Beni de ise giderken bir akrabamıza bırakırdı bazen akşam yemek yedim mi ozledim mi bana kötü mu davrandilar hiç sormazdi alırdı beni eve giderdik iki yabancı gibi.
Beni de ise giderken bir akrabamıza bırakırdı bazen akşam yemek yedim mi ozledim mi bana kötü mu davrandilar hiç sormazdi alırdı beni eve giderdik iki yabancı gibi.Benim annem calismazdi ama evde is vardir, yeri gelir konu komsuye daha cok deger veriridi, ortada yri geldi dislanarak büyüdüm.
Elimden geleni yapiyorum, benden cikanin en iyisini yapiyorum su an.
Arada bocaliyorum, kiza kizdigim zamanlar pesinden hemen hata yaptigimi haksiz oldugumu ama onu cok sevdigimi söylüyorum.
Yani annemi asil cocougum olunca tanidim, ne kadar bana karsi kayitsiz oldugumu, mal oldugumu gördüm.Kcaya verdi ve bittim sanki, böyleymis megersem yillarca fedakar cefakar annelik kategorisinde tutuyordu kendini foyasi simdi cikti ortaya.
Yemeyip yediren olabilirsin ama sevgi de baska birseydir. anneannemin yaninda beni bir hafta birakmistin dag basinda, bir sekilde yanina gelmistim cocuk halimle tek basina otobüse bindirmislerdi beni teyzemin yanindaydi iceri aglayarak gülmüslerdi bana ne var gibisine, cocuk aglamasi mi sacmaydi bir hafta yalnizdim ben nasil beni biraktin da kendin cocugunu düsünmeden teyzemlerle takiliyorsun. Beni alsan ne olurdu. Zaten ezik bir cocuktum.
Kafam cok karisik yaptigi seyler de cok, ama yapmadiklari artik gözüme batiyor.
Bir yanimi eksiltmis cünkü.
Neyse ne bilmiyorum aramdaki bag cok ciliz.
Iki cocuk annesiyim onlarin yanindan ayrilmiyorum. Arkalarinda hep anneri var, asla yalniz hissetmiyorlar biliyorum.
Zaman ve güç bile yetmiyor telafisi olmuyor işte. Allah yardimciniz olsun sizin de.
Bazen bunda ne var temizlik herkes yapar deniyor ama değil iste. O farklı bir görgü ve bilgi. daha güzel kaliteli yaşamak için lazım. Yaşamayan anlamıyor. Ben de hep netten bakarım yettiği kadar.Ben de cok benzer seyler yasadim.Annem kucukken banyoya kitlerdi isigi da kapatirdi saatlerce aglardim orada umrunda olmazdi.Gebersen de kurtulsam bunu bile beceremiyorsun derdi.Bunlar hep ilkokul zamanimdam hatirladiklarim sonrasi da vsr tabi.Yapamazsin deyip hic is ogretmedi sonra da milletin yaninda ben cok iyi anneyim Nilsu ya hic bi4 sey yaptirmiyorum dedi yasim buyudukce de mletin yaninda beceriksiz dedi.
Konu sahibi bence sen cok iui annesin.Ben şimdi 26 uasindayim.22 yasinda dogu ya atandim ogretmen olarqk.Ev tuttuk ama ne temizlik ne yemek biliuorum.Camasrilari bile katlamayi bilmiyordumm.Bir gun guvendigim bir arkadasi cagirdim gosterdim dolabimi .Ama o kadar daginikti ki dogru duzgun katlayamadigjm.icin.Sagolsyn anlatti gosterdi hiç de ayiplamadi.Hic cekinme bu konularda elinden geleni yap buradaki bayanlar bile o kadar yardimci olur ki.Diger derin yaralarina bir sey diyemicem.zira insanin aklindan cikmiyor sadece unutmus gibi yapip devam ediyoruz
Kınamak değil bu. Donusmemek için çok çabaladım. Hatta dalga geçerdi annem annelikle ilgili kitap okurken. Bence anne olunca istisnasız herkesin okuması gerekn kitaplar var. Başka nasıl yapabiliriz ki ya bilen birinden görürsün ya da bilen birinden okursun.Konuyu henüz okumadım ,başlıga göre yazıyorum; anne olunca anneme öfkem daha da arttı ve ne yazıkki sanki her gecen gün onun gibi bi anneye dönüşüyorum
Kınadıgım ne warsa başıma gelmeden ölmeyecegim sanırım
Ah ne diyebilirim sizin hayatınız daha zor olmuş inşallah siz de iyileşirsiniz bir gün.Çocuğum yok, inşallah rabbim nasip eder. Annemle 18 yaşından beri görüşmüyorum. 26 yaşına girdim. İnsan büyüdükçe daha çok istiyor annesi olmasını galiba. Benim annemde bana sevgi göstermedi. Sarıldığını öptüğünü hatırlamıyorum. Parka götürdüğünü oyun oynadığımızı hatırlamıyorum. Ama beni her canı istediğinde dövdüğünü çok iyi hatırlıyorum. Saçlarım dökülüp evi kirletmesin diye, taramayla toplamayla uğraşmasın diye saçlarımı erkek çocuğundan hallice kestirip günlerce beni ağlatmasını çok iyi hatırlıyorum. Alışveriş yaparken öncelik hep kendi olurdu, doğru düzgün kıyafetim bile olmazdı.
