dünyanın en güzel,en içli cümlelerini de kursanız, karşısında kendinizi de parçalasanız, ağlasanız da bağırsanız da, dimdik durup gözyaşı dökmeden güzel bir konuşma hazırlasanız da sağır bir insana hiçbir şey duyuramazsınız. söylenecek tüm sözler sizden çıkacağı için hiçbir etki bırakmayacaktır. duyacağınız sözler muhtemelen beklediğiniz gibi olmayacağı gibi sizi daha çok acıtacaktır. bu kısır döngüye girerseniz eğer yıllar geçse de ne öfkeniz diner ne de acınız elinizde sadece boşa geçmiş ve bir daha geri gelmeyecek o anların acısı kalır. hepimiz aynı hataları yaptık, hepimiz türlü tecrübelerden geçtik ve bu kadar sevginize güvenen, egosunu şişirdiğiniz bir insana tüm dökülen dillerin beyhude bir çaba olduğunu anladık. hiç sekmedi üstelik, istisnalar olmadı, "yalvar belki affederim" demeye cüret eden bir adamda da sekmeyecek, sizi daha fazla incitecek bir istisnai durum olmayacaktır. böyle bir adam tüm yaşam enerjinizi emer, birlikte de olsanız sizi sürekli eksik hissettirir gücü elinde tutmak için ve yine an gelir öyle bir gider ki ne hale geldiğinizi düşünmez, gözünüzün yaşına bakmaz sadece size yeni acılar bırakır ardında.
onu unutun ve yolunuza bakın, biliyorum söylemesi güç ama siz haklılığınızı biliyorsanız, safça sevginize karşılık alamadıysanız bu onun meselesidir sizin değil, onun eksiği, onun kıymet bilmezliğidir kendinizi suçlamayın. ilişki katlanabilmek üzerine kuruludur, sevgi emekle ancak gelişir, herkesin kusurları, marazi yanları vardır önemli olan onları tolere etmek, kusurları örtmek ve birlik olmaktır. bağırdın, sesin çıktı o zaman terk ediyorum seni diyen bir adamla yaşadığınız bir sevgi birlikteliği değil sadece onun egosunu şişirmeye yarayan tek taraflı sömürü üzerine kurulu çarpık bir birlikteliktir. emin olun ki onu hayatınızdan ve aklınızdan çıkardığınız gün kendi duruşunuzu sergilemeye, yitirdiğiniz özgüveni kazanmaya ve yeniden yaşamaya başlayacaksınız. zaten sizin olmayan birinin yokluğu bir kayıp değildir, kazançtır.