Anneannemin Takıntılı Davranışları

sarmankedy · Salı 02:26

Merhabalar. Annemle babam seneler önce ayrıldı ve annem, anneannem ve dedemle beraber büyüdüm. Sonrasında dedemin vefat etmesiyle beraber annem anneannem ve ben, üçümüz beraber yaşamaya başladı. Sonrasında ben yaşadığımız şehirden başka bir şehirde üniversite kazandım. Ailem de benimle beraber gelmek istedi( en büyük yanlışı buna müsaade ederek yaptım.) Kabul ettim ve üniversite kazandığım şehirde ev tuttuk. Sonrasında annem hastalandı. (bipolar) ve atak döneminde herkesi şok eden bir evlilik yaptı habersiz bir şekilde. Eşi de taşındığımız şehrin uzak bir ilçesindeydi ve onun yanına yerleşti. Ben de anneannemle beraber yaşamaya başladım. Dört yıllık süreçte akıl sağlığımı yitirecek duruma geldim. Saat öğleden sonra beş olduğunda ve ben eve henüz gitmemiş olduğumda anneannem muhakkak kavga çıkarıyordu. Ben seni buraya okutmaya geldim, arkadaşlarınla buluşamazsın, istediğin gibi gezemezsin diyordu. Sabahları o uyurken kahve içmeye dışarı çıksam uyanır uyanmaz hemen arayıp eve gel ben yalnızım diyordu. Koştura koştura gidiyordum olay çıkmasın diye. Ev için yaptığım market, pazar alışverişini dışarılarda gezme kategorisine sokuyordu ve ne zaman evde çok bunaldığımdan hiç dışarı çıkamadığımdan dert yansam "Alışverişe çıkıyorsun, dışarılardasın, ya ben ne yapayım?" diyordu. Dersimin olmadığı nadir günlerde, dersim var diyip beşe kadar dolaşabiliyordum, dört yılım bu şekilde geçti. Zaten haftasonları ya da beşten sonra asla dışarı çıkamadım. Bu yüzden sosyal hayatım çok kısıtlandı, pek fazla arkadaş edinemedim, sosyal anksiyetem arttı.( Bir şekilde aşmaya çalıştım terapi aldım ama yine de üzerimde izleri kaldı)

Şimdi ben bu yıl çok yüksek ihtimalle atanacağım ve anneannem atandığım şehre benimle gelmek istiyor. Okulu bitirmiş, öğretmen olmuş olmama rağmen huyu değişmedi. Şu an yazlıktayız. Arkadaşlarımla buluşmamı, denize girmemi asla istemiyor. Hatta evi temizlememe bile karşı çıkıyor onun yanında oturmadığım için.Sürekli onunla olayım, dizinin dibinde oturayım istiyor .Zaten hayatımda olan tüm arkadaşlarımdan nefret ediyor ve hepsine bir kulp buluyor. Eve de kimseyi çağırmama müsaade etmiyor. Bir şekilde çağırmaya ikna ettiğim zamanlarda da hep yanımızda durmayı istiyor, ondan gizli bir şey konuşmamızı istemiyor.

Anneannemle açıkça konuştum. Beni bu şekilde atanacağım şehirde de kısıtlamaya devam edecekse beraber yaşamamızın mümkün olmayacağını söyledim. Benim üzerimde baskı kurduğunu kabul etmiyor ve " Seni okuttum ettim, şimdi bana körlük yapıyorsun. Ben, sen bilmediğin şehirde yalnız kalma diye seninle geleceğim, sen buna rağmen beni bırakıp dışarılarda mı gezeceksin hem? " diyor.

Annem ve eşiyle yaşamak istemiyor. Bir dayım var, onlarda da kalmak istemiyor. Seninle gelmezsem evimde tek başıma yaşarım diyor ama dört senedir dışarıya çıktığı günler parmakla sayılacak kadar az. Evin ne temizliğini ne alışverişini yapabilecek durumda. Dizlerinden rahatsız.

