Anne olmak istemiyorum

princessofdarkness .!.:
İnanın şefkatsiz bir insan değilim. İki ayda bir çocuk esirgemeye giderim. Yapabileceğim yardımları yaparım. Ama dediğim gibi içimde annelik duygusu yok. Çok iyi bir ablayım sadece. Çocuğu kucağıma alıp sevmeyi sevmem. Çocukla ilgilenmeyi sevmem.Ama oturup sohbet etmeyi severim. Bu düşüncem değil içimde hissettiğim duygu ve ne yaparsam yapayım başedemiyorum. Yolda bebek görünce kendimi zorlayarak gidip seviyorum belki içimde birşeyler olur diye. Ama yok olmuyor. Çok üzülüyorum sırf bu yüzden. Şimdiye kadar sorun olmamıştı. Ama şimdi bu bir eksiklikmiş gibi hissediyorum. En büyük korkum da bebek olduktan sonra ya çocuğumu sevmezsem. Allah sizin de yardımcınız olsun. İnşallah karşınıza sevdiğiniz güvendiğiniz biri çıkar bebeğinizi de kucağınıza alırsınız.
Genişletmek için tıkla...
Anne olsan cok seversin .Bazi insanlar sizin gibi dusunur ama anne olunca herkezden cok seversin cok iyi bi anne olursun.Zaten o duyguyu tatmadan anlayamazsinki :).Dusunsene senden bir parca sana en iyi arkadas yoldas hep yaninda olcak yasliliginda sana bakicak oldukten sonrada arkandan kur'an okuycak bi evlat .. ;)
 
Bende ikinci çocuktan sonra aynı sizin dediğiniz gibi oldum bebekleri sevemiyorum
İyiki büyüdüler diyorum Bebek ağlamasına tahammül bile edemiyorum
Ama ne yaparsınız bilmem benimkiler bana yeter çünkü :KK69:
 
Ya çok normal birşey ki bunu istememek. Eşin de istemiyorsa hayat size güzel. Boşverin elalemi. İnsanın içinden geliyorsa gelir, gelmiyorsa gelmez. Benim yaşım 23, benimle yaşıt arkadaşım var, 4 yıldır tanıyorum ve tanıdığımdan beri çocukları çok seviyor, anaç, bugün evlense ertesi gün çocuk yapacak bir insan mesela, nerde bir bebek, çocuk görse sever, ilgilenir vs. bense tam zıttıyım. Benim ilişkim de var, bugün evlenip anne olmak istesem önümde bir engel yok yani. Arkadaşımın uzun zamandır hayatında kimse yok, bugün evlenmek istese önce damat adayı bulması gerekecek. Hayatta herkes aynı değil, hayat yaşamak içindir. Yaşayalım.
 
Size neden kızalım ki?Herkes istediğini düşünmekte ve istediği hayati yaşamakta özgür.Dediginiz kadar korkunç değil çocuk büyütmek ama hiç kolay da değil. Cok büyük sorumluluk ve sabır isteyen bir iş.Herkes anne baba olmak zorunda da değil zaten.Sadece ileride pişman olma ihtimaline karşı önlem alın derim.Sevgi ile kalın.
 
Mental ya da ruhsal olarak bir sorununuz olduğunu düşünmüyorum.

Özellikle belli bir çevrede büyümüşseniz ergenlikten beri beynimize kazınan feministlik temalı, özgürüm, bireyim, kimseye ihtiyacım yok, gündelik ev işleri, annelik bunlar boş işler, yaşasın özgürlüğüm canım özgürlüğüm oh la laa modunda kodlarla dişil enerjimizin içine edildi.

Bende annelik hissi yok diyebilmeniz için kendi çocuğunuzu elinize alıp, istememeniz bir şey hissetmemeniz lazım. Başkasının çocuğunu sevmek ya da sevmemek bunun göstergesi değil o sadece bebekleri ya da çocukları genel olarak sevimli bulduğunuzun, etrafınızda daha çok anaçlıkla hamaratlıkla övünen insanlar olduğunun büyürken bu şekilde kodlandığınızın göstergesi.

Dediğim gibi kendi annelik donanımınızı sorgulamak için geri dönüşsüz bir yola girmeniz gerekiyor. O sebeple size önerim bilincinizde çevresel koşullarla şekillenen fikirlere değil de bir şekilde kendi özbenliğinize ulaşıp o kişinin isteyip istemediğini anlamaya çalışmak.

