan, ev halimizi sık sık gören birine konuyu anlattım. "Çok fazlaca abartıyor her zaman suratsız değilsin tabiki, ki insanlık hali bazen insanın modu düşebilir. ara sıra buna ne oluyor saçma sapan konuları büyütüp abartıyor böyle" dedi. Ki gerçekten düşünüyorum da eşim sabah işe gidince erkenden kalkıp onunla ilgileniyorum, akşam güler yüzle kapıyı açıyorum. Güzel yemekler yapmaya çalışıyorum, sohbet etmeye çalışıyorum. Sadece bana böyle saçma davrandığında haliyle modum düşüyor. Şu an hala konuşmuyoruz. Ne zaman böyle olsa uzamasın diye ilk adımı atarım fakat artık buna alıştı sanırım ve benden bekliyor. Artık bende yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

XXVeronicaXX .!.:

Merhaba, oncelikle forum sayfasını uzun zamandır takip ediyorum ancak yaziniza yanıt verebilmek için üye oldum diyebilirim. Çünkü yazinizi okurken benim takıldığım şeye çoğunluğun katılmadığını fark edince naçizane kendi bakış acımı da iletmek istedim. Tüm yönlerden tabii ki kendiniz sonra düşünebilirsiniz. 2 seneyi aşkın belki yeni evli sayılabilecek biri olarak, neyim ben hizmetçi mi* sorunuzun ben öncelikle doğru olmadığını düşündüm. Suçlayıcı sorular suçlayıcı cevapları doğuruyor bence ve evliliğin ilk zamanları kurulan iletişim şekli sonraki evlilik surecimizdeki çözüm şeklimizi de aslında belirliyor benim görüşüme göre. Bu nedenle hayatım gelip bana yardımcı olabilir misin* ya da hayatım gelip şu işe yardımcı olabilir misin bak stres oldum* gibi cümlelerle hem o belli ki düşünmüyorken duygunuzu dile getirebilir hem de işi spesifiklestirip ona devredebilirsiniz. Ben kendi adıma bana hatam da olsa aniden laf sokma tarzıyla yaklaşıldıği zaman tatlı davranmam. Belki de konuya bu açıdan bakmak ve iletişim şeklini sizin de bu şekle çevirmeniz size yardımcı olabilir diye düşünerek düşüncelerimi paylaşmak istedim. Şu anda amacım da yine sizi bu sefer eleştirmek değildi, ben sizi gayet iyi anlıyorum. Umarım kendimi doğru ifade edebilmisimdir. Bu sorunları çözmenizi ve mutlu olmanızı dilerim.

Genişletmek için tıkla...

lotus89 .!.:

tam benim yazacağımı, önceki hanımefendi yazmış:) ben de Mayıs'ta evlendim. Öncelikle karşı cinsle çok farklı olduğumuzu, iletişim şekillerimizin de farklı olduğunu hep aklımızın bir kenarında tutmamız gerekiyor.

Sizin eşinize bir anda "neyim ben hizmetçi mi?" diye sormanızın sonucu alıdğınız yanıt aslında çok normal. Normalden kastım, cevap kesinlikle şık değil, ancak bu durum etkiye tepkiyi yaratmış.

"Sevgilim, bana yardımcı olur musun?" ya da "sevgilim, evi süpürür müsün?" gibi net sorular, net taleplerle gitmeniz gerekiyor. Henüz evliliğin çok başı olduğu için, (uzmanlara göre) özellikle ilk 3 sene en önemli dönem. Nasıl başlarsa öyle gider(miş).
Bu şekilde imalı sözler, sinirli tavırlar sebebiyle adınız çıktı mı 9a,inmez 8e derler ya, o misal "negatif,suratsız,dırdırcı" gibi tanımlamalarla hafızaya atar sizi. Sonra da ne kadar konuşsanız da düzelmez.