Bana bir tavsiye verir misiniz? Anneannemi bırakmaya vicdanım el vermiyor ama bir yandan da kuracağı baskıyı düşündükçe boğulacak gibi oluyorum . Ne yapmalıyım ?

Sns34 · Salı 02:45

Sana gelene kadar vicdan yapması gerekenler var.Umarim hayırlısiyla atanır kendin için en hayırlı olan kararı verirsin

lacrimas · Salı 02:45

Zor bir durum. Anneanneniz hep mi böyleydi yoksa anneniz evlendikten sonra mı çıktı bu davranışlar? Vicdanınızın el vermeyişini anlıyorum, ama tavırları sizi doğal olarak olumsuz etkilemeye başlamış. Bazılarımız ebeveynlerine ebeveynlik yapar, siz de anneannenize o misyonu yüklenmişsiniz biraz. Anneniz ne sıklıkla atak geçiriyor, ataklar dışında nasıl bilmiyorum ama, dayınızdan da bahsetmişsiniz. Bence bırakın bu konuyu onlar düşünsün. Belki yakınlarında bi yerde oturmaya ikna ederler, belki yanına birini tutarlar bilmiyorum. Lisans sırasında sizinle gelmelerini deneyimlemiş ve hata olduğuna karar vermişsiniz. Aynı hatayı ikinci kez yapıp, hayatınızı zorlaştırmayın derim. Anneannenizi ararsınız, arada ziyaretine gidersiniz. Ama onunla kurulu olan hayatınızı devam ettirmezsiniz umarım.

agresifpollyanna · Salı 02:48

Felis domesticus .!.:
Merhabalar. Annemle babam seneler önce ayrıldı ve annem, anneannem ve dedemle beraber büyüdüm. Sonrasında dedemin vefat etmesiyle beraber annem anneannem ve ben, üçümüz beraber yaşamaya başladı. Sonrasında ben yaşadığımız şehirden başka bir şehirde üniversite kazandım. Ailem de benimle beraber gelmek istedi( en büyük yanlışı buna müsaade ederek yaptım.) Kabul ettim ve üniversite kazandığım şehirde ev tuttuk. Sonrasında annem hastalandı. (bipolar) ve atak döneminde herkesi şok eden bir evlilik yaptı habersiz bir şekilde. Eşi de taşındığımız şehrin uzak bir ilçesindeydi ve onun yanına yerleşti. Ben de anneannemle beraber yaşamaya başladım. Dört yıllık süreçte akıl sağlığımı yitirecek duruma geldim. Saat öğleden sonra beş olduğunda ve ben eve henüz gitmemiş olduğumda anneannem muhakkak kavga çıkarıyordu. Ben seni buraya okutmaya geldim, arkadaşlarınla buluşamazsın, istediğin gibi gezemezsin diyordu. Sabahları o uyurken kahve içmeye dışarı çıksam uyanır uyanmaz hemen arayıp eve gel ben yalnızım diyordu. Koştura koştura gidiyordum olay çıkmasın diye. Ev için yaptığım market, pazar alışverişini dışarılarda gezme kategorisine sokuyordu ve ne zaman evde çok bunaldığımdan hiç dışarı çıkamadığımdan dert yansam "Alışverişe çıkıyorsun, dışarılardasın, ya ben ne yapayım?" diyordu. Dersimin olmadığı nadir günlerde, dersim var diyip beşe kadar dolaşabiliyordum, dört yılım bu şekilde geçti. Zaten haftasonları ya da beşten sonra asla dışarı çıkamadım. Bu yüzden sosyal hayatım çok kısıtlandı, pek fazla arkadaş edinemedim, sosyal anksiyetem arttı.( Bir şekilde aşmaya çalıştım terapi aldım ama yine de üzerimde izleri kaldı)

Şimdi ben bu yıl çok yüksek ihtimalle atanacağım ve anneannem atandığım şehre benimle gelmek istiyor. Okulu bitirmiş, öğretmen olmuş olmama rağmen huyu değişmedi. Şu an yazlıktayız. Arkadaşlarımla buluşmamı, denize girmemi asla istemiyor. Hatta evi temizlememe bile karşı çıkıyor onun yanında oturmadığım için.Sürekli onunla olayım, dizinin dibinde oturayım istiyor .Zaten hayatımda olan tüm arkadaşlarımdan nefret ediyor ve hepsine bir kulp buluyor. Eve de kimseyi çağırmama müsaade etmiyor. Bir şekilde çağırmaya ikna ettiğim zamanlarda da hep yanımızda durmayı istiyor, ondan gizli bir şey konuşmamızı istemiyor.

