Verdim. Evden kovdum o gün. İki sene konusmadim. Kanser olunca gitmek zorunda kaldim yeniden. Değişen hiçbir şey olmadığını görüyorum.Hiç mi tepkisel bı cevap vermediniz
Ben buradan kudurdum ta
Bazı mesajları okuyunca bizdeki modeller mi değişik diyorumMesela ben hiç çok uyuyan yenidoğan görmedim. Uyuyor ama annesine yakışık uyuyor. Yatağına koyunca uyanıyor. İki saatte bir zaten emmesi gerekiyor. Şahsen ben o iki saatte bir köşede uyukluyordum. Makyaj yapacak bir enerjim de yoktu
Gece 3 de suyum geldi. Yengem hemen hastaneye gitme dayanamadığı noktada git dedi. Hemen sıcak suyla düşümü aldım saçlarımı topuz yaptım sprey siktim dağılmasın diyeNasipse 2 ay sonra doğumum var. Normal doğum yapmayı düşünüyorum kısmetse. Kalktığımda da bakımlı ve temiz olmak istiyorum. Duş alamasam bile ıslak mendil koydum çantama. Hiç olmazsa silerim sağımı solumu diye. Ama insanlar o an sadece bebeğinin derdine düşeceksin, niye bunlari düşünüyosun filan diyor. Herkes bebeğinin derdine düşüyo sen artık annesin bebeğini düşüneceksin diyorlar. İllaki bebeği de düşüneceğim ama kendimden de vazgeçmek zorunda mıyım ki? Normalde de temiz bir insanım. Bakımlı olmayı çok seviyorum. Kendimden iğrenmek istemiyorum. Kafam karışıyor haliyle. İyi bir anne olmak kendini hiç düşünmemek midir? Aynı anda hem bebeği hem kendimizi düşünemez miyiz? İlk çocuğum. Ne yaşayacağımı bilmiyorum diye hayal mi kuruyorum? Yanlış mı düşünüyorum acaba
Benim de iki ay sonra doğumum var. Bu 3. Evladım olacak inşallah. Doğuma yakın öz bakimimi en ince ayrıntısına kadar yaparım sonrada doğumu beklerim. Açıkçası doğum sancısı geldiğinde doğurmak için uğraştığında ve en sonunda bebeğini kucağına aldığında aklına en son aynaya bakmak geliyor. Meşakatli bir yol tabiki doğumdan sonra biraz kendini toplayıp anı olsun diye güzel giyinip makyaj vs yapabilirsin ama bana bunlar çok uzak geliyor. İki dogumumda da bebeğime o kadar odaklandım ki hastaneden çıkana kadar onları izlemiştim hayatımda tanık olduğum en güzel mucizelerdi. O an bakımlı olmuşum olmamisim bunu kafama hiç takmadım. Dediğim gibi öz bakımını yaptıktan sonra gerisi kişiden kişiye değişebilirNasipse 2 ay sonra doğumum var. Normal doğum yapmayı düşünüyorum kısmetse. Kalktığımda da bakımlı ve temiz olmak istiyorum. Duş alamasam bile ıslak mendil koydum çantama. Hiç olmazsa silerim sağımı solumu diye. Ama insanlar o an sadece bebeğinin derdine düşeceksin, niye bunlari düşünüyosun filan diyor. Herkes bebeğinin derdine düşüyo sen artık annesin bebeğini düşüneceksin diyorlar. İllaki bebeği de düşüneceğim ama kendimden de vazgeçmek zorunda mıyım ki? Normalde de temiz bir insanım. Bakımlı olmayı çok seviyorum. Kendimden iğrenmek istemiyorum. Kafam karışıyor haliyle. İyi bir anne olmak kendini hiç düşünmemek midir? Aynı anda hem bebeği hem kendimizi düşünemez miyiz? İlk çocuğum. Ne yaşayacağımı bilmiyorum diye hayal mi kuruyorum? Yanlış mı düşünüyorum acaba
