Ayol bırak cinnet geçiren esinin yanında durmayı, yanımda kal diye yalvaran depremzede eşini bile hastanede bırakıp başka şehre tayin istemişHiç bencil bi insan değilim. Yanlış örnek veriyosun. Diyosun ki sevdiklerimin sıkıntısında yanında olmayı seviyorum. Yani eşini seviyosun diyelim adamda psikolojik bi hastalık var cinnet geçiriyor falan. Sana da şiddet uyguluyor. Tedaviyi de kabul etmiyor. Bu noktada ille de o adamı iyileştirmek için çaba mı harcayacaksın yani? Bi cinnet anında canını alması çok olasıyken ayrılmayacak mısın bu adamdan? Varsayım tabi kimsenin başına gelmesin.
Konu sahibi için eğer annesi tedaviyi kabul etse, kızının sınırlarını ihlal etmese yanında ol destek ol derim. Ama kızın yaşadığı hayata hayat diyebilir misin?
Evet yorum yaptıktan sonra gördüm bi de bana bencil demiş görünce bi güldümAyol bırak cinnet geçiren esinin yanında durmayı, yanımda kal diye yalvaran depremzede eşini bile hastanede bırakıp başka şehre tayin istemişKendi açtığı konuda da bu yüzden linclenmis
İki yüzlü şeytanBenden çok eşimi düşündüğünüz için sağolun. Valla komik ya hormonlarınız halaya mı durdu da bu kadar sinirleriniz hopladı sizin gibi düşünmediğim için
Kocanı niye yalnız bıraktın ulan g.tNe adım belli ne kim olduğum belli bir platformda neden duyar kasmak için uğraşayım. Ben sizin gibi düşünmüyorum. Amacım kimseden aferin almak değil. Kıza anneni terk etmek yerine çözüm için bir doktorla görüşmesini tavsiye ettim. Hayatınızda kimseye ihtiyaç duymayacakmış gibi davranan sizsiniz. Bencilsiniz. Ben annemi o halde bırakmazdım. Bunun anlamı ne duyar kasmak ne rol yapmak. Siz kimsiniz ki ben size rol yapayım
Biz de oturduk bu kadına ayar oluyoruz ya sagol bacım güzel yazmissinHüüüfff en ahlaklı en fedakar en insan sensin tamam inandık. Sen terk etme edene de akıl verirken büyük büyük konuşmamız
Ulan g.t ! Ulan g.t !!!!! Allah seni öyle bir manyakla sinasin ki aklına ben geleyim ben !!! Beni unutma g.t !Benim yazdığım cümlenin aynısını yazıp ah ama şu cümleyi eleştireyim yapıp beni alıntılamana ne demeli?
Arkadaşım bak yorumuma ben de anne gidemiyorsa sen git bir bilene sor demişim. Ama çağın insanı bencil. Anneni bırak gençliğini yaşa yazıyorlar şaka gibi… tamam sen öyle yap. Anneyi babayı eşi her zorlukta herkesi terk edin. Aferin !
Şaka gibi, anneniz hasta bu kesin. Ama sizin kendinize normal bir hayat kurmanız lazım. Psikoloğa gitmeyi kabul etmezse ayrı eve çıkmakla tehdit edin yine de gitmezse çıkın ve kendinize yeni bir hayat kurun, böyle ömür geçmez ki.Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Arkadaşınız falan varsa bir süre onda kalın.sorduğunda da psikiyatriye gidip tedavi olman gerekiyor yaptıkların hiç normal değil, ben bu yaşta bu şekilde yaşamak istemiyorum, gitmeyeceksen ayrı eve çıkacağım deyin.yaşadıkların için çok üzülüyorum ama sorumlusu ben değilim, bir anne olarak bana sağlıklı bir şekilde yol göstermek senin görevin tarzı bir açıklama yapabilirsin.Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Merhaba annenize uygun bir dille anne ben artık yapamıyorum. Bu şekilde bu şartlar altında yaşamak istemiyorum. Senin bu takintilarin yüzünden bana da hak ver kendini düşünmüyorsun beni düşün bu seklilde devam edemeyiz. Ya yeni bir sayfa açalım ya da ben ayrı bir eve çıkacağım. Sağlıklı karar vermek ve yola çıkmak için buna mecburuz. Öyle veya böyle. De baktin ki halen aynı mi duzelmek gibi bir niyeti mi yok o halde son noktayı koyup ayrı eve çıkmak.Belki vazgeçer o zaman değişebilir.Degismezse zaten sende devam edersin yoluna.Baska çıkari yok.Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
senin doktor bulacağın süreç için bu tavsiyeyi mantıklı buldum ben.Arkadaşınız falan varsa bir süre onda kalın.sorduğunda da psikiyatriye gidip tedavi olman gerekiyor yaptıkların hiç normal değil, ben bu yaşta bu şekilde yaşamak istemiyorum, gitmeyeceksen ayrı eve çıkacağım deyin.yaşadıkların için çok üzülüyorum ama sorumlusu ben değilim, bir anne olarak bana sağlıklı bir şekilde yol göstermek senin görevin tarzı bir açıklama yapabilirsin.