Anneannemle açıkça konuştum. Beni bu şekilde atanacağım şehirde de kısıtlamaya devam edecekse beraber yaşamamızın mümkün olmayacağını söyledim. Benim üzerimde baskı kurduğunu kabul etmiyor ve " Seni okuttum ettim, şimdi bana körlük yapıyorsun. Ben, sen bilmediğin şehirde yalnız kalma diye seninle geleceğim, sen buna rağmen beni bırakıp dışarılarda mı gezeceksin hem? " diyor.

Annem ve eşiyle yaşamak istemiyor. Bir dayım var, onlarda da kalmak istemiyor. Seninle gelmezsem evimde tek başıma yaşarım diyor ama dört senedir dışarıya çıktığı günler parmakla sayılacak kadar az. Evin ne temizliğini ne alışverişini yapabilecek durumda. Dizlerinden rahatsız.

Bana bir tavsiye verir misiniz? Anneannemi bırakmaya vicdanım el vermiyor ama bir yandan da kuracağı baskıyı düşündükçe boğulacak gibi oluyorum . Ne yapmalıyım ?

Sizden önce bu sorumluluğu alması gereken çocukları. Bu yükü sizin sırtlanmanız gerekmiyor. Emin olun çocukları ile değil sizinle yaşama isteği kendi rahatlığı için. Kendi bile kendini düşünüyorken siz niye kendinizi düşünmeyesiniz? Birlikte yaşama eziyetini zaten uzun zamandır tecrübe etmişsiniz. Aynı hatayı ikinci kez yapınca hatalıktan çıkıyor durum. Bence tekrarlamayın.

sarmankedy · Salı 03:03

lacrimas .!.:
Zor bir durum. Anneanneniz hep mi böyleydi yoksa anneniz evlendikten sonra mı çıktı bu davranışlar? Vicdanınızın el vermeyişini anlıyorum, ama tavırları sizi doğal olarak olumsuz etkilemeye başlamış. Bazılarımız ebeveynlerine ebeveynlik yapar, siz de anneannenize o misyonu yüklenmişsiniz biraz. Anneniz ne sıklıkla atak geçiriyor, ataklar dışında nasıl bilmiyorum ama, dayınızdan da bahsetmişsiniz. Bence bırakın bu konuyu onlar düşünsün. Belki yakınlarında bi yerde oturmaya ikna ederler, belki yanına birini tutarlar bilmiyorum. Lisans sırasında sizinle gelmelerini deneyimlemiş ve hata olduğuna karar vermişsiniz. Aynı hatayı ikinci kez yapıp, hayatınızı zorlaştırmayın derim. Anneannenizi ararsınız, arada ziyaretine gidersiniz. Ama onunla kurulu olan hayatınızı devam ettirmezsiniz umarım.

Annem evlenmeden önce de ona yönelik bu tarz baskıları vardı , o evden ayrılınca bana yöneltti diyebilirim. Annem bir iki senede bir atak geçiriyor. En hayırlısı atanacağım şehre tek gitmem farkındayım ama yine de mantığım ve duygularım arasında kalıyorum.

lacrimas · Salı 03:17

Felis domesticus .!.:
Annem evlenmeden önce de ona yönelik bu tarz baskıları vardı , o evden ayrılınca bana yöneltti diyebilirim. Annem bir iki senede bir atak geçiriyor. En hayırlısı atanacağım şehre tek gitmem farkındayım ama yine de mantığım ve duygularım arasında kalıyorum.

