- 3 Şubat 2018
- 25.817
- 111.042
- 598
- Konu Sahibi Melahatabla
- #61
Çok teşekkür ediyorum. İşte beni anlayan bir yorum olmuş. Bi anda bütün rahatlığın tam tersşme dönmesi beni sarstı. Bazen çıldıracak gibi oluyorum.
İleride daha zor olacak dedikleri zaman da, işte kesin çıldırırım o halde diyorum. Biri cıkıp alışacaksın dese bir nebze rahatlık gelecek.
Insan alışıyor ve zamanla yeni hayatına daha iyi uyum sağlıyor. Evet her yaşın kendine göre zorlukları vardır, ama sizde çocuğunuz daha iyi tanıdıkça üstünden geliyorsunuz. Benim iki çocuğum var ve bende bazen bunalıyorum. Mesele çocuklarin kendisi değil. Çocuklar için dünyayi yakarim yani. Ama hicbirsey istediğim gibi ağız tadıyla gibi yapamıyormusum gibi geliyor bazen. Herseye yetişiyorum derken aslında hicbirseyini tam yapamıyorum. Bu konuda kendimden de fazlasini beklememeyi öğrenmem gerekti. Cünkü kafamda herseyi 4/4 luk yapmak istiyorum. Yapamayınca yine kendimi sorguluyorum, halbuki elimden geleni yapıyorum. Allah hepimize sağlıkla bebegimizi büyütmek nasip etsin. Şu "Dünyanın en mutlu insanı benim" ve "Aman Allahim. Ben neyime güvenip anne oldum" gel gitleri başta daha çok yaşıyorsunuz. Kormayin. Zamanla alışıyorsunuz. Cok şey öğreniyorsunuz da. Ben mesela çocukkem dayak yerdim, cok eleştirilirdim. Ilk oğlum dünyaya geldi, ondan sonra nasıl bir ebeveyn olamak istediğimi de karar vermem gerekti. Cünkü ben çocukken hissettiğim gibi, çocuğumun hissetmesini istemedim. Yani kendi hikayenizde yolculuğun bir parçası oluyor aslında.