Anlatmazsam artık kaldıramayacağım.

selin_as .!.:

kendınıze bir lıman olarak o beyi secmişssinz...haklıda olabilirisiniz iki bayan hele birisi çocuk bu dünyada şartlarda yaşamak çok zor.kolay değil.
çocukları kreşe verin birbirlerini sevmeye çalıstırın ortak birseyler yapın yemeğe gidin.alışverişe çıkın iyi glecektır
uyum problemı yaşamaları çok normal.bir zmana ihtiyacınz var bence...

Genişletmek için tıkla...

kronick .!.:

evet zor şeyler yaşamışsın.hayatın sıkıntılarla geçmiş.
de neden bunaldığını,neden sıkıldığını,kendini neden kandırılmış hissettiğini anlamadım.
eşinin çocuğu olduğunu biliyordun.o yavrunun annesiz kaldığınıda.konuşamaması,altına yapması,babasını sizden kıskanması gayet normal değilmi?
sen babası hayatta olan kızına başka bir baba bulmaya çalışarak,bu mantıkla evlenerek ilk hatayı yapmışsın.
senin kızının bir babası var.
kızını babasından uzak bir şehre getirip başka bir adamı babası diye tanıtmaya çalışarak ona iyilik yaptığını falanmı sanıyorsun?
hadi yaptın diyelim.hayatta babasından başka kimsesi olmayan küçük bir çocuğun szinle problem yaşamasını neden bu kadar büyüttün.öz kardeşler bile bu kadar yakın yaşlarda olunca anlaşamıyor.çoğumuz kendi öz çocukları arasındaki dengeyi bile kuramıyor,kendine zaman ayıramıyorken, sen neredeyse bebek yaştaki iki çock arasındaki problemlerden bu kadar yıpranıyorsan vay haline.
sabır nerde kaldı.
kendi çocuğunu büyütürken nasıl ilmek ilmek işlediğini hatırla.aynısını şu andada yapman gerekiyor.
bunlar çocuk.bir yerden sonra sana karşı olan inatları çözülecektir.
eminim o çocukta tıpkı senin baba isteyen kızın gibi kollarında uyuyacağı bir anne istiyordur.
bunu bile bile evlenmişken,bu kadar kısa sürede bıkman yanlış.
eşinle tartışabilirsin.hepimiz tartışıyoruz.
sen gülsümünde dediği gibi farklı şeyler umdun ama bulamadın bana kalırsa.
lütfen iyi düşün ve derin bir nefes alıp sanki bugün bu eve gelmişsin gibi davran.git o çocuğuda öp kokla mesela.(belki yapıyorsundur bilmiyorum.)
sana güvebnmesini sağla.kızından ayırma.çocuklar hemen unutur ve kolayca kaynaşır.
eminim bunu yapabilirsin.
çocukların arasındaki gerginlik kalkınca sende daha rahat olursun.

Genişletmek için tıkla...

Afra'm .!.:

Ben ikinci evliliğimi yaptım. Eşiminde ikinci eşiyim. Ben bir ayrılık, oda bir vefat yaşamıştı. Evlendiğimizde benim 4 onunda 2,5 yaşında birer kızı vardı. ılk evliliğimde aldatılmayı, fiziksel ve ruhsal olarak şiddeti yaşadım. Çook yıprandım. 3 sene sonra, ta ki kızım "anne benimde babam olsun" diyene kadar evliliği hiç düşünmedim. Eşimle evlilik kararı aldığımızda; benimde kızımında duygusal anlamda çok yıprandığımızı, sevgi ve ilgiye ihtiyacımız olduğunu, defalarca anlattım. Bunlara doyacağımızı, hatta bıkacağımızı söyledi, inandım. Ben o kadar çook inandımm ve güvendimki, arkadaşlarımı, ailemi, akrabalarımı arkada bırakıp, başka bir şehire geldim.
Eve adım attığımızda; tam anlamıyla tanımadığım bir adam, konuşamayan ve mütemadiyen ağlayan 2,5 yaşında bir çocuk, ve çalıştığım için annemin büyüttüğü, birbirmize çook alışık olmadığımız kızımla beraberdim. 3 sene yalnız yaşamış biri olarak, benim için çok zor olan bir süreç başlamıştı. Ev, iş, 2 küçük çocuk. ılk zaman çıldırıyorum sandım laelaelaelaelae. Çünkü hiç bir şey istediğim gibi gitmiyordu. Kızlar sürekli ağlıyorlar, uyum problemleri yaşıyorlardı. 2 dk olsun sessiz sakin bir ortamın hayalini kurar olmuştum. Bu arada eşimle ve eşimin ailesiylede sorunlar çıkmaya başladı klava: . Eşimin ailesi açık açık beni istemiyor. Eşim bana destek olmaya çalışsada ailesi baskın çıkıyor. Eşimlede o kadar çok nedenli, nedensiz kavgalar ediyoruz ki :sinifsinif: ... Evleneli daha 14 ay oldu ama gün geçtikçe herşey sanki kötüye gidiyor. Bu koca şehirde; kendimi yorgun, yapayalnız ve kandırılmış hissediyorum... -tatlicadiarzu-

Genişletmek için tıkla...