Yo egoistlik değil olması gereken bu
kimi almayı sever kimi vermeyi
Ben vermeyi seven taraftayım, annem-babam-eşim-evladım için birşeyler yapmayı kendimi zorlamayı severim
Mesela geçen oğlum sarma istedi, benim kolum sorunlu ameliyat oldum ve hiçbir zaman eski haline dönmedi.masa silmek bile benim için zulüm.oğlanı uyuttum oturdum masanın başına gece yarısına kadar dolma sardım.sabah kalktım ama ağrıdan kıvranıyorum kol kalkmıyor şişmiş.inleye inleye kalktım pişirdim, koydum önüne, ikişer ikişer yedi kuzum, annezim(annecim demiyor böyle söylüyor)çok güzel olmuş eline sağlık tam istediğim gibi yapmışsın dedi, bir tencere sarmanın ağrısını bir hafta çektim ama kolum ağrıdıkça nasıl mutlu oluyorum, oğlumun yiyişi gözümün önüne geliyor nasıl haz alıyorum böyle dünyayı kurtarmışım sanki. Ben de böyle sorunlu bir tipim işte, keşke senin gibi olabilsem, doktorum hep bunu öğütlüyor ama yok olmuyor.
Kendini sevmende ne gibi bir yanlışlık olabilirki. Benim bile sevmediğim beni bir başkası sever mi? Kendini bilmektir bu. Sevilmeyi hakeden bir kadın olduğunu ben bile biliyorum.
Seanslar için dertlenme başladı bir adım attıya bundan sonra gerisi gelir
geldiğinde sana bir kahve ısmarlayayım mı?
.:)
ayrıca ben gayette hayırlı bir evladım bu yorum sizin haddinize değil.
