Annem ...

sirt dönemezsiniz ama mesafeli olabilirsiniz. cunku asiri beklenti ve evlatlar arası ayrim var gibi...
 
çok üzüldüm ancak yapabileceğiniz çok fazla bişey yok
annenizin psikolojik durumu çok iyi görünmüyor, onu psikologa gitmeye ikna etme şansınız varmı bilemiyorum
ya açık açık konuşacaksınız herşeyi yüzüne vuracaksınız- yüzleşmek bazen ıyidir, şeffaflastirir herşeyi
yada mesafe koyacaksınız, yine ihtiyacını göreceksiniz ama serzenişlerine kulaklarınızı tıkayacaksınız
Allah yardımcınız olsun yüreği güzel insan
 
Canim senin yasadiarinin benzerini bende yaşadım.ogretmenim evi takmaktan atanamadim bile evliyim bende ama ne yaptiysam yaranamadim.hep kendimden cok evi düşündüm.5 kardesiz annem hasta taa uzak memleketten gelip annemi ben doktora götürdüm.annemde hasta değil bu arada naz yapmaya bayilir hastalik hastasi.ablamlar hiç 1 saatlik mesafede oturuyolar ama benden azgelirler eve onlardan iyisi yok.kişilik meselesi ney yaptıysam olmuyor sende konuş ve pek nazlama dicem ama bende ayniyim kiyamiyorum Allah yardimcin olsun
 
Benim annemde ben evlenince inan olsun düşmandan beter oldu.
Düşmanım yapmaz bana annemin yaptıklarını.
Annemin yaptıklarını yazsam senin konun havada kalır.
Gelip gitmiyorum.
Çünkü her görüştüğümde beni hasta etti.
Hastanelerden çıkamadım.
Beni asla aramaz bende yılda bir defa arıyorum.
O kadar bunu hak ediyor ki hiç umrumda değil.
Geçen aradım inan pişman oldum aradığıma da.
Kızım nasılsın diye aramadı bile beni.
Anladım ki aramak bile hataymış bayramda da aramadım.
Ve annem beni aramazsa kesinlikle artık annem öldü dicem.
Yolda görsem kafamı çevireceğim.
Annem üvey annem olsaydı yaptıkları bu kadar üzmezdi beni, fakat maalesef öz annem.
 
Hayatta herkesin birseyle imtihanı var, bizim de imtihanimiz annemizle demek ki. Allah yardımcısı olsun herkesin ne diyim. Bana göre annelikte çıkar beklenmez , anne her zaman annedir ve ölene kadar annedir. Annem sürekli yaptıklarını yüzüme vuruyor seni okuttum diyor. Haklı. Fakat eğer ben sorumluluk sahibi olmasam çalışmasam milyarlar verse de benden adam olabilir miydi bunu hiç düşünmüyor. Arkadaslarimin herşeyi vardı ben hiçbir şey istemedim, hicbirseye ttturmadim, isyan etmedim. Bazen çok ince olmamak gerekiyor anladım. Sertap Erener in incelikler yüzünden şarkısı gibi
 
Evet canim aynen Allah başka dert vermesin.sana tavsiyem yorumda biri psikologa götür anneni demis sakin böyle bisey yapma orada olur olmaz seyler anlatarak farkli gostererek daha cok nazyapabilir dikkay cekmek icin mesela kizim beni hasta etti diyebilir yasadim gordum.
 
Goturemem zaten, böyle birşey teklif bile edemem . Demedigini bırakmaz
 
Evet annen ama boyle insanla da yurumez. Benim de annemle sorunlarim var. Kuckken bana cok zalim davranirdi. Beni ve diger kardeslerimi biri haric sevmezdi. Su an da bile Eger duysam ki biz uvey evladiz o zaman derdim "hmmm demek bize bu yuzden boyle davraniyor" saka degil. Su an da bile farkli degil. Baskalarinin cocuklari bizlerden daha iyi vs. Ki hepimiz de ya korkudan olucak ya da saygidan hem gonlunu yapmaya calistik. Ama hic birimiz yaranamadik be yaranamiyoruz da. Daha az gorusmeye basladik hala sikayetci ama biz daha mutluyuz. Evine gittigimiz de yabanci gibi oturur kalkariz zaten bizi de istedigini sanmiyoruz ama gitmezsek de gelmiyorsunuz der. Herseyi desinlere yapar. Neyse demek istedigim kendini annen de olsa Bu tip insanlardan uzak tut inan mutlu oluyorsun dene hak vericeksin bana.
 
". Hayatta çok şey kaçirdim, annem yalnız kalır diye gezmeye bile gitmedim"
Benim durumdan anladığım şu,siz annenize yıllarca hep destek olmuşsunuz sorunlarınızı da hep kendi içinizde çözmüş,yansıtmamışsınız ama bir söz vardır ya ağlamayan bebeğe meme vermezler diye.Anneniz bu duruma öylesine alışmış ki (demek ki yapısı da müsait) şu an sizin ayrı eviniz,sorumluluklarınız olmasını görmek bile istemiyor.Lütfen annenizle tartışmalara girmeyin çünkü annenizin dinleyen bir yapısı yok anlaşılan
Kendi hayatınıza,kendi sorunlarınıza odaklanın
 
Bazen çocuklara en büyük zararı maalesef anneleri veriyor ve bunun farkında bile değiller
 

Merhaba arkadaşım ben de 30 yaşında yeni evliyim.. eşimin evlenmeden önceki borