Merhabalar.. Konunuzu okudum.. Yaşadıklarına çok üzüldüm.. Çocuklarınız büyümüş.. Çalışıyor musunuz bilmiyorum ama bence ya çalışmaya başlayın, çalışmayı düşünmüyorsanız da sosyal derneklere katılabilirsiniz, hobi kurslarına gidebilir siniz, kendinize sosyal bir ortam oluşturun.. Ezik durmayın çocuklarınızın yanında.. Güçlü olun.. İllaki maddi anlamda değil, manevi yönden güçlü olun..
Merhabalar.. Konunuzu okudum.. Yaşadıklarına çok üzüldüm.. Çocuklarınız büyümüş.. Çalışıyor musunuz bilmiyorum ama bence ya çalışmaya başlayın, çalışmayı düşünmüyorsanız da sosyal derneklere katılabilirsiniz, hobi kurslarına gidebilir siniz, kendinize sosyal bir ortam oluşturun.. Ezik durmayın çocuklarınızın yanında.. Güçlü olun.. İllaki maddi anlamda değil, manevi yönden güçlü olun..
Arkadaslar Oki oglum var birisi Universite ucte digeri lise birde hayatimda onlardan degerli kimse yok onlari cok seviyorum ama ufacik birseyde bile yanimda olmuyorlar biz evlendigimizden beri esimin ailesi Ile birlikte oturuyoruz esimle severek evlendik Beni cok sevdigini soyluyor aramizda aileler sorunu var hicbirseyde benim yanimda olmuyorlar Buda beni cok uzuyor artik bende onun ailesine farkli davranmaya basladim tabiki bu cok gec oldugu icin alismalari zor oluyor esim artik degistigini eskisi gibi olmadigini soyluyor ama hicbirsey duzelmiyor ve cok uzuluyorum yanlizliktan yoruldum esimden sogumaktan korkuyorum neyapacagimi bilmiyorum
sanırım olaylar aynı ama sizin taşıma gücünüz azalmış, buda yaş ilerledikçe normal tabi yılların birikimi, kendinize zaman ayırın, gerekirse terapi alın, oğullarınız bu yaşlarında sizin problemlerinizi anlayamaz ve paylaşımınızda çok olmaz ve de annelerini güçlü biliyorlardırki çok üstünde durmuyorlardır.
Biraz beklentileriniz fazla mı??
Birisi ergenlikte, birisi ergenlikten yeni çıkmış bir erkek çocuktan bahsediyoruz.
İsteseler bile şu an sizi anlayamazlar,