Annenizin yerini siz almışsınız, boşluğu sizinle doldurmuş. Aklınız ve mantığınız arasında kalmanızı çok iyi anlıyorum. Bütün çocukluğunuz anneannenizle geçmiş. Üstelik şu anda kendi başına hayatını idame ettiremeyeceğini düşünüyorsunuz. Bugüne kadar illa ki üzerinizde emeği de vardır. Durum böyleyken anneannenizden vazgeçiyor, onu zorluklar karşısında yalnız bırakıyor diye düşünüyor bir yanınız muhtemelen. Ama bu sizin sorumluluğunuz değil, önünüzde upuzun bir hayat var ve o hayatın hakkını vermelisiniz. Anneanneniz kimsesiz değil, bırakın evlatları baksın çaresine.

absurdizm · Salı 05:22

zor bir durum.. diyelim sen şuan tek başına yaşamaya gitmiyor da evleniyor olsan ne olacaktı peki? kim ilgilenecekti?

Bahar gibi · Salı 05:38

Anneanneniz kendi karanlığında yaşıyor ve sizi de içine çekmeye çalışıyor.Sizi kendine borçlu hissettirerek ve bu baskılarla zaten hayatınız boyunca taşıyacağınız bir psikolojik yük bırakmış.Terk edin,rest çekin anlamında söylemiyorum ama bu şekilde birlikte yaşayamayacağınızı belirtin ve asla götürmeyin.Ha ola ki yenildiniz ve götürdünüz,atanmış, ayakları üzerinde duran bir kadın olarak artık orası anneanne evi değil sizin eviniz olacak ve orda sizin kurallarınızın geçerli olmasını sağlayın.
Atandığınızda orda bir çevreniz olacak,gezeceksiniz,bazen şehir dışına çıkıp kalacaksınız arkadaşlarınızla.En güzel yıllarınız.Sakın bu yılları anneannenizin yaşıtı gibi geçirmeyin.

kahvetelvesi · Salı 07:36

O sizin anneniz değl, anneanneniz.

Annenize bir çözüm bulmasını söyleyeceksiniz, dayınızla konuşup bulacak.

Yalnız kalacaksa da kalacak, evlatlar ilgilenecek.

muzdarip35 · Salı 11:10

Seneler içerisinde psikolojiniz bozulmuş çevre edinip doğru düzgün sosyalleşmemişsiniz bile,
beraber giderseniz bu durumunuz daha da kronikleşecek ne doğru düzgün bir ilişki yaşayabileceksiniz ne yeni hayatınıza adapte olabileceksiniz.
Kimin ne zaman öleceği belli olmaz tabii ama, anneannenize bir şey olduğunda size ne olacak? Hayatınızdaki otorite gitmiş olmasına rağmen
bıraktığı hasarlar aynen devam edecek, çünkü hayatınız boyunca başka bir şey görmediniz bilmiyorsunuz ne yazık ki. Bu size büyük haksızlık.
Siz anneannenizden sorumlu değilsiniz evlatları sorumlu, sizin yepyeni bir başlangıca ihtiyacınız var ve önünüzde de büyük bir fırsat,
bu fırsatı teperseniz bana hayatınız boyunca pişmanlığını yaşayacaksınız gibi geliyor. İnsanın en büyük sorumluluğu kendine bence bu hayatta,
sevdiklerimiz hep var olsun, hayatımızda olsun ama belli bir noktaya kadar. Kendinize haksızlık yapmayın sizin olmayan sorumlulukları da almayın, yorulursunuz.

AmberMila · Salı 11:14

Kk üyeleri yazdı yazacağı ben tekrar yazmayım, Anneanneni dayına bırak çık git atandığın yere. Torunun görevi değil annenle abinin görevi onlar ilgilenecek.

