Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

1,5 yıllık evliyim.Torunu dört gözle bekliyorlar.
Bir cesaret karar verdim,nisan ayında hamile kaldım ama bunalıma girdim.Hamile olduğumu öğrendikten sonra çok kötü günler geçirdim.8 haftalıkken kalbi durdu.Demek ki hayırlısı böyleymiş dedik.
Şuan cesaret edemiyorum tekrar aynı şeyleri yaşamaya..
özel olucak ama neden bunalıma girdiniz hazır olmadığınız için mi
 
Çocuğu olup da pişman olan Yok çünkü vicdan azabı çekiyor pişman olanlar çocuklarına karşı ve söyleyemiyorlar. Herkes anne olacak diye bir şey Yok. Gençsiniz henüz. Değerlendirmek için süre var. Bir bebeği büyütmek kolay değil. Ancak istenerek yapılabilecek bir iş. O yüzden kendinizi biraz akışa bırakın.
 
Hanımlar,
rica ediyorum konu aaaa nasıl çocuk istemezsin veya aman analık mı eksik olsun kavgasına dönmesin.
Anne olmak isterseniz olursunuz, istemezseniz olmazsınız, her ikisi de kişilerin hür iradesiyle tercih ettiği birşeydir ve insanların tercihlerine saygı duyulmalıdır.
 
Bende aynı hiç istemiyorum böyle rahat çzgür olmak varlen neden böyle bir sorumluluğun altına gireyim ki diye düşünüyorum.
 
bende beklemediğim anda hamile kaldim birkac sene istemiyordum düzen otursun eşimle alışalım diye bekliyordum korunmaya ragmen oldu ilk ögrendiğimde çok agladım kalp atışını duyunca salak mıyım ya o benim kanım canım dedim kızım var 6 aylık henüz çok yorucu annelik hamilelik dogum bebek bakım hayatımı kaplıyor ama bi gülüşüne dünyayı veririm gercekten çok büyük sorumluluk gerektiriyor altından kalkabilene versin rabbim
 
Son düzenleme:
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
Hazır hissetmeden asla yapma çünkü gerçekten tam da dediğin gibi oluyor. Şu içmen bile ona bağlı. Ama hazır olduğunda dünyanın en güzel duygusu. Hele bir kucağına al diyenlere de aldırma. Elbet kucağına alınca seversin ama sadece sevmekle bitmiyor. Çok büyük bir sorumluluk.
 
Ben de 23 yaşındayım 2.5 yıllık evliyim. Eşim istiyor ama ben istemiyorum..
Anne olacakmışım gibi gelmiyor o hissi hissetmiyorum..
Bebeğim olsun isterim ama baya sonra ama eşim bi ara sürekli isteyip durdu yine öyle olmasından korkuyorum..
Bu his gelir mi nasıl olur bilmiyorum.
Herkes zor diyor ama pişman olan da yok.
Tabi o sorumluluğu almak o hissin gelmesi zaman olabilir fakat sevdiğin adamdan bir yarı ikinize benzeyen sizi çok sevecek bir evlat olması bu duygular da pişman olunacak duygular olmaz herhalde
 
Hanımlar,
rica ediyorum konu aaaa nasıl çocuk istemezsin veya aman analık mı eksik olsun kavgasına dönmesin.
Anne olmak isterseniz olursunuz, istemezseniz olmazsınız, her ikisi de kişilerin hür iradesiyle tercih ettiği birşeydir ve insanların tercihlerine saygı duyulmalıdır.

Ablacım bu konunun gidişatı hep aynı

Bebekler melek nasıl sevmezsin

Keşke benim olsa allah niye istemeyenlere veriyor

Vs vs vs

Sürekli aynı şeyler çocuk sahibi olamayan kadınlar vs istemeyen kadınlar:olamaz:
 
bende beklemedihim anda hamile kaldim birkac sene istemiyordum düzen otursun eşimle alışalım diye bekliyordum korunmaya ragmen oldu ilk ögrendiğimde çok agladım kalp atışını duyunca salak mıyım ya o benim kanım canım dedim kızım var 6 aylık henüz çok yorucu annelik hamilelik dogum bebek bakım hayatımı kaplıyor ama bi gülüşüne dünyayı veririm gercekten çok büyük sorumluluk gerektiriyor altından kalkabilene versin rabbim

Bnde eşimle arama soğukluk girer diye korkuyorum öyle birşey oluyor mu?
Bi de en korktuğum şey cinsellik.. Çocuk 2 3 yaşına gelince yerinde durmayacak ee nasıl olcak gece gündüz hep ayakta diyor herkes bebekken de gece uyanmalar yorgunluk Vs. Durumları.
Yanlış anlaşılmasın tabi ama insan herşeyi düşünüyor..
Bu de hiç anne olmak hissi yok istek yok bu istek zmnla gelir mi?
 
