- Konu Sahibi pembesalyangoz2
- #1
2 gün önce terkedildim . hemde tam anlamıyla ortada bir neden bile yok . sevgilimin ayrılma bahaneside o çok snirliyken benim ona cevap vermiş olmam. daha önce beni uyarmıştı ben çok sinirliyken bana cevap verme diye . bende tamam demiştim .sonuçta bi insan kızgınken alttan alınabilir . demez olaydım . artık tartışma anında konunun kapanması için onun sakinleşmesi için bana son derece ters bişey söylemiş olsa bile sustum peki dedim daha fazla kavga çıkmasın diye .ama bu seferde sen bana nasıl 'tamam ' dersin diye sinirlenmeye başladı . sustuğum zaman beni takmıyosun dedi. susmadım 'evet sen haklısın doğru söylüyosun' dedim içinden gelerek demiyosun diye kızdı. yani ona nasıl davranacağımı şaşırdım .
2 gün önce yine saçma sapan anlamsız bi şekilde bana bağırmaya kızmaya başladı . bende ilk başlarda tamam sakin ol diye yatıştırmaya çalıştım . 'aptal , ağzına çarparım ' gibi şeyler söylemeye başlayınca dayanamadım en sonunda bende patladım ve bağırdım ona. sonra kalkıp gittim yanından . sonra arkamdan geldi ve 'ben seni uyardım sinirliyken bana atarlanma diye. yine aynısını yaptın ayrıldık' dedi. ben o an şok oldum nasıl bitti diye ağlamaya başladım . ağlamamıda hiç umursamadı git istediğin kadar ağla dedi .umursamaması normal aslında çünkü ben çok ağlak biriyim . yine o anda öyle demesi çok zoruma gitti.
her neyse ben benimde insan olduğumu sinirlenebilen kızabilen bi varlık olduğumu anlatmaya çalıştım ama yok ona karşı sinirlenemezmişim. çünkü ben hep haksızmışım. haksızken ona bağırdım içinde bitirdi beni.
giderkende 'beni çok seviyosan çok üzülüyosan gel köpek gibi yalvar bana. kendine yedirebiliyosan. belki seni affedebilirim ' dedi .'affedersemde hiçbizaman sana iyi niyetli olmicam' dedi .
kızlar ben onun bugüne kadar her istediğini yaptım . saçma sapan ona bunu yasak koydu tamam dedim bunlarıda yapayım dedim . anlamsız kıskançlık krizlerine girdi . saçımı kıyafetimi baştan aşağı değiştirdim sırf o mutlu olsun diye . makyaj yapmamı istemedi . inanın gözüme kalem bile çekmedim ki ben çok olmasada makyajsız biyere gitmezdim. arkadaşlarımı kıskanırdı kimseyle konuşmamı istemezdi o hayatma girdikten sonra selam verdiğim insan kalmadı . 2 3 sadece. ondan habersiz dışarı çıkamazdım .
mutlu olabilmek için herşeyi yaptım ve karşılığında beni anlamsız bi nedenden dolayı bıraktı .
biliyorum şimdi ben gitsem ona ısrar etsem bitmesin diye önce kendini naza çekecek daha sonra barışmayı kabul edecek bir iki hafta olanlar yüzünden herşeyi burnumdan getirecek . sonra normal olcaz. daha öncedende tartışmalarımız olmuştu ve hep ben peşinden koşmuştum barışmak için .
ama bu sefer bana ağza alınmayacak laflar ettti çok kırıldım . hiç haketmedimki ben bunları =( ama ben gitmesemde gerçekten bitecek . o asla gelmez bana .
o kadar hayallerimiz vardı onunla .hayatımda okadar büyük bi parçaydı ki. kendimi çok yalnız hissediyorum .
şu an en fenasıda sınav haftasında olmam . kendimi derse odaklayamıyorum . aklımda hep o var .
sizce ne yapayım . ben mi ilk adımı atayım . ben atmazsam o bana gelir mi =(
2 gün önce yine saçma sapan anlamsız bi şekilde bana bağırmaya kızmaya başladı . bende ilk başlarda tamam sakin ol diye yatıştırmaya çalıştım . 'aptal , ağzına çarparım ' gibi şeyler söylemeye başlayınca dayanamadım en sonunda bende patladım ve bağırdım ona. sonra kalkıp gittim yanından . sonra arkamdan geldi ve 'ben seni uyardım sinirliyken bana atarlanma diye. yine aynısını yaptın ayrıldık' dedi. ben o an şok oldum nasıl bitti diye ağlamaya başladım . ağlamamıda hiç umursamadı git istediğin kadar ağla dedi .umursamaması normal aslında çünkü ben çok ağlak biriyim . yine o anda öyle demesi çok zoruma gitti.
her neyse ben benimde insan olduğumu sinirlenebilen kızabilen bi varlık olduğumu anlatmaya çalıştım ama yok ona karşı sinirlenemezmişim. çünkü ben hep haksızmışım. haksızken ona bağırdım içinde bitirdi beni.
giderkende 'beni çok seviyosan çok üzülüyosan gel köpek gibi yalvar bana. kendine yedirebiliyosan. belki seni affedebilirim ' dedi .'affedersemde hiçbizaman sana iyi niyetli olmicam' dedi .
kızlar ben onun bugüne kadar her istediğini yaptım . saçma sapan ona bunu yasak koydu tamam dedim bunlarıda yapayım dedim . anlamsız kıskançlık krizlerine girdi . saçımı kıyafetimi baştan aşağı değiştirdim sırf o mutlu olsun diye . makyaj yapmamı istemedi . inanın gözüme kalem bile çekmedim ki ben çok olmasada makyajsız biyere gitmezdim. arkadaşlarımı kıskanırdı kimseyle konuşmamı istemezdi o hayatma girdikten sonra selam verdiğim insan kalmadı . 2 3 sadece. ondan habersiz dışarı çıkamazdım .
mutlu olabilmek için herşeyi yaptım ve karşılığında beni anlamsız bi nedenden dolayı bıraktı .
biliyorum şimdi ben gitsem ona ısrar etsem bitmesin diye önce kendini naza çekecek daha sonra barışmayı kabul edecek bir iki hafta olanlar yüzünden herşeyi burnumdan getirecek . sonra normal olcaz. daha öncedende tartışmalarımız olmuştu ve hep ben peşinden koşmuştum barışmak için .
ama bu sefer bana ağza alınmayacak laflar ettti çok kırıldım . hiç haketmedimki ben bunları =( ama ben gitmesemde gerçekten bitecek . o asla gelmez bana .
o kadar hayallerimiz vardı onunla .hayatımda okadar büyük bi parçaydı ki. kendimi çok yalnız hissediyorum .
şu an en fenasıda sınav haftasında olmam . kendimi derse odaklayamıyorum . aklımda hep o var .
sizce ne yapayım . ben mi ilk adımı atayım . ben atmazsam o bana gelir mi =(