ronua · Salı 11:17

Felis domesticus .!.:
Merhabalar. Annemle babam seneler önce ayrıldı ve annem, anneannem ve dedemle beraber büyüdüm. Sonrasında dedemin vefat etmesiyle beraber annem anneannem ve ben, üçümüz beraber yaşamaya başladı. Sonrasında ben yaşadığımız şehirden başka bir şehirde üniversite kazandım. Ailem de benimle beraber gelmek istedi( en büyük yanlışı buna müsaade ederek yaptım.) Kabul ettim ve üniversite kazandığım şehirde ev tuttuk. Sonrasında annem hastalandı. (bipolar) ve atak döneminde herkesi şok eden bir evlilik yaptı habersiz bir şekilde. Eşi de taşındığımız şehrin uzak bir ilçesindeydi ve onun yanına yerleşti. Ben de anneannemle beraber yaşamaya başladım. Dört yıllık süreçte akıl sağlığımı yitirecek duruma geldim. Saat öğleden sonra beş olduğunda ve ben eve henüz gitmemiş olduğumda anneannem muhakkak kavga çıkarıyordu. Ben seni buraya okutmaya geldim, arkadaşlarınla buluşamazsın, istediğin gibi gezemezsin diyordu. Sabahları o uyurken kahve içmeye dışarı çıksam uyanır uyanmaz hemen arayıp eve gel ben yalnızım diyordu. Koştura koştura gidiyordum olay çıkmasın diye. Ev için yaptığım market, pazar alışverişini dışarılarda gezme kategorisine sokuyordu ve ne zaman evde çok bunaldığımdan hiç dışarı çıkamadığımdan dert yansam "Alışverişe çıkıyorsun, dışarılardasın, ya ben ne yapayım?" diyordu. Dersimin olmadığı nadir günlerde, dersim var diyip beşe kadar dolaşabiliyordum, dört yılım bu şekilde geçti. Zaten haftasonları ya da beşten sonra asla dışarı çıkamadım. Bu yüzden sosyal hayatım çok kısıtlandı, pek fazla arkadaş edinemedim, sosyal anksiyetem arttı.( Bir şekilde aşmaya çalıştım terapi aldım ama yine de üzerimde izleri kaldı)

Şimdi ben bu yıl çok yüksek ihtimalle atanacağım ve anneannem atandığım şehre benimle gelmek istiyor. Okulu bitirmiş, öğretmen olmuş olmama rağmen huyu değişmedi. Şu an yazlıktayız. Arkadaşlarımla buluşmamı, denize girmemi asla istemiyor. Hatta evi temizlememe bile karşı çıkıyor onun yanında oturmadığım için.Sürekli onunla olayım, dizinin dibinde oturayım istiyor .Zaten hayatımda olan tüm arkadaşlarımdan nefret ediyor ve hepsine bir kulp buluyor. Eve de kimseyi çağırmama müsaade etmiyor. Bir şekilde çağırmaya ikna ettiğim zamanlarda da hep yanımızda durmayı istiyor, ondan gizli bir şey konuşmamızı istemiyor.

Anneannemle açıkça konuştum. Beni bu şekilde atanacağım şehirde de kısıtlamaya devam edecekse beraber yaşamamızın mümkün olmayacağını söyledim. Benim üzerimde baskı kurduğunu kabul etmiyor ve " Seni okuttum ettim, şimdi bana körlük yapıyorsun. Ben, sen bilmediğin şehirde yalnız kalma diye seninle geleceğim, sen buna rağmen beni bırakıp dışarılarda mı gezeceksin hem? " diyor.

Annem ve eşiyle yaşamak istemiyor. Bir dayım var, onlarda da kalmak istemiyor. Seninle gelmezsem evimde tek başıma yaşarım diyor ama dört senedir dışarıya çıktığı günler parmakla sayılacak kadar az. Evin ne temizliğini ne alışverişini yapabilecek durumda. Dizlerinden rahatsız.

Bana bir tavsiye verir misiniz? Anneannemi bırakmaya vicdanım el vermiyor ama bir yandan da kuracağı baskıyı düşündükçe boğulacak gibi oluyorum . Ne yapmalıyım ?

