- Konu Sahibi llllpocahontasllll
- #1
kızlar annemin tuhaf bir huyu var..
başkalarının yanında beni hep küçük düşürüyor.
başkalarının anneleri çocuklarını överken o tam tersini yapıyor.
beni övsün istemiyorum sürekli o anneler gibi ama yersin de istemiyorum.
mesela bayramda uzun zamandır görüşmediğimiz biri benim için çok güzelleşmiş, genç kız olmuş falan dedi.
sonra bir süre sonra kızına nazar boncuğu tak nazar değer dedi, annem de yok değmez dedi..
sonra yine bayram günü başka bir tanıdğımız yine uzun zamandır görmemişti beni, aynı şeyi söyledi,
çok değişmiş çok güzelleşmiş kızın dedi birkaç defa.
annem yine, sen uzun zamandır görmedin ondan öyle geliyor dedi.
söylenecek şey mi yani bu.. ne demek, aslında güzel değil ama sen uzun zamandır görmedin ondan öyle geliyor.
o an içinde bulunduğum utancı siz düşünün artık.
ben küçükken gerçekten çirkindim onu kabul ediyorum, gözlüklüydüm, baya esmerdim, zayıftım, kaş-bıyık malum :)
neyse yine işte 11-12 yaşlarımda falan bi yere misafirliğe gittik, benim yaşıtım kızlar vardı ve anneleri oturuyorduk.
konu evlilikten açıldı, bizim kızlar kimle evlenecek acaba falan gibi bir muhabbet oldu, annemin lafı:
sizin kızlar güzel, evlenir. benimki değil.
o an herkes dönüp bana baktı, yediğim lokma boğazımda kaldı yemin ederim. üzüldüğüm belli olmasın diye gülümsedim ben de, herkes yok canım o da güzel falan dedi.
kızlar sizin anneniz de böyle mi ya..
bazen beni çirkinleştirmek için uğraştığını düşünüyorum.
mesela gözlüğü ilk bıraktığım ve lens kullanmaya başladığım zamanlar, diretiyordu gözlük daha iyi diye
ki gözlüğün hiç yakışmadığı da aşikardı yani herkes söylüyordu, ama o ısrarla gözlükle daha iyi diyordu..
laftan da anlamaz, böyle böyle yapma diye anlatsam..
nice anneler güzel olmayan kızlarını prensesmiş gibi anlatırken annem beni yerden yere vuruyor.
başkalarının yanında beni hep küçük düşürüyor.
başkalarının anneleri çocuklarını överken o tam tersini yapıyor.
beni övsün istemiyorum sürekli o anneler gibi ama yersin de istemiyorum.
mesela bayramda uzun zamandır görüşmediğimiz biri benim için çok güzelleşmiş, genç kız olmuş falan dedi.
sonra bir süre sonra kızına nazar boncuğu tak nazar değer dedi, annem de yok değmez dedi..
sonra yine bayram günü başka bir tanıdğımız yine uzun zamandır görmemişti beni, aynı şeyi söyledi,
çok değişmiş çok güzelleşmiş kızın dedi birkaç defa.
annem yine, sen uzun zamandır görmedin ondan öyle geliyor dedi.
söylenecek şey mi yani bu.. ne demek, aslında güzel değil ama sen uzun zamandır görmedin ondan öyle geliyor.
o an içinde bulunduğum utancı siz düşünün artık.
ben küçükken gerçekten çirkindim onu kabul ediyorum, gözlüklüydüm, baya esmerdim, zayıftım, kaş-bıyık malum :)
neyse yine işte 11-12 yaşlarımda falan bi yere misafirliğe gittik, benim yaşıtım kızlar vardı ve anneleri oturuyorduk.
konu evlilikten açıldı, bizim kızlar kimle evlenecek acaba falan gibi bir muhabbet oldu, annemin lafı:
sizin kızlar güzel, evlenir. benimki değil.
o an herkes dönüp bana baktı, yediğim lokma boğazımda kaldı yemin ederim. üzüldüğüm belli olmasın diye gülümsedim ben de, herkes yok canım o da güzel falan dedi.
kızlar sizin anneniz de böyle mi ya..
bazen beni çirkinleştirmek için uğraştığını düşünüyorum.
mesela gözlüğü ilk bıraktığım ve lens kullanmaya başladığım zamanlar, diretiyordu gözlük daha iyi diye
ki gözlüğün hiç yakışmadığı da aşikardı yani herkes söylüyordu, ama o ısrarla gözlükle daha iyi diyordu..
laftan da anlamaz, böyle böyle yapma diye anlatsam..
nice anneler güzel olmayan kızlarını prensesmiş gibi anlatırken annem beni yerden yere vuruyor.
Son düzenleme:
