28 yaşındayım bekarım ailemle yaşıyorum. Ünivetsiteyide aynı şehirde ailemle okudum ve yine aynı şehirde görev yapıyorum. Özel hayatım yok, odama pat girip çıkabiliyorlar, gelip odamda namaz kılıuor o kadar oda olmasına rağmen. Odamın pencerisini açıyor ben uyurken vs. Mutfakta bile bişey yapıcağım zaman müdahale ediyorburası hunun yeri karışma falan fırça atıyor. Bugün dedim ki yeter namazını başka odada kıl, tüm çamaşırları odama atma yeter dedim. Burası benim evim dedi. O kadar ağırıma gitti ki.
katılıyorum.. ama geçen gün mesela kendimde şunu farkettim.. evim ve özelime alıştım ve yalnızken mutlu olduğumu farkettim. biraz insanı bireyselleştiriyor.
28 yaşındasın ve çalışıyorsun. Ayrı eve çık.28 yaşındayım bekarım ailemle yaşıyorum. Ünivetsiteyide aynı şehirde ailemle okudum ve yine aynı şehirde görev yapıyorum. Özel hayatım yok, odama pat girip çıkabiliyorlar, gelip odamda namaz kılıuor o kadar oda olmasına rağmen. Odamın pencerisini açıyor ben uyurken vs. Mutfakta bile bişey yapıcağım zaman müdahale ediyorburası hunun yeri karışma falan fırça atıyor. Bugün dedim ki yeter namazını başka odada kıl, tüm çamaşırları odama atma yeter dedim. Burası benim evim dedi. O kadar ağırıma gitti ki.
Bireyselleşmeniz kötü mü oldu sizin için? Ama diye başlayınca cümleye... Varoluşcu psikoloji olaya basitçe "Doğarken yalnızdık, ölürken de yalnız olacağız" diye bakıyor. Yani ben bir yerde bireyselleşmeyi hayata da hazırlık olarak, sudan çıkmış balığa dönmemek adına faydalı görüyorum. Şu an yanımızda olanlar ileride yanımızda olmayabilir; böyle bir durumla kişi geç yaşta karşılaşırsa epey hazırlıksız yakalanır ve hayata adapte olması da zor olur. Benim görüşüm tabi ki.
28 yaşındayım bekarım ailemle yaşıyorum. Ünivetsiteyide aynı şehirde ailemle okudum ve yine aynı şehirde görev yapıyorum. Özel hayatım yok, odama pat girip çıkabiliyorlar, gelip odamda namaz kılıuor o kadar oda olmasına rağmen. Odamın pencerisini açıyor ben uyurken vs. Mutfakta bile bişey yapıcağım zaman müdahale ediyorburası hunun yeri karışma falan fırça atıyor. Bugün dedim ki yeter namazını başka odada kıl, tüm çamaşırları odama atma yeter dedim. Burası benim evim dedi. O kadar ağırıma gitti ki.
28 yaşındasın. Çalışıyorsun. Madem orası onun evi siz de kendi evinizi kurum artık. Ayrılmak için 3vlenmek şart değil. 100 yaşına kadar ailenizle yaşamak zorunda değilsiniz.28 yaşındayım bekarım ailemle yaşıyorum. Ünivetsiteyide aynı şehirde ailemle okudum ve yine aynı şehirde görev yapıyorum. Özel hayatım yok, odama pat girip çıkabiliyorlar, gelip odamda namaz kılıuor o kadar oda olmasına rağmen. Odamın pencerisini açıyor ben uyurken vs. Mutfakta bile bişey yapıcağım zaman müdahale ediyorburası hunun yeri karışma falan fırça atıyor. Bugün dedim ki yeter namazını başka odada kıl, tüm çamaşırları odama atma yeter dedim. Burası benim evim dedi. O kadar ağırıma gitti ki.
Belkide ev işlerinde sizden yeteri kadar yardim görmediğini düşünüp bu şekilde sitem etmiştir28 yaşındayım bekarım ailemle yaşıyorum. Ünivetsiteyide aynı şehirde ailemle okudum ve yine aynı şehirde görev yapıyorum. Özel hayatım yok, odama pat girip çıkabiliyorlar, gelip odamda namaz kılıuor o kadar oda olmasına rağmen. Odamın pencerisini açıyor ben uyurken vs. Mutfakta bile bişey yapıcağım zaman müdahale ediyorburası hunun yeri karışma falan fırça atıyor. Bugün dedim ki yeter namazını başka odada kıl, tüm çamaşırları odama atma yeter dedim. Burası benim evim dedi. O kadar ağırıma gitti ki.
Çalışıyorsanız ayrı eve cikinİstiyor da nasip o işler böyle kırıcı olmak zorunda mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?