annelik gerçekten dünyanın en güzel şeyi mi??


Böyle düşündüğüne göre çocuk için biraz daha zamana ihtiyacın var demektir. Arkadaşların yazdıkları çok doğru. Kendine ayırdığın zamanlar çok çok azalıyor yardımcın yoksa. Ama yapmayıp geç kalırsan bir de yıllarca korunmaktan olmazsa, başkasının kucağında bebek görünce çok üzülürsün. Hayatta her şey bir arada olmuyor. Hem eskisi gibi yaşamak hem çocuk mümkün değil bir kere. Yatılı bakıcın olursa o ayrı tabi.
Sen bir iki sene daha bekle bence. Zaten 30 una doğru geliyor o duygu insana. Herkes birer birer doğurunca sen de dayanamaz yaparsın nasıl olsa:)
 
beter meter böcüğün var en azından Allah uzun ömür versin iş geldi ben memurum işimi halledip döncem
askım,bana hesap vermek zorunda degılsın,özgür Bi ilişki bizimki..

istersen gece arkadaslarınla bile buluşabılırsın..

kendıne aıt facen bıle olabılır..
 
24 yaşında 2 yaşında bir erkek annesiyim evlendikten 1 buçuk ay sonra hamile kaldım ve o nu karnımda hisstmeye başladığım andan bu güne kadar hep iyiki var iyiki olmuş diyorum bütün yaramazlıkları yerinde 1 sn durmaması sadece o uyurken kafa dinlemem beni kızdırması sonra gelip anne öp demesi özürleri iyiki var annelik gerçekten paha biçilemez birşey bütün zorluklarına rağmen yorgunluğuna rağmen bu duyguyu tatmakta geç kalma arkadaşım emin ol onu hissettiğinde iyiki daha fazla beklememişim diyeceksin buna eminim hakkında hayırlısı olsun.
 
Bence de dünyanın en güzel şeyi gibi cümleler çok abartı.
Bebekler ilk zamanlarında şahane oluyorlar, seviyorsun falan. Sana muhtaç, istediği gibi hareket edemiyor vs. Ama büyümeye başladığında dert oluyorlar. Çooookkk büyük bir sorumluluk ve çookk büyük zorluk bence. Hep önceliğin olmak zorunda kalıyor ister istemez ve hayatın tamamen değişiyor. Hayırlı ve iyi huylu bir evlatsa harika bir şey; değilse çok fena. Hele ki çok ağlayan, yaramazlık yapan, şımarık bir çocuksa daha da fena, hayat zindan olur. Ama gel gör ki yaşam böyle geçmez. Bu zorlukları düşünerek hareket edilirse kimsenin çocuk doğurmaması gerekir. Dezavantajları olduğu kadar avatajları da çok bence. En başta kendini çok güçlü hissettirir anne olmak, buna eminim.
 
ANNELİK ÇOK GÜZEL EN KISA SÜREDE OLMANI TEMENNİ EDERİM.
HATTA HİÇ BEKLEME HEMEN BAŞLA ÇALIŞMALARA
ÇOK ZORLUKLARI VAR SAY SAY BİTMEZ
AMA BİRDE GÜZEL YANI VARKİ ANNEM DİYİŞİ HAYATTA TATMADIĞIN BİR GÜZELLİKTİR:):)
BÜTÜN GECE UYKUSUZ KALMIŞSIN İŞE GİDİCEKSİN TAM O SAATTE UYUR O YARAMAZ GENEDE ONUN O MASUM HALİ SENİN BÜTÜN SİNİRİNİ ALIYOR.
 
Yorumuna hastayım uleyynnn
 
İSTERSE DÜNYANIN EN YARAMA EN İŞE YARAMAZ EN FENA ÇOCUĞU OLSUN
AMA YETERKİ SENİN OLSUN
O SANA MELEK GELİR BUNUDA EN İYİ ANNELER BİLİR :):)
 
hep derim ve diyeceğim. anneliğe hazır olunmaz yani bence öyle bir zaman yok. ahanda anne olabilirim artık diye bir şey yok.

Çünküüüü o kadar çok fedakarlık yapacaksın hayatın öyle bir değişecek ki kimse buna hazır olamaz sanırım

anne olduktan sonra özgürlük tamamen tırı vırı :)
o minnak ne zaman isterse o zaman yemek yiyceksin ki yemekler genelde en iyi ihtimalle ılık olacak, ne zaman isterse o zaman arkadaşınla 2 cümle konuşacaksın. deliksiz uykuyu zaten en azından 6 ay unutacaksın ve uyanma zamanını da sen değil o belirleyecek.
sorumlulukların, omuzlarındaki yük o kadar artacak ki bazen durup kendine "ulan bütün bunları ben mi yapıyorum, evi çekip çevirmeyi, işte başarılı olmayı, kocama güzel eş, yavruma anaç anne olmayı ben mi yapabiliyorum?" diyeceksin.
sosyal hayat, kocayla uzuuun uzun fingirdeşmeler 0 olacak.
(şimdi annelerin çoğu gayet fit öyle eskide kaldı hımbıl hımbıl dolaşmak. vücudunun derdine çok düşmene gerek yok.)

herkes anne olmayı istemeyebilir tabi ama ben emziren anne görünce gözlerim dolar mesela ve yavrumu emzirirken bir anda kendimi ikinci, üçüncü bebişimi düşünürken bulurum.
sonra ağlayan bebek duyunca içim yanar benim. anne olmadan önce de böyleydi. hasta mı, canı mı yandı, sıkıldı mı...
ve annelik gerçekten bambaşka, çok başka. hayatta Allah nasip ederse her şeye sahip olur insan, hepsini tecrübe eder ama annelik Allah'ın kadına en büyük lütfu bence.
Allah hakkınızda hayırlısını etsin.
 