Dersimiz aynıymış ben de iyileşenlerin aksine verdiği zararları tığımda tamir etmeye çalışıyorum ve çocuk sahibi olmaktan çok korkuyorumBiraz uzun olacak sanırım. Isteyen son 2 paragrafi okuyabilir.Okumak fikir vermek isteyenler buyursun. Buraya kizimla oyun oynamak konusnda fikir almak icin konu acacaktim ama biraz derine inip içimi dökmek istedim. Özellikle çocuk gelisimci arkadaşlara bir sorum olacak yazimin sonunda.
Ben 33 yasindayim. Annem çalışan bir kadındı ve çok yoğundu. Öyle ki erken doğmuşum ve 2 ay hastanede kalmışım annem çoktan başlamış ise. Bakıcı bakmış sonra kreşe gitmişim. Çok yorgun gelirdi çok konuşkan bir cocuktum. Günlük aktivitelerimi anlatirken başım agridi simdi isim var sonra derdi ama sonra bana hic sira hiç gelmezdi. Sarılırdım pek sarilmaya da gelmezdi. Ne güzel bir söz hatırlarım ne sarıldığını. Bıcır bıcır bir çocukken içime kapandım soğuk konuşmayan bir genç kıza ve kadına evrildim. Çünkü hiç öğrenmedim nasıl sevgi gosterilecegini. Bana hiç bir şey öğretmedi ne mutfak işi ne temizlik sen dur batirirsin şimdi ben yaparım diye diye hiç uğraşmak istemedi. Ama hep laf isitirdim başkalarının yanında gururumu çok kırardı. Zaten beceriksiz hiç ise yaramaz birsey bilmez sunepe vs. Kısacası işinin ve hayatin tüm yorgunluğunu benden çıkarırdı. İhtiyacım olan hiçbir anımda yanımda yoktu. Hic oynamadi benimle ilgilenmedi. Genc kizken nerede ne giyilir gibi basit seyleri bile ogretmedi. Dugune kotla giderdim herkes bana gulerdi. Makyaj yapinca maymuna benzemissin derdi. Kendince saka yapardi aslinda. Ne suslenmeyi ne bakimi yani kadinliga dair hicbirseyi bilmiyorum. Anne dediğim zaman yoktu orada o gün ne yaptığımı birseyden mi korktugumu neyi sevip sevmedigimi neye ihtiyacım olmadığını hiç bilmedi ve beni hiç gerçekten tanıyamadı. Hiç çaba göstermedi fiziksel ihtiyaclarim dışında.
Türkiye aile yapısına bakacak olursak büyük çoğunlukla aynı kaderi paylaşıyorum aslında niyetim dramatize etmek değil ama hayatın başkalarına kolay gelen bazı anlarında çok sorun yaşıyorum bilmiyorum cunku. En çok da kendi kurduğum aileyi ve evi idare etmek konusunda.
Onun disinda ornegin temizlik yapmayı bilmiyorum, derin temizlik kışlıkları yazlıkları kaldırma mutfak ya da gardırop düzeni gibi şeyleri hiç bilmem pratik olamam. Çok da zor gelir.
Bunlar hayatın sonu değil biliyorum halime bin şükür ama zevksiz geçiyor işte zor geliyor ev işi vs. Hiç takdir görmemişim dolayısıyla amaan yapsam ne olacak diye düşünüyor beynim otomatik olarak.