Bence o dönemde siz nasıl mutlu ve rahat olacaksanız öyle davranmalısınız. Mesela ben de dantelli bişey giyemem sevmem.Yani boyle olma ihtimali de var elbet dogru ama mesela ben baska secenekler de varken kendimi komple yok sayilmaya itiliyorum. Yani sutyeni dantelli ciciş bir sey istedigim icin abartiliyor goruldum :)
Ne alaka canım koyduğunuz şey ıslak mendil belki terlersiniz rahatsız olursunuz silersiniz buda gayet normal elbetteki önce bebeğimiz ama kendimizden de gecmemeliyiz bence siz onları bosverin siz nasıl mutluysaniz öyle olun ağzı olan konuşuyorNasipse 2 ay sonra doğumum var. Normal doğum yapmayı düşünüyorum kısmetse. Kalktığımda da bakımlı ve temiz olmak istiyorum. Duş alamasam bile ıslak mendil koydum çantama. Hiç olmazsa silerim sağımı solumu diye. Ama insanlar o an sadece bebeğinin derdine düşeceksin, niye bunlari düşünüyosun filan diyor. Herkes bebeğinin derdine düşüyo sen artık annesin bebeğini düşüneceksin diyorlar. İllaki bebeği de düşüneceğim ama kendimden de vazgeçmek zorunda mıyım ki? Normalde de temiz bir insanım. Bakımlı olmayı çok seviyorum. Kendimden iğrenmek istemiyorum. Kafam karışıyor haliyle. İyi bir anne olmak kendini hiç düşünmemek midir? Aynı anda hem bebeği hem kendimizi düşünemez miyiz? İlk çocuğum. Ne yaşayacağımı bilmiyorum diye hayal mi kuruyorum? Yanlış mı düşünüyorum acaba
Annelerin çocuğa bakarken bakımlı olması tabii ki güzel bir şey. Ama bakımsız olmak kötüdür şeklinde yaklaşmak olaya çok yanlış. Küçük bir çocukla ilgilenmek zaten çok zorken kadın kendisine bakmayı ihmal edebilir, önemsemeye bilir. Annesi manikürsüz, fönsüz geziyor diye kötü etkilenmez hiçbir çocuk.Tamamen doğru düşünüyorsunuz. Zaten yıpratıcı bir süreç ve süreç sonrası kendinize baktığınızda mutlu bir yüz ifadesi görmek en doğal hakkınız. Kendini perişan etmiş bir annenin çocuğa yaklaşımı ile kendine bakmış bir annenin çocuğa yaklaşımında çok büyük fark var. Bu bakımsızlık ilerde annelik hüznü, lohusa (post partum depresyon) a çeviriyor. Kimseye aldırış etmeyin. Bebek sizin, vücut sizin… nasıl istiyorsanız öyle olun ve bebeğinizle o şekilde ilgilenin tabii kendinizle de. O eski devirler kapandı.
Ameliyat olduğu için kesiklerden kaynaklanan acılar da var sezeryan doğumda.Çok merak ediyorum cahilliğimi bağışlayın.
Neden normal doğum daha kolay da sezaryen doğum daha zor.
Normalde ağrı,sancı çekiliyor,ebeler ters davranıyor deniliyor daha zor olması gerekmez mi?
Sezaryende kesti,bebeği çıkardı,dikti değil mi?
Hatta instagramda görüyorum bebeği annenin yanağına dayıyorlar çok tatlı maşallah!