Ben konunuz hakkında yorum yapamayacağım. Sadece çok güzel bir kalbiniz olduğunu söylemek istedim

Donya · Salı 11:19

Sen niye vicdan yapıyosun ne alaka? Ara dayını ve anneni, ben atanıp gidicem bir zahmet annenize de bakın gelin sorun alışverişini yapın. Yükü bana yıktınız böyle saçmalık mı olur diye ciddi olun.
Gerisini hiiiç de kafanıza takmayın

Dreamies · Salı 11:23

Felis domesticus .!.:
Annem evlenmeden önce de ona yönelik bu tarz baskıları vardı , o evden ayrılınca bana yöneltti diyebilirim. Annem bir iki senede bir atak geçiriyor. En hayırlısı atanacağım şehre tek gitmem farkındayım ama yine de mantığım ve duygularım arasında kalıyorum.

Hayatının içine etmek istiyorsan buyur ananeni de götür yanında. Kendi çocukları baksın sen niye vicdan yapıyorsun kendine gel ya

eceyla · Salı 11:26

Kalsın tek umursama evlatları bakıcı tutsun yapacak bir şey yok

Sudanli · Salı 11:29

“Seni okuttum” derken neyi kastediyor ?

Para vermesini kastediyorsa “merak etme anneanne borcumu öderim” de madem yüze vuruyor.

Sanki bagnaz bjr ailede kızları okutmayan bir ailede herkese karşı dik durup sizi okutmuş. Te Allahım ya. Siz kazanmış okumuşsunuz.

Kadının yazlığı bile varmış. Maddiyati belli ki yerinde. Mağdur olmaz. Vicdan yapmayın. Kaldı ki bu gün yarın evlenirsiniz o zaman ne yapacak sizinle mi yaşayacak ?

Bu arada benimle yaşamak dışında benim anneannem de böyle ben de bazen yazları onun evinde kalırdım burnumdan getiriyordu

Sudanli · Salı 11:29

Anneanneni yanında götürürsen evde kalırsın ha bak söyleyeyim

verder · Salı 11:34

Anneannenizin maaşı var mı? Maaşı varsa huzur evine yatırmayı teklif edebilirsiniz. Hem yalnız kalmaz arkadaş edinir hem de yemeği temizliği başkası tarafından yapılır.
sizinle atandığınız şehre de gelirse bu sefer evlendiğinizde de yanınızda kalmak ister. bence şimdiden bir dur deyin ya da belli şartlar koyun.
ya da huzur evi fikri size uzaksa götürün yanınızda ama şartlarınızı şimdiden belirtin. Biraz sert çıkın. belliki sizden başka gidecek yeride yok o yüzden 2-3 gün trip atar kızar sonra mecburen sizin şartlarınızı ve yaşam tarzınızı benimser.

Revenrose · Salı 11:59

Dayınlar bu durumdan hiç rahatsız olup da anne bizimle yaşa demediler mi bunca zaman?

akrephanim · Salı 12:02

Evlenmeyi düşündüğün zaman ne olacak? İlla ben seninle ve kocanla birlikte yaşayacağım mı diyecek? Müstakbel eşin bunu kabul edecek mi? Olan evliliğinize de olacak haliyle. Elbette emanet bir torun, kadıncağız elinden geleni yapmış okutmuş büyütmüş ona bir lafım yok ama bu konuda hesap verecek kişi annen. Bırakıp gitmiş olması, seni yaşlı bir kadına mahkum etmesi senin suçun değil ki? Sorumlu olan sen değilsin, kendi evlatları düşünsün. Sen lütfen kendi hayatına bak. Elbette duygularınla değil mantığınla hareket et. Bu gidişle ne meslek hayatında ne evlilik hayatında mutlu olamazsın. Eline mesleğini almış koca kadınsın, artık kendi hayatının iplerini eline almalısın.

Dayının falan işine gelmiyordur tabi hazır bakan var nasıl olsa diye; annen de aynı şekilde ama senin sorumluluğun değil. Arayıp huzurevine yatıracağını ya da bundan sonra evleri ayıracağını söyle. Bakalım ne yapacaklar?

Anneannemin Takıntılı Davranışları

Aktif Üye

Popüler Üye

Nirvana

Aktif Üye

Aktif Üye

Nirvana

Aktif Üye

Popüler Üye

Nirvana

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Üye

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency