eşim nöbette idi , bende annesi ile başbaşa geçirdiğim 17-18. günde idim. Daha ay olmamış biz evleneli. Kadının suçu günahı yok sessiz sedasız oturuyor hiçbişeye de karıştığı yok(severim kaynanamı) ama bana bastı artık. Anneme bile o kadar dayanamam. Akşam saat 9 gibi aradım eşimi ottan kökten sebeplerle kavga çıkardım ağzıma geleni saydım. Daha da tutamadım kendimi "anne benim işim var gelirim birazdan " dedim çıktım gittim evden, eşime de dedim ben gidiyorum oturun ananla ikiniz, daha ay olamamış evleneli ne çabuk sıkıldın benden de çağırdın annem de annem diye. Beni de arama gidin ne yapıyorsanız yapın. Bu değildi benim evlilik hayalim.
Eşim apar topar geldi nöbetten , parkta oturmuş ağlıyordum. Eve bıraktı falan. Ertesi günde kaynanama dedim benim memlekette evrak işlerimi halletmem lazım yarına uçak bakıyorum kendime sen de gelir misin kalır mısın? Gelirim dedi. Bıraktım onu döndüm geri. Evrakları da gitmişken hallettim gerçekten
Evliliğin ilk ayında eşim erkek kuaföre gittiğim için bana trip atmıştı, ben saçlarımı bıçakla kınalı yapıncak gibi kestim attım önüne. Kapat çeçeni artık saç da yok sorun da yok tamam mı diye
Çok çılgındım, sakinleştim