Canım merhaba ,Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
+1 titizlik bir yana annemin hayatının böyle olması da benim hatam olarak büyütüldüm; babam annemle barışmadı çünkü ben çabalamadım, babam evden gitti çünkü ben eve bağlayamadım.. Babam gitti annemin takıntıları arttı, babam aldattı annem iyice eve kapandı ve hep evin içindeki ses şu "Sen hayatı yaşıyorsun, geziyorsun ediyorsun ama ben bu cehennemdeyim. İstesen kocam burada olurdu." Diğer yandan da kıyamadığım noktalar kötü zamanları kadar bana iyi zamanları da oldu. Dışarı konusunda kısıtlamadı, seyahat arkadaşlarım vs ama o anlarda bile diken üstünde olup eve döndüğümdeki o rutini bilmek hep dönmeme isteği oluşturdu.
Açıkçası psikolog+ psikiatrist kombinasyonu ile gitmenizi öneririm. Ayrıca yüksek lisans ile evden bir süre de olsa ayrılacak olmak iyilesmenize katkı sağlayacaktır. Bunu sigarayı bırakmak isteyen birinin sürekli sigara içen birinin yanında olmaktan dolayı, sigara bırakmasının zorlaşmasına benzetebilirizMerhaba hala konu başlığı altında olanlar varsa eğer bir güncelleme yapmak istiyorum. Üniversiteyi bitirdim. Durumlar aynı şekilde annem normal bir durumda olmadığının zaten farkında bana bile isteye bir işkence yapılmıyor ve vicdanım el vermediği için kurallarına uyuyorum. Evet bu okb annemin çocukluk ve evliliğinde aldatılma travmalarından sonra oluştu. Annemi yalnız bırakmak vicdanen yapabileceğim bir şey gibi durmuyor kısa vaadede. Aynı durumları babamda annem tarafından yaşıyor fakat uyuyordu sonuç aldatılma ve evlilik bitişi oldu. Titizlik olmasa dafarklı okb belirtileri de ben de mevcut. Yüksek lisans hedefim var yurt dışında fakat annem beni yalnız mı bırakacaksın diyerek bunda da vicdanımı tetikliyor benimle gelmeyi de kabul etmiyor. Fakat ben yine de kazanıp bir şekilde gözümü yumup gitmeyi düşünüyorum bu süreçte bir psikolog arayışınayım fakat bulamıyorum hem kendimi iyileştirmeme yarayacak hem de annem için bana yol gösterecek bir psikolog arıyorum önerileriniz varsa açığım
pis olmasından iyidirMerhaba hala konu başlığı altında olanlar varsa eğer bir güncelleme yapmak istiyorum. Üniversiteyi bitirdim. Durumlar aynı şekilde annem normal bir durumda olmadığının zaten farkında bana bile isteye bir işkence yapılmıyor ve vicdanım el vermediği için kurallarına uyuyorum. Evet bu okb annemin çocukluk ve evliliğinde aldatılma travmalarından sonra oluştu. Annemi yalnız bırakmak vicdanen yapabileceğim bir şey gibi durmuyor kısa vaadede. Aynı durumları babamda annem tarafından yaşıyor fakat uyuyordu sonuç aldatılma ve evlilik bitişi oldu. Titizlik olmasa dafarklı okb belirtileri de ben de mevcut. Yüksek lisans hedefim var yurt dışında fakat annem beni yalnız mı bırakacaksın diyerek bunda da vicdanımı tetikliyor benimle gelmeyi de kabul etmiyor. Fakat ben yine de kazanıp bir şekilde gözümü yumup gitmeyi düşünüyorum bu süreçte bir psikolog arayışınayım fakat bulamıyorum hem kendimi iyileştirmeme yarayacak hem de annem için bana yol gösterecek bir psikolog arıyorum önerileriniz varsa açığım
Online terapi seansları da var mutlaka bunu bir şekilde kabul ettirin. Sabırlar diliyorumkimsemiz yok maalesef annem ne kendi ailesiyle ne baba tarafıyla görüşmüyor. eve gelen psikolog yıkanmayı kabul ediyorsa tabi buyursun gelsin... öyle vahim durum
Anneniz size vicdan yapmıyor ama. Kızımın hayatını mahvediyorum, gençliğini yaşayamıyor, hedeflerini hayallerini gerçekleştiremiyor demiyor. İstismar sadece çocuklara yapılmıyor, sizinki de yetişkin istismarı. Tedavi olmam düzelmem, herkes bana uysun beni çeksin diyen birine vicdan yapmayın. Bakın sizde de okb başlamış. Siz de yıllar içinde annenize dönüşeceksiniz. Evden geleni kapıda soyup kendi eliyle yıkayan biri tedavi görmek zorunda. O zaman birileri bu yaptığını ihbar etseydi mecbur tedavi görecekti. Siz de bu yaptığını onaylamış doğru olduğunu hissettirmişsiniz. Ben 6-7 yaşında bıraktım çocuk yıkamayı. Sokmadılar, istemediler banyoda.Annemi yalnız bırakmak vicdanen yapabileceğim bir şey gibi durmuyor kısa vaadede. Aynı durumları babamda annem tarafından yaşıyor fakat uyuyordu sonuç aldatılma ve evlilik bitişi oldu. Titizlik olmasa dafarklı okb belirtileri de ben de mevcut.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?