Bunu da psikanaliz yapabilen bir uzmanla çözümleyebilirsiniz. Kendini alıştır tarzı yorumlar yapan psikologlarla anca zaman kaybedersiniz. Cevap çok daha derinlerde.
 
eniyikadinoyuncu .!.:
Cok dusunurseniz ölene kadar cocugunuz olmayabilir. Cunku yasiniz 35. Bence ilerisini dusunun. 70 yasinda yapayalniz bir hayat...
Genişletmek için tıkla...
Yalnız kalmayayım, ileride bana biri baksın diye yapılan psikolojisi bozuk, sevgi görmemiş çocuklarla dolu ortalık. Doğuracağınız çocuk sizin köleniz mi? Sizin yalnızlığını paylaşsın size baksın?
 
LaranjaLima .!.:
Mental ya da ruhsal olarak bir sorununuz olduğunu düşünmüyorum.

Özellikle belli bir çevrede büyümüşseniz ergenlikten beri beynimize kazınan feministlik temalı, özgürüm, bireyim, kimseye ihtiyacım yok, gündelik ev işleri, annelik bunlar boş işler, yaşasın özgürlüğüm canım özgürlüğüm oh la laa modunda kodlarla dişil enerjimizin içine edildi.

Bende annelik hissi yok diyebilmeniz için kendi çocuğunuzu elinize alıp, istememeniz bir şey hissetmemeniz lazım. Başkasının çocuğunu sevmek ya da sevmemek bunun göstergesi değil o sadece bebekleri ya da çocukları genel olarak sevimli bulduğunuzun, etrafınızda daha çok anaçlıkla hamaratlıkla övünen insanlar olduğunun büyürken bu şekilde kodlandığınızın göstergesi.

Dediğim gibi kendi annelik donanımınızı sorgulamak için geri dönüşsüz bir yola girmeniz gerekiyor. O sebeple size önerim bilincinizde çevresel koşullarla şekillenen fikirlere değil de bir şekilde kendi özbenliğinize ulaşıp o kişinin isteyip istemediğini anlamaya çalışmak.

Bunu da psikanaliz yapabilen bir uzmanla çözümleyebilirsiniz. Kendini alıştır tarzı yorumlar yapan psikologlarla anca zaman kaybedersiniz. Cevap çok daha derinlerde.
Genişletmek için tıkla...
Merak ediyorum herkes anne olmak istemek zorunda mı?
Her dişi varlık annelik içgüdüsüne sahip mi?
Ben değilim mesela, 18 yaşında arkadaşlarım evlenip pembik evlerinde kendilerini çocuklarıyla hayal ederken o yaşımda bile istemiyordum. Yaşım 24, geçen ay bi ihtimal oluştu öldüm öldüm dirildim ya varsa diye.
Bir insan anne olmadan da annelik hissim yok diyebilir, neden diyemesin? Anne olmak istemiyorsa annelik hissi yoktur bu kadar basit. Kadın ben özgürüm modunda yazmamış ki, içimde bir canlıyı 9 ay büyütmem bana korkunç geliyor demiş. Bu kadının doğunca çocuğunu gerçekten sevebileceğini düşünüyor musunuz? Lütfen kendi düşüncelerinizle insanları genellemeyin, öyle bir yazı yazmışsınız ki sanki herkeste annelik içgüdüsü var ama enerjimizin içine edildi.
 
-Olivia- .!.:
Merak ediyorum herkes anne olmak istemek zorunda mı?
Her dişi varlık annelik içgüdüsüne sahip mi?
Ben değilim mesela, 18 yaşında arkadaşlarım evlenip pembik evlerinde kendilerini çocuklarıyla hayal ederken o yaşımda bile istemiyordum. Yaşım 24, geçen ay bi ihtimal oluştu öldüm öldüm dirildim ya varsa diye.
Bir insan anne olmadan da annelik hissim yok diyebilir, neden diyemesin? Anne olmak istemiyorsa annelik hissi yoktur bu kadar basit. Kadın ben özgürüm modunda yazmamış ki, içimde bir canlıyı 9 ay büyütmem bana korkunç geliyor demiş. Bu kadının doğunca çocuğunu gerçekten sevebileceğini düşünüyor musunuz? Lütfen kendi düşüncelerinizle insanları genellemeyin, öyle bir yazı yazmışsınız ki sanki herkeste annelik içgüdüsü var ama enerjimizin içine edildi.
Genişletmek için tıkla...