burde daha ilginci müvekkilimin biri geldi kredi aidat için vekalet verirken miras konusu geçti kendisi 17 yaşında 1 cocuğunun oldugunu anneliğe hala alışamadığını sabrının olmadığını ancak eşi ölürse mirasa kv kp ortak olmasin çocuguna ve kendisine kalsin yaşlanıncada bir bakanı olsun diye yaptığını söyledi ben o an agzımdan çıkacak kelimeyi tuttum saygıdan kadın çıkınca odama girdim ve agzima ne geliyorsa saydım böyle bencil insanlar anne olmasın
 
Son düzenleme:
İnsan neden cocuk istemez ki ? o_O
Maddi durum olmaz anlayabilirimde rahatım bozulacak diye düşünmemek..
İstemezmisiniz yarın yaşlandıgınızda tabiki Allah hayırlısını versin,
Sizi arayan soran bi evladınız olsun..
Ben anne olmayı en çok isteyenlerdenim henüz nasip olmadı olurmu Allah bilir,
Bugün genciz gezeriz rahata bakarız peki ya yarın ?
Aslında yarınada çıkacagımız belli degil,
Yine kendi içimde karmaşaya düştüm,
Hergün içinde bulundugum kendimle ettigim kavga bu,
Çocuk olmaması dünyanın sonumu ama çok istiyorum peki ya nasip olmazsa yine kalbim sıkışıyor,zügürt tesellisi..
Açmayın böyle konular.. :işsiz:
işte bebek icin yanip tutusanlar kadar, çekinen istemeyen, sorumluluk almaktan şuphe duyanlar da "var" =)
 
Sizinki daha çok kararsızlık gibi göründü bana.
Neyse, sorunuza cevap vermek gerekirse, anne olduğuna pişman olan çok kadın var. Bunun için facebookta bir grup var hatta, millet anonim olarak duygularını ve pişmanlıklarını yazıyor.
Ek olarak anne olmaya uygun olmayan kadınların elinde heba olmuş çok çocuk var.
Yani siz bakmayın milletin " anne oluca anlarsın, anne olunca mutluluktan uçarsın" laflarına. Hele ki Türkiye gibi bir ülkede kimse de cesaret edip pişmanlığını, mutsuzluğunu itiraf edemez, çünkü korkunç bir toplum baskısı var annelik konusunda. Anneliğe bayılmak ve çocuğun için ölmek zorundasın çünkü milletimizin çoğu insanına göre. Cevapları okumadım ama eminim burda bile baskı ve taşlama içeren yorumlar yapılmıştır veya yapılacaktir.

Çocuk sahibi olmak hayatı değiştiren ve sıkıntısız da olmayan bir mesele. Keşke herkes kendini ölçüp tartsa da öyle çocuk yapsa. Anne olmak istemiyorsanız istemiyorsunuzdur, bunda yanlış bir şey yok. " dur bakalım, bi olsun da, çok severmişim" diye düşünüp zorlamamak lazım.
 
Ayni duygulari yasadigimdan 8 sene cocuk yapmadim.
Esimin cok istedigini bildigimden ona haksizlik etmek istemedim ve hamile kaldim.
Suan oglum 3 aylik olmak uzere. Insanin kendi cocugu cok baska bir seymis gercekten. Hic pisman degilim.
 
Bnde eşimle arama soğukluk girer diye korkuyorum öyle birşey oluyor mu?
Bi de en korktuğum şey cinsellik.. Çocuk 2 3 yaşına gelince yerinde durmayacak ee nasıl olcak gece gündüz hep ayakta diyor herkes bebekken de gece uyanmalar yorgunluk Vs. Durumları.
Yanlış anlaşılmasın tabi ama insan herşeyi düşünüyor..
Bu de hiç anne olmak hissi yok istek yok bu istek zmnla gelir mi?
eşinle eskisi gibi olmuyor tabiki çünkü yorgun oluyorsun ve küçük olduğu için her ihtiyacıyla ilgilenmen ev işinde de eşin destek olmazsa iyice bitkin düsmen olası ancak eşim ilk gün nasilsa öyle ben ilk dikişler sonra kolik gaz sancisi ceken aglamayan uyumayan bi bebegim oldugu icin yorgunluktan reddediyorum tabi oda anlıyor işleri yaparken yardim ediyor bebeği kendi uyutuyor ve sevgili gibi kaçamak hayatına dönüyor
 
Ablacım bu konunun gidişatı hep aynı

Bebekler melek nasıl sevmezsin

Keşke benim olsa allah niye istemeyenlere veriyor

Vs vs vs

Sürekli aynı şeyler çocuk sahibi olamayan kadınlar vs istemeyen kadınlar:olamaz:

Çocuğum var artık hepiniz biliyorsunuz bir anne olduğumu ama kutsalım, herkes anne olmalı deme hakkım olduğunu düşünmüyorum asla, evlenmek, çocuk sahibi olmak, 2. 3. hatta 5. çocuğu doğurmak tercihtir, evlenmeyene aaa evlenmelisin, evlilik kutsal bir müessese insanın bir kocası olması lazım demek ne kadar abesse çocuğun olmalı demekte o kadar abes.

