Arkadaşlar hayatta hep yalnızdım , evliliğimin ilk zamanları ciddi uyun zorluğu çektim , şimdi altı aylık bir evladım var şükür , yedi yıllık evliliyim, annemi bu dönemde yanımda çok aradım ama annem rahatsız gibi hep , babam hayatta iken hep onun apresif hallerini çekti bizimle yeterince ilgilenmedi annem , babam vefat edince de hep hasta oldu sürekli hasta hem psikolojik hem fiziksel ...
ben çocuğum olduktan sonra annemi çok istedim yanımda arkamda olsun elimüaütmdemolsın ama yok..: gücü yok .. gücü olduğu dönemlerde de hep babamın halleri ile uğraştı
Biz çocukları genelde bağımızın çaresine baktık .
Okudum yatılı okulda , üniversitede zaten aileden ayrı idim , şükürler olsun iyi bir mesleğim var maddi olarak ihtiyacım yok kimseye ama dönüp baktığımda annem hiç yanımda olmadınolamadı , zaten yapı olarak da pasif bir yapısı var, hep iyi niyetini duasını hissettim ama fiziksel olarak hiç yoktu annem
Bunun eksikliği gittikçe beni daha da kemiriyor
Evladım oldu, zor bir evliliğim oldu , ama hep yalnızdım , tekrarlayan düşükleirm oldu tüp benek tedavilerim oldu, hep yalnızdım ..
hayatımda annem hep sanki bana muhtaç hep desteğe muhtaç olan annemdi ... gençken de öyle şimdi zaten hali yok şimdi de öyle ..:
Farklı illerdeyiz hergün arar sorarım ama içimde büyük bir boşluk var bu konuda , belki biraz da öfke
İçimi dökmek istedim ..: nasıl aşabilirim bilmiyorum