Abes bir soruysa kusura bakmayın…
Konuyu tamamen yanlış anlamışsınız. Annesi manikürsüz, fönsüz geziyor diye çocuk etkilenmesinden bahsetmiyorum ben. Annenin psikolojik durumundan bahsediyorum. Anne kendini ne kadar iyi hissederse o kadar çevresini ve bebeğini de iyi hissettirir. Küçük çocukla ilgilenirken zaten yeterince öz bakım düşüyor ister istemez. Peki bakım yapmaya anneler eleştiriye maruz bırakıldığında kendilerini suçlu hissedip bahsettiğim durumları yaşayabiliyor. Bu da bebeğe yaklaşımda sıkıntılara sebep olabiliyor. Bununla ilgili milyonlarca örnek verebilirim. Konu bu annenin manikürü, fönü değil.Annelerin çocuğa bakarken bakımlı olması tabii ki güzel bir şey. Ama bakımsız olmak kötüdür şeklinde yaklaşmak olaya çok yanlış. Küçük bir çocukla ilgilenmek zaten çok zorken kadın kendisine bakmayı ihmal edebilir, önemsemeye bilir. Annesi manikürsüz, fönsüz geziyor diye kötü etkilenmez hiçbir çocuk.
Kişisel bakımını yapacak kadar vaktin/halin olur ama bebekli hayat bebeksiz hayattan çok farklı. Tabii bebeği kendin büyütmek istiyorsan. Yoksa bakıcı tutar. İşine de dönersin ama o zamanlar bir daha geri gelmeyecek.
Benim 15 aylık ve 2 aylık iki kızım var. Bebeklerden sonra ben işi bıraktım. İkinciye hamile kalınca da eşim bana destek olmak için işi bıraktı. Bakıcıya güvenmediğimiz için kendimiz bakıyoruz çocuklarımıza.
Uykusuzluk, yorgunluk, sürekli ağlama sesi… dünyanın en zor şeyi çocuk büyütmek.
Benim kira gelirim var. Tabii ki çalışmadığımız için hayat standartlarımız düştü ama büyük kreşe başlayana kadar böyle devam edeceğiz. Yardımcı denedim ama evde yabancı birine tahammül edemiyorum. Eve gelen çok hadsiz yorumlar yapmaya başlıyor. Evimin düzeninden, çocuklarımın yetiştirilmesine kadar akıl veriyorlar. İstemediğime karar verdim..
Geçiminizi nasıl sağlıyorsunuz ?
İki taraflı işi bırakmak ..
Eşinizin işi bırakmasındansa, yardımcı tutsanız daha iyi olmaz mıydı? Sizde olacağınız için güven sıkıntısı da olmazdı.
Senin de haklılık payın var, sana bunları söyleyenlerinde... Açıkçası doğumdan sonra bebeğin derdine düşüyorsun, o an babaya bırakma gibi bir şansın yok çünkü sadece seninle sakinleşebilir bu minik. Ama öyle sürekli başında duracaksın gibi bir kaide de yok çoğunlukla uyuyorlar zaten yenidoğan döneminde. Kendine ayırdığın vakitle bebeğine ayırdığın vakit dengesini ancak 6. Aydan sonra bozulmaya başlayacaktır. 4 gün hiç banyo yapamadığımı bilirim... Umarım çocuğun sağlıklı doğar.Nasipse 2 ay sonra doğumum var. Normal doğum yapmayı düşünüyorum kısmetse. Kalktığımda da bakımlı ve temiz olmak istiyorum. Duş alamasam bile ıslak mendil koydum çantama. Hiç olmazsa silerim sağımı solumu diye. Ama insanlar o an sadece bebeğinin derdine düşeceksin, niye bunlari düşünüyosun filan diyor. Herkes bebeğinin derdine düşüyo sen artık annesin bebeğini düşüneceksin diyorlar. İllaki bebeği de düşüneceğim ama kendimden de vazgeçmek zorunda mıyım ki? Normalde de temiz bir insanım. Bakımlı olmayı çok seviyorum. Kendimden iğrenmek istemiyorum. Kafam karışıyor haliyle. İyi bir anne olmak kendini hiç düşünmemek midir? Aynı anda hem bebeği hem kendimizi düşünemez miyiz? İlk çocuğum. Ne yaşayacağımı bilmiyorum diye hayal mi kuruyorum? Yanlış mı düşünüyorum acaba
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?