- 30 Ocak 2013
- 29.425
- 43.922
- 798
- Konu Sahibi yazarhanim35
- #1
Benim arkamda bir annem yokmuş meğerse. Kapıyı çekip çıktığımda telefon edip gel beni al kalacak yerim yok diyebileceğim biri yokmuş arkamda.
Ayrı bir anne babanın kızıyım ben. 10 sene oldu ayrılalı onlar. Ben babamla kalmayı tercih ettim. Ancak her daim görüştük annem ile de. Belki mükemmel bir anne kız ilişkimiz olmadı ama sevmemezlik yapmadım hiç annemi. Şu zamana kadar bizden esirgediği anne sevgisini hep kuzenlerime verdi. Bir şey olduğunda hep ilk onlar için koştu daima onlar vardı annem için. Bir şey anlattığım zaman saatine anlattığım şeyi teyzemden duydum. Görüştüğüm konuştuğum kişileri vs. Ben birileri ile konuşurken şıpsevdi hoppa kötü kız oldum ancak yeğenleri sözlenmeden nişanlanmadan oğlanın ailesinin evinden çıkmazken, oğlanlar teyzemin evinden çıkmazken ama onlar uzun zamandır sevgili oluyordu annem için.
Ama biliyordum ki yada bildiğimi sanıyordum ki hep kapıyı çekip çıksam anneme sığabilirim oysa o limanım da iskeleye yanaşmak imkansızmış meğerse. Hemen hemen her gün her gün olmadığında 2 günde bir yarım saat kırk beş dakika sohbet ederdik. Şimdi ise en son bile 8 gün önce konuşmuşuz. Salı günü 6-7 kere aradım. Konuşmak için o an ihtiyaç duydum anne sesinin sıcaklığına sığınmak istedim ama ne telefonlarımı açtı ne de geri aradı. O günden bu yana da dönmedi bile. Neden çünkü işi başından aşkın neden çünkü koca sevdalısı yeğeni evleniyor. Onun evi barkı ıvır zıvırı için koşturuyor çünkü.
Hoş oda ayrı bir konu. Hiç bir şekilde kavgamız dahi olmayan kuzenim instagramdan engelleyip facebook'tan silmiş beni. Bu akşam düğünü vardı. Davet dahi edilmedim. Herş eyi geçtim kuzenim önemli değil konuşmam bir daha olur biter ama benim arkamı dayayacağım bir annem bile yokmuş. Başıma bir şey gelmiş olsaydı o an belki o yüzden ısrarla arıyor olsaydım demek ki olduğum yerde tek başıma kalakalmış olacaktım. Yada bir kaza geçirsem telefondan anneme ulaşmaya çalışsalar demek ki benim ulaşabilecekleri bir annem bile yokmuş.
Uzun oldu kusura bakmayın içimi dökmek istedim sadece.
Ayrı bir anne babanın kızıyım ben. 10 sene oldu ayrılalı onlar. Ben babamla kalmayı tercih ettim. Ancak her daim görüştük annem ile de. Belki mükemmel bir anne kız ilişkimiz olmadı ama sevmemezlik yapmadım hiç annemi. Şu zamana kadar bizden esirgediği anne sevgisini hep kuzenlerime verdi. Bir şey olduğunda hep ilk onlar için koştu daima onlar vardı annem için. Bir şey anlattığım zaman saatine anlattığım şeyi teyzemden duydum. Görüştüğüm konuştuğum kişileri vs. Ben birileri ile konuşurken şıpsevdi hoppa kötü kız oldum ancak yeğenleri sözlenmeden nişanlanmadan oğlanın ailesinin evinden çıkmazken, oğlanlar teyzemin evinden çıkmazken ama onlar uzun zamandır sevgili oluyordu annem için.
Ama biliyordum ki yada bildiğimi sanıyordum ki hep kapıyı çekip çıksam anneme sığabilirim oysa o limanım da iskeleye yanaşmak imkansızmış meğerse. Hemen hemen her gün her gün olmadığında 2 günde bir yarım saat kırk beş dakika sohbet ederdik. Şimdi ise en son bile 8 gün önce konuşmuşuz. Salı günü 6-7 kere aradım. Konuşmak için o an ihtiyaç duydum anne sesinin sıcaklığına sığınmak istedim ama ne telefonlarımı açtı ne de geri aradı. O günden bu yana da dönmedi bile. Neden çünkü işi başından aşkın neden çünkü koca sevdalısı yeğeni evleniyor. Onun evi barkı ıvır zıvırı için koşturuyor çünkü.
Hoş oda ayrı bir konu. Hiç bir şekilde kavgamız dahi olmayan kuzenim instagramdan engelleyip facebook'tan silmiş beni. Bu akşam düğünü vardı. Davet dahi edilmedim. Herş eyi geçtim kuzenim önemli değil konuşmam bir daha olur biter ama benim arkamı dayayacağım bir annem bile yokmuş. Başıma bir şey gelmiş olsaydı o an belki o yüzden ısrarla arıyor olsaydım demek ki olduğum yerde tek başıma kalakalmış olacaktım. Yada bir kaza geçirsem telefondan anneme ulaşmaya çalışsalar demek ki benim ulaşabilecekleri bir annem bile yokmuş.
Uzun oldu kusura bakmayın içimi dökmek istedim sadece.