Ciddi bir ilişkim var. Çocukları da aşırı fazla severim, engelli çocuklarla çalışıyorum işe sevinçle koşa koşa gidiyorum gözlerinin bir damla yaşına kıyamam. Ama anne olmak diyince bir duraksıyorum, sırf çocuk yapın diye baskı yapmalarından korktuğum için evliliği erteliyorum, ilgilenirim severim eğitimciyim zaten en ala şekilde yetiştiririm ama tüm hayatımı bağlamak çok zor geliyor sanırım :/
 
Kizlar yanlis anlasilmasin iki kisiyiz derken umitli haniminda endiseleri vardi konuyla ilgili.
Sen ac konuyu ben gelirim demisti ama yalniz kaldimmmm ((((
Alin beni bagriniza basin analar :)
 
Önce eşinizle başbaşa hayatın tadını çıkarın.Ben ilk çocuğumu 31 yaşında 2,5 yıllık evliyken doğurdum.Şimdiki aklım olsaydı 2-3 yıl daha beklerdim.Çocuk sahibi olmak çok büyük sorumluluk ve bambaşka bir insan oluyorsunuz anne olunca.Dünyanın en güzel duygusu kesinlikle ama bir o kadar da dünyanın en zor sorumluluğu diyebilirim.İkinci çocuğumu da 39 yaşında doğurdum.Yaş her zaman sorun olmuyor,her ikisi de hemen oluverdi.Hele iki çocuklu olmak çok daha zor ama tabii ki çoook güzel.Nacizane fikrim evlendikten en az 4 yıl sonra çocuk yapılmasının daha iyi olacağı yönünde.
 
Rabbim her isteyene hayırlısıyla hayırlı zamanda evlat sahibi olmak nasip etsin inşallah.Mesela benim içimde birden bire 3o yaşımdan sonra çocuk sahibi olma isteği belirdi 32 yaşımda anne oldum şu anda 39 yaşımdayım.Bazı anlarda keşke daha gençken anne olsaymışım diyorum kendi adıma nacizane fikrim.Çünkü bazı ufak tefek sevimli zorluklara daha kolay tahammül edebilirdim belki daha genç olsaydım ama her şeyde bir hayır vardır diyorum Rabbim bilir zamanını elbette.
 
Herkesin içinde annelik duygusu olacak diye bi kural yok bence. Hatta herkes anne-baba olmasın mümkünse.
Ben evli değilim, dünyanın en güzel şeyi mi, bilemem. ben çocuk sevmem, istemem mesela. Evlenince illa çocuk yapmak lazım diyenlerden de değilim. Ama siz çocuk seviyorsanız, yapabileceğinizi düşünüyorsanız tabi ki bu duyguyu yaşayın. Ha 30'undan sonra çocuk yapılmaz diye bir şey de yok. :)
 
Aslında buna da katılıyorum,ben de keşke çok daha erken evlenseymişim de çocuklarıma daha genç bir anne olsaymışım diyorum sık sık.Ama işte eşle de başbaşa yaşamak ayrı bir şey.En güzeli 22 yaş civarı evlenip,26 civarı çocuk yapmak ve çok ara vermeden 30 yaşa kadar ikinci cocuğu da yapmak.
 
bir cesit lanet, bir cesit buyu gibi.
karnina dustugu andan hayatinin sonuna kadar molasiz kaygilanma, acima ve vicdan azabi durumu. beslendi mi, mikrop kapti mi, bu elbiseyle usur mu, bu dolap uzerine duser mi, arkadasi kotu etkiler mi, karanlikta korkar mi, yataktan duser mi....bir cesit ruh hastaligi. paranoya gibi. akil almaz olasilik hesaplariyla onu korumaya calismak oluyor hayatinin en buyuk amaci.

o dogdugu gun sen ölüyorsun biraz ve yeni bir sen doguyor. eski hayatini bazen cok eskiden izledigin bir film gibi animsiyorsun. mucizeyi yasami olumu anliyorsun. hayatinda onlarca yeni pencere aciliyor. buyuyorsun bambaska bir kisi oluyorsun.

esinle en onemli ortak noktan ve birlikteliginin amaci o oluyor. ne kadar kizgin moralsiz olursan ol, O'nu konusmaya basladiginda istemsiz bir gulumseme geliyor.

nitekim cok baska bir tecrubeyle zenginlesiyor ruhun. dunyanin en guzel seyi mi? Bilmiyorum. belki zaman zaman. ama dunyanin en yogun ve iskalanmamasi gerektigini dusundugum duygusu.
 
İSTERSE DÜNYANIN EN YARAMA EN İŞE YARAMAZ EN FENA ÇOCUĞU OLSUN
AMA YETERKİ SENİN OLSUN
O SANA MELEK GELİR BUNUDA EN İYİ ANNELER BİLİR :):)
size melek geliyor da herkese öyle değil.
şimdiki ne şeytanlar da bir zamanlar annelerine melekti hatta hala onları melek görüyor olabilirler
insanları hor gören, yalancı ne bileyim hırsız arsız bir çocuk miras bıraktığımı düşünemiyorum bile
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…