Herkese merhaba,
Dün kardeşimle yaptığımız konuşma sonrasında biraz moralim bozuldu. Sizin fikirlerinizi almak istedim.
Önümüzdeki günlerde teyzemin torunu sünnet oluyor. Yani daha önce sünnet oldu ama ani bir kararla yakın zamanda düğün yapmaya karar verdiler. Memlekette olacak. Memlekette annemlerin şuan yazlık olarak kullandıkları dayalı döşeli bir ev var.
Ben gitmek istemiyorum. Sebebi ise öncelikle annem boşanmamı kabullenemedi. Aynı şekilde boşandıktan sonra ilk kez geniş aile içerisinde bulunacağım için didiklenmek istemiyorum. Annem gelmeme ihtimalimi ve huyumu bilerek daha önce yazlıkta defalarca ağırladığım (evliyken) yakın bir arkadaşımı da düğüne davet etti. Yani beni arayıp X’e de söyle bayadır gelmiyor buralara hem gelsin köy düğünü görsün dedi. Bende söylerim deyip kabul ettim.
İşin açığını sonradan anladım. Çünkü kardeşimle konuşurken “ablan buraya eskisi gibi arkadaşlarını sokamaz” demiş. Açıkçası üzüldüm. Zaten bir tek o arkadaşımı götürmüştüm eşiyle beraber 3-4 kez haftasonları gidip kalmıştık benim de eşim varken.
Annemin bana böyle söyleyip kardeşime farklı konuşması kalbimi kırdı. Zaten pek gitmek istemiyordum bunu duyduktan sonra annemin içten bir pazarlığını görüp hiç gitmek istemiyorum artık.
Ailede boşandıktan sonra ayrı ev açan pek yok. Benden sonraki nesillerde sevgilisi ile yaşayan kuzenlerim vs var ama anlarsınız boşanıp tek yaşayan kadın yok. Ben böyle düşünmüyorum ama aileme göre boşanmış kadın kötüyken boşanıp tek yaşayan kadın ekstra kötü oluyor.
Annemin tehtit ve tepkilerini bildiğim için ona boşandığımı, ev tuttuğumu vs her şey hallolduktan sonra söyledim çünkü bu süreçte ayrılırsam beni ya da kendini öldüreceğine dair bir sürü attığı mesajlar var.
Bir de kıskançlığım yok ama annem evlat ayırıyor. Benim ondan maddi hiçbir beklentim yok bu süreçte de hiç parasını almadım ya da istemedim. Ama o beni parayla yönetmek isteyip yönetemeyince sinirleniyor
Ayrım konusuna gelirsek, geçtiğimiz günlerde kardeşimin bedelli askerlik parasını çıkarıp peşin ödemiş. Benim sonradan haberim oldu. Yine de bir şey demedim. Ne zaman görüşsek bana aynı teklifle geliyor. Beraber yaşayalım; biz çalışalım o evde yemek temizlik yapsın. Sonra sırayla kardeşime ve bana ev alınsın ortak çalışmalarla. Benim bir miktar birikmişim var. Ama ev alınmıyor. Ben beraber yaşayıp hayatıma müdahale edilmesini ve benim 15 yıllık çalışmalarım sonucu yaptığım birikimin üzerine çalışma hayatına yeni atılmış kardeşime kendisi herhangi bir zorluk görmeden her şeyi önüne hazır koymak istemiyorum. Çünkü örneğin askerlik dahil olmak üzere ne isterse yapılıyor. Hayatına karışılmıyor, bütün maddi olanaklar öncelikle ona sağlanıyor vs vs.
Düğüne gitmek istememe fikrim ile birlikte annemin yaptığı bu davranışları sizler de ayrımcılık olarak değerlendirir misiniz?