Eş ile/erkek ile iletişim yöntemleri hakkında biraz araştırma,okuma vs yaparsanız ne demek istediğimi muhakkak anlayacaksınız. Malesef biz kadınlar daha duygusal varlıklarız doğamız gereği, bu sebeple de erkeklerden keskin biçimde ayrıldığımız için, bizim onları tabiri yerindeyse "yontmamız,yönlendirmemiz,eğitmemiz" gerekiyor. Sıkmayın canınızı, zamanla oturacaktır inşallah

Genişletmek için tıkla...

Morcicegim789 .!.:

Yani yanlış anlama ama biz baba evinde pek misafir görmedik çevremiz yoktu evlenince baktım bizim ev her hafta dolup taşıyor hergun misafir ona rağmen bir kere ben hizmetçi miyim demedim yada zorlanmadim çok şükür kimseden de bişey beklemedim . Surat asmadim sonuçta dedim eşim akşama kadar çalışıyor çalışmasa da açıkçası yardım beklemezdim modum düşmedi hiç . Biraz dirayetli olmaya çalış küçük şeylerden tüm gününü mahvetme derim insanlardan beklentin ne kadar çok olursa o kadar üzülürsün

Genişletmek için tıkla...

sensational .!.:

Hanımefendi bende misafirleri gayet güler yüzle ağırlıyorum. Durduk yere misafir geliyor diye de surat asmıyorum. Sadece o an çok stres olup gerildim, gerilmemin sonucu olarak da o cümleler çıktı ağzımdan. Eşim de kırıcı bir cevap verince haliyle üzülüp surat astım, tavır aldım. Ona kırıldım çünkü. Hepsi bu. Yoksa yemeğe bile misafir geldiği oluyor bende gayet güzel bir şekilde ağırladığımı düşünüyorum. Misafir geliyor diye surat asmam veya modum düşmez

Genişletmek için tıkla...

Morcicegim789 .!.:

Yani o zaman eşine ben hizmetçi miyim demek yerine canım biraz yardım edebilir misin çok yoruldum gibi kelimelerle gelirsen sizin için daha anlaşılır ve sorun çözücü olacaktır hiçbir erkek Trip atan veya çıkışan kadınlardan hoşlanmıyor malasef

Genişletmek için tıkla...

sensational .!.:

Bu konuda haklısınız o anki stresle fevri davrandım hatamın farkındayım

Genişletmek için tıkla...

sensational .!.:

İyi akşamlar diliyorum hepinize. Gerçekten yine işin içinden çıkamadığım, kimin haklı kimin haksız olduğunu çözemediğim bir durumun içindeyim.

Daha yeni evliyim. Eşimle haftanın beş günü aramız iyiyse kalan iki günde tartışıyoruz. Evlenmeden önce uzun yıllar beraberdik, hiç böyle sık tartışmıyorduk. Ayda yılda bir küçük mevzulardan tartışıp geri barışırdık gün içinde. Neyse, en son bugün ben ev işi yapıyordum, yorulmuştum. Zaten misafir de gelecekti ve stresliydim. Ve daha yeni evliyim ev düzenine, evimde misafir ağırlamaya daha alışamadım. İşler yetişmeyecek diye gerildim, eşim ise koltukta telefonuyla uğraşıyordu. Bende eşime dönüp "neyim ben burada hizmetçi miyim" diye yükseldim. Eşim de "evet" dedi. O an deliye döndüm. Neyse peki öyle olsun dedim işime devam ettim ama sinirden gözlerim dolmuştu. Daha sonra eşim gönlümü almaya çalıştı, şaklabanlıklar yaptı ama ben bir özür bile dilememiş olmasına takıldım, surat astım ve eşim arada bir şeyler sorunca kısa kısa cevaplar verdim. Neyse misafirler gelip gitti. Sonra stresim de geçmişti haliyle, eşimle az buçuk konuşmaya başladım, bu kez o bana saçma sapan suratlar yapmaya başladı. Yok zaten gün içinde bana azıcık da olsa yardım etmiş (gerçekten bir tık etti), yok işte zaten yardım edecekmiş ama o an daha erkenmiş yoksa yaptığımız ikramlıklar misafir gelene kadar soğurmuş falan filan dedi. Bir de benim sürekli negatif ve suratsız olduğumdan bahsetti. Şok oldum.