Çocuk olmalı diyenler doğan bebeklere kendi bakmıyor, herkes kenara çekiliyor sen uğraşıyorsun, maddiyi geçtim, manen bir birey yetiştirmek çok yorucu, doğurdum oldu bitti artık gerisi gelir diyemiyorsunuz.

Bir çocuğun bebekken gaz sancısı, uyku sorunu, hastalıkları, yaş sendromları vb oluyor, sanıyoruz ki en büyük sorunumuz bu, büyüyünce düzelecek diye düşünüyoruz yanılıyoruz, asıl maraton büyüyünce başlıyor, bunun uyuşturucusu var, pedofilisi var, tecavüzcüsü var, kötü arkadaş çevresi var, ergenliği var, okul eğitimi dışında doğduğundan itibaren evde aileden göreceği eğitim var, nişanlasan nişanlısı ve ailesiyle sorun yaşayacak mı kaygısı var, evlense eşiyle ne halde diye düşünmesi var oğlu var, bunları yazınca kötülemiş olmuyorum, her ebeveynin karşılacağı olası sorunlar bunlar, çocuklar bireysel yaşama geçtiği andan itibaren çevresel faktörler devreye giriyor, yani annelik mezara kadar devam eden bir süreç.
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
Tam 10 yıl sonrasındayım suanda
son 3 yıldır istiyorum , ama olmuyor
olması için suanda cırpınıyorum resmen.
hala cok cocuk sevgim yok, sorumluluktan hala korkuyorum
ama kendı evladım olsun ıstıyorum
anneliği tatmak istiyorum yani, zorluklar yasayacagım ama elbet gececek ve benden bir parca benı mutlu edecek eminim
 
eşinle eskisi gibi olmuyor tabiki çünkü yorgun oluyorsun ve küçük olduğu için her ihtiyacıyla ilgilenmen ev işinde de eşin destek olmazsa iyice bitkin düsmen olası ancak eşim ilk gün nasilsa öyle ben ilk dikişler sonra kolik gaz sancisi ceken aglamayan uyumayan bi bebegim oldugu icin yorgunluktan reddediyorum tabi oda anlıyor işleri yaparken yardim ediyor bebeği kendi uyutuyor ve sevgili gibi kaçamak hayatına dönüyor

Konu başka yerlere çekmek de istemiyorum o kırk gün olayı ilk ilişki filan onlardan da korkuyorum..
İnş düzene girer herşey
 
Evlilikte 5. Yila girdik. Yeni yeni bebegin hayali canlaniyor kafamizda. Sadece bir dusunce yani.

Annem beni 50 yasinda dogurmus. 50 de geç, kendisi ben 21 yasindayken vefat etti, olan geride kalanlara oldu. Bana gore 40i gecirmemek lazim. En azindan cocuguna biraz daha enerjik yaklasmak açisindan yani...

Yaşin 28miş zaten daha erken. Gez toz eglen hayatini yaşa. Belki 5 yil sonra falan kendin istersin. Daha panik olmana gerek yok yaştan dolayi =)

etrafimda gordugum cogu anne de cocugundan sikayetci, yilmis ve cocuga bagiriyorlar. Bir sey dokunce eline vurani da gordum. Ne diyeyim. Aslinda cogu kisiye gore degil anne olmak ama nasil ki zamane insanlari evliligi evcilik etti, dogurmayi da eminim her saniye resim koyup altina bir seyler yazmak icin istiyorlar :KK70:
Anne olmak bir görev değil aynen bir his ve bu hissin sağlıklı bir anne olmak için bayan da olsamasi şart.Anne olmak isteyeni anladığım gibi olmak istemeyenede saygı duyarım.Benimde Allah bagislarsa iki oğlum var.Iyikide rabbim nasip etti varlar.En kötü anımda bile onlarla ilgili keşke demedim hep iyi ki dedim.Bana anne olmak iyi geldi.Söyleki anne olmadan ve olduktan sonraki bana bakıyorum sabır özveri yeryonlu bakış gerçekten karşılıksız sevgi bunların hepsi cocuarimdan sonra daha iyi oturdu sukurki.Ama hazır hissetmeyen bayanlara da saygım var tercih meselesi.Ama yorumunuzda hoş olmayan birşey varki sosyal medyaya çocuk resmi paylaşmak için doguruluyor.Annelik anne olmak bu kadar basit mi yada oyle mi düşünüyorsunuz.Bu evmi arabamı esyami gösteriş için yapılsın. Siz genelleme yapmışsınız evet ama cogumluguda icine katmissiniz.Bence azınlık ve ve gerçekten psikolojisi iyi olmayan bir bayan anneliği bunun için tercih edebilir.Zira akıl mantık işi değildir bu kadar özel bir duyguyu bu kadar hafife indirmek
 
özel olucak ama neden bunalıma girdiniz hazır olmadığınız için mi
Hazır olup olmamakla alakalı değil,ben kendimi anne olarak göremiyorum.
Hiç bir bebek görünce keşke benimde olsa demedim mesela.
Pişmanlıktan sanırım.
 
Back
X