Annemin beni kendince sevdiğini biliyorum aslında hayat çocuk bakımı iş zor geldi sanırım ama affedemiyorum işte. Ona sarılıp öpmekten şefkat göstermekten nefret ediyorum. O ise benden kendi hiç öğretmedigi gostermedigi şeyleri bekliyor. Çok ama çok tepkiliyim ona. Hala anneme ihtiyacim var simdi arada gelsin kalsın istiyorum ama ona çok zor geliyor sıkıntılarımı duymazdan geliyor. Bu da beni daha da uzaklaştırıyor.
En onemlisi ise simdi bir kızım var 3 yaşına girecek. Acısını cikarircasina sevgimi gösteriyorum hiç esirgemem zaman zaman abarttigim da olur. Ama hayal gücüm yok mesela anne birlikte oynayalım diyor ve ben yüzlerce kitap okumama nette arastirmama rağmen çabuk tıkanıyorum. Mesela sembolik oyunlara bayiliyor ama bebegi aliyoruz elime konusturuyorum 5 10 dk sürüyor. Zaten oyun oynamayı sevmiyorum belli etmemeye çalışıyorum ama beceremiyorum haliyle çocuğum da sıkılıyor. Çok ama çok sıkılıyor. Yetersizlik hissinden kurtulamıyorum. Onu yetiştirmek bildiğim herşeyi öğretmek hayatta mutlu kalabileceği seylerle donatmak istiyorum ama bilmediğim şeyi nasıl yapacağım. Temizlik bile ogrenmeli cocuk zulüm gelmemeli ona ki benim gibi yapmak zorunda kaldığında nefret etmesin. Bir anne çocugunu duyusal olarak da hayata hazırlamakla yükümlüdür annem bunu hiç yapamadı ben de ogrenemedim simdi igneyle kuyu kazmaya calisiyorum. Nereden nereye bağladın amma uzun yazdın diye kızmayın arkadaşlar içim çok dolu patlarcasina saçıldı etrafa kelimeler...
İşin özeti benim gibi olup da kendilerini iyilestirebilenlerle dertlesmek istedim
Ayrıca sembolik oyun, mis gibi oyun ve aktivite önerilerine açığım. Hergün akşam 3 saat parktayiz açık hava kotasını dolduruyoruz bu arada ve yarim gün de okula baslayacak. Okuduysaniz cok teşekkür ederim.
Cok tesekkur ederim.Kötü alışkanlığım nasıl olmadı ben de hayret ediyorum. Psikologa bir süre gittim ama maliyetli. Çalışmaya başlayınca tekrar gitmek istiyorum. Hayattaki kötü insanların özünde sevgisiz buyumuş bir çocuk yatiyor zaten. Annelerimiz için de geçerli bu.Bana hersey ogretildi ama bende sevmiyorum temizlik:) yani bu ogretmekle ilgili degil. Cok uzuldum ilgisiz buyumene.. ilgisiz buyuyen cocuklarin genelde erken yasta kotu aliskanliklar bagimliliklar edindigini gordum.. sigara alkol sex uyusturucu gibi... cok sukur sen bunlardan olmamissin neyseki.
Gecmisi istedigin kadar kafaya tak, inan duzelmez. Gecmise mazi derler.. sen gelecekle ilgili plan yap yasa.. herkes layikiyla anne olsa zaten basi bos cocuklar olmazdi. Gerekirse psikologa git. Tam asamasanda bununla yasamayi ogrenebilirsin en azindan
Hepsini takip ediyorumBenim annemde çalışan bir kadındı ve ben de hiç ev işi yapmadan atandım. Bu konuda size şöyle bir öneri sunabilirim; instagramda böyle bir sürü sayfa var. Onlardan yardım alabilirsiniz. Cidden pratik öneriler oluyor. Oyun konusunda ise kendinizi kasmayın hiç. Siz elinizden geleni yapın. Çocuk zaten bir süre sonra arkadaşlarıyla oyun geliştirir merak etmeyin. Annenizle de eğer istiyorsanız araya mesafe koyun.
Kardesin filan var mi mesela? Bende icimde tutamam cogu seyi.. genelde ona anlatirim gerekirse omzunda aglarim. Yengemlede aram iyidir onada anlatirim. Yabancilara anlatmam ama.. bu kendi kendini terapidir bi yerde.Cok tesekkur ederim.Kötü alışkanlığım nasıl olmadı ben de hayret ediyorum. Psikologa bir süre gittim ama maliyetli. Çalışmaya başlayınca tekrar gitmek istiyorum. Hayattaki kötü insanların özünde sevgisiz buyumuş bir çocuk yatiyor zaten. Annelerimiz için de geçerli bu.