Şöyle bir huyu var, kızdığı zaman ağzından çıkanları kulağı duymuyor, daha sonra ise özür dilemez fakat pişman olup gelip gönlümü almaya, şakalar yapmaya çalışır. Yapı olarak öyle sadece bana karşı değil. Ben ise o an hala kırgın oluyorum ona karşı, ve gülmek/onunla konuşmak içinden gelmiyor. Bir diğer ikincisi de; idrak edemiyorum yani bana kötü sözler sarf ederken benim hiçbir şey olmamış gibi ona gülümsememi bekliyor herhalde. Surat asmam çok doğal değil mi? Ağzından çıkanlara dikkat et diye kaç kez uyardım. Aynı zamanda bizi çok yakından tanıyan, ev halimizi sık sık gören birine konuyu anlattım. "Çok fazlaca abartıyor her zaman suratsız değilsin tabiki, ki insanlık hali bazen insanın modu düşebilir. ara sıra buna ne oluyor saçma sapan konuları büyütüp abartıyor böyle" dedi. Ki gerçekten düşünüyorum da eşim sabah işe gidince erkenden kalkıp onunla ilgileniyorum, akşam güler yüzle kapıyı açıyorum. Güzel yemekler yapmaya çalışıyorum, sohbet etmeye çalışıyorum. Sadece bana böyle saçma davrandığında haliyle modum düşüyor. Şu an hala konuşmuyoruz. Ne zaman böyle olsa uzamasın diye ilk adımı atarım fakat artık buna alıştı sanırım ve benden bekliyor. Artık bende yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

Morcicegim789 .!.:

Anladım bir anlık öfkeyle ağzımızdan herşey çıkıyor daha ılımlı olmaya çalışırsaniz her iki taraf içinde ılımlı olmak güzel sonuçlar doğurur

Genişletmek için tıkla...

naz96 .!.:

En ufak tartışma, kavgada kadın erkek fark etmez küfür eden birinden ışık hızıyla soğuyorum gerçekten. Ben öfkeden kudursamda küfür etmem özellikle de biri varsa yanımda. Dediğiniz gibi bana sayıp söverken bunu nasıl unutabileceğini düşünüyor ki bir insan? Bende söveyim o zaman. İki tarafta küfür etsin birbirine Saygı bu yüzden sevgidende önce geliyor benim için. Valla huyum böyle diyenleri de ben sınıyorum. Üvey babamda öyleydi kaç kerede evden kovmuşluğumuz var değişir gibi oldu ilk zamanlar sonra özüne döndü her seferinde. Bende ayrılın dedim anneme. Annemde maalesef böyle şeyleri sorun eden bir kadın değil. Bense çok önem veririm saygıya evlilikte de arkadaşlıkta da. Ama eski kafalar herkesin ilişkisi böyle düşüncesiyle normalleştiriyor. Babam gitmeseydi ben gidecektim insanın gerçekten psikolojisini alt üst ediyorlar.

Genişletmek için tıkla...

sensational .!.:

Küfür mü? Hanımefendi küfürü nerden çıkardınız? Ben öyle bir şey yazmadım hiç. Şimdiye kadar eşim hiç küfür etmedi bana.

Genişletmek için tıkla...

naz96 .!.:

Çok özür dilerim ya bi konu daha vardı onunla karıştırdım herhalde Bi küfür içeriyorduda Birde kötü sözler söyledi uyardım deyince aklım karışmış.

Genişletmek için tıkla...