Bence tam tersi, tabi ki çocuk sorumluluğu almak istemeyen tonla kadın ve erkek var ama toplum o kadar baskı yapıyor ki kadınlar bir yerde durup acaba ben mi acaibim demek zorunda kalıyor. Bu arada toplum baskısı her zamanki gibi sadece kadınlara erkek ne isterse istesin normal, ama kadın ben istemiyorum diyince psikolojik sorunlu :KK51:
 
princessofdarkness .!.:
Çok uzun zamandır KK'yı takip ediyorum. Benim derdim buradaki arkadaşların sorunlarının belki de tam tersi olacak ama biraz akıl almaya biraz da desteğe ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Yaşım ilerledikçe geçer sandım ama başka kadınlara cennet gibi gelen bebek kokusu bile bana herhangi bir kokudan farklı olmadı hiçbir zaman. Bir arkadaşımın ya da yakınımın bebeği olduğu zaman bile sırf ayıp olmasın diye kucağıma alır severim. Uzun yıllar okudum, sonra çalıştım kendime bir hayat kurdum. Evlenmek için hep doğru adamı bekledim, kimsenin teklifini kabul etmedim. Şimdi 35 yaşındayım ve o adam karşıma çıktı. Bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Bir aksilik çıkmazsa üç aya kadar nikahımız var. Ama beni şimdiden bir düşünce aldı gitti. Nişanlım benim bebekleri sevmediğimi hep bilirdi. Çocuklu bir yakınımıza ziyarete gittiğimizde bile hemen başım şişer dönmek isterdim. Ama o şimdi bebek istiyor. Tabi bu konuda beni zorlamıyor. Sen istemezsen yapmayız diyor ama bir yandan da sevdiğim adamı bebek hasretinde bırakmak istemiyorum. Psikologa bile gittim acaba içimde bir korku mu var benim bilmediğim, bilinç altımda bir sorun mu var diye. Bu konuyu kimseyle konuşamıyorum çünkü konuyu açtığım bir iki arkadaşım sadece bebeğin olunca seversin diyerek geçiştirdi. Zaten çevremde çok fazla kız arkadaşım da yok. Arkadaşlar hamile kalmak düşüncesi bile beni irkiltmeye yetiyor. 9 ay boyunca karnımda bir canlıyı taşımak, onu doğurmak büyütmek benim için korkunç şeyler. Biliyorum çoğunuz bana kızacaksınız çünkü bunun özlemiyle yanıp tutuşuyorsunuz. Aslında niye konu açtım onu bile bilmiyorum çünkü bebek nasıl sevilir diye bir yöntem yoktur herhalde. Sadece içimi dökmek istedim.
Genişletmek için tıkla...
Herkes anne olacak ya da olmak isteyecek diye bişey yok..çok normal
 
MissCherryBlossom .!.:
Bence tam tersi, tabi ki çocuk sorumluluğu almak istemeyen tonla kadın ve erkek var ama toplum o kadar baskı yapıyor ki kadınlar bir yerde durup acaba ben mi acaibim demek zorunda kalıyor. Bu arada toplum baskısı her zamanki gibi sadece kadınlara erkek ne isterse istesin normal, ama kadın ben istemiyorum diyince psikolojik sorunlu :KK51:
Genişletmek için tıkla...
Evet. Asıl onlar milletin enerjisini emiyorlar, sonra insanlar hemen evlenmeliyim, evlendikten sonra hemen çocuk yapmalıyım diye düşünüyor. Amaaan bi de çocuk yapmasın “istemiyorum” dese de inandıramazlar, millet yok yok kesin olmuyordur, tedavi görüyordur diye kulp takıyorlar evli çifte. Herkes çocuk yapmak zorunda çünkü. İstememe gibi bi imkanları yok.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Ailem istemiyor
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
1K
Lady Guinevere
Lady Guinevere
E
Öz annem benden nefret ediyor
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
byebyeblackbird
byebyeblackbird
manocicek
Sizce yalan mı gerçek mi?
10 11 12
Yorumlar
223
Görüntüleme
7K
gulmevsimi
G
TheQueeninthenorth
kendini liseli ergen sanan anne
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
2K
migrenimsi
M
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
6K
Acelya A
Acelya A
Back
X