Yüzüne vurmayın çok anlayacağını sanmıyorum çünkü ama suya sabuna dokunmadan iyi ediyorsunuzHepsini takip ediyorumzaten aramiz anne kız gibi değil ama görmeyi daha da azaltamiyorum benim hala ona ihtiyacım var. Anne diyebilmenin hissi bile bazen yetiyor. Birbirimize dokunmadan yaşayıp gidiyoruz. Bazen bazı şeyleri yuzune vurmak istiyorum ama yine de kıyamıyorum.
Hayatta en çok korktuğum şey çocuğumun annesiz kalmasıdır ve annesiz çocuklar beni en çok yaralayan konudur. Annem varken annesiz hissettiğim çok oldu. Tabiki ölüm ile kıyaslanamaz ama o kadarı bile etkiledi demek istiyorum. Sizi tebrik ederim ben de elimden geleni kızım için yapmaya çalışıyorum.Bende annemi çok az hatırlıyorum ben dokuz yaşındayken öldü insanlar acılardı yazık öksüz hep arkadaşlarından eksik iki yıl sonra yatılı okul başladı bana acıtmasına diye annemin öldüğünü söylemedim yıllar geçti tıp fakültesini kazandım okurken evlendim Allah razı olsun kayınvalide görgülü bir kadındı aldı beni bağrına bastı kızlarına bile ezdirmedi ben hep dik durmak zorunda hissettim kendimi hep yalnızdım kimseye acılarımı anlatamadım anlatmadım korktum bu da beni hırçın yaptı o kadar hırçındım ki kaktüs çiçeği gibi ağlardım kimse görmeden Allah tan kv iyi Bi insan bende de çocuklarımda da emeği çoktur açık söylüyorum ben hayata çocuklarım doğduktan sonra başladım onlarla herşeyi sıfırladım bütün olumsuzlukları yalnızlıkları herşeyi unuttum herşeyi yeni baştan öğrendim bunun için dört çocuğum var kendimle barıştım annemi benden alan kaderle barıştım bana acıyanlar ile barıştım onlara kızıp içimde biriken küflenmiş kinleri attım şimdi herşeyden önce çocuklarım ailem var önce ruhunu temizle kendinle barış sonra elindekileri şükret hayata devam et geçmişi sıfırla geçmişle yaşama acılarına yüzleş ağla zorla acını yaşa silkelen kalk ayağa yaşamaya bak
Kardeşim var 3 yaş küçük benden ve o da bir anne. bizi bile birbirimize uzak büyüttü öyle dert anlatma gibi şeyler yok mesafwliyiz. O da benimlee aynı şeyleri yaşadı aslında ama küçük diye daha çok ilgilenildi. Onun da yarası var ama paylasamiyoruzKardesin filan var mi mesela? Bende icimde tutamam cogu seyi.. genelde ona anlatirim gerekirse omzunda aglarim. Yengemlede aram iyidir onada anlatirim. Yabancilara anlatmam ama.. bu kendi kendini terapidir bi yerde.
Dediginde cok dogru.. kotu insan iyi bi insan yetistiremiyor genelde, ama.,alimden zalim, zalimden alim dogar demisler. Biz caba gosterelimde Allahin dedigi olur
Çok teşekkür ederim. Bu zamana kadar ne olduysa oldu kızım için mutlu bir hayat yaşamalıyım diye düşünüp elimden geleni yapmaya calisiyorumŞok içinde okudum nasıl anneler varmış. Ama iyi bir şey olmuş siz nasıl anne olunmaz onu çözmüşsünüz. Eşimin babası tamamen ilgisizmiş hala da öyle. Çocuğumuz doğdu adam hiç aramadı bile. Bayramda gittik zorla geldi de torununu gördü. Ama eşime bakıyorum bir de babasına birbirinin tam zıttı olmuşlar. Ben babalığı babamın bize babalık yapmamasından öğrendim diyor zaten
Sizde de öyle olmuş, çocuklarınızla beraber eğlenceli günler dilerim :)
oglum 28 aylik o da surekli pelus oyuncaklarını konusturmamizi ister ve çok eğlenir. demek ki kızınız da bu oyunu cok seviyor.Cok teşekkür ederim. Hepsini yapıyorum ama onun tek istediği konuştur anne... okul iyi gelecek inşallah bize.