Hiç fiziksel şiddet görmedim ebeveynlerimden lakin çocukluğum babamın psikolojik şiddetinin yarattığı travmalarla geçti. Aynı evde yaşarken sizin gibi kalbim sıkışırdı eve geldiğinde.. Sesini duymaya dahi tahammülüm yoktu.. Hatta iki kez sinir krizi geçirip tüm mahalleye rezil oldum onun yüzünden.. Sürekli küfrederdi.. Direk şahsıma hem de.. 5 senedir başka bir şehirde yalnız yaşıyorum, annemi de yanıma aldım. Benim en büyük şansım annem. Asla kendi annem gibi fedakar ve güzel yürekli bir anne olamam mesela. Ama annem de babam tarafından sindirildiği için şu an bana bağımlı durumda.. Babamı şimdi gör... İzin versem dünyaları serecek önüme, öyle iyi öyle iyi.. ama yersen.. yemem. geçti. bana çocukken lazımdı. Sevmiyorum kendisini. ama nefret de etmiyorum. onun hasta olduğunu kabul ediyorum ve üzülüyorum. hepsi bu. ya evlilik sürecini hızlandırın, ya da ev arkadaşlarıyla eve çıkın o evden gidin. umarım güzel bir aile kurarsınız. benim en büyük arzum bu. nişanlıyım ve nişanlımdan çok umutluyum, çok harika bir baba olacak. inşallah o günleri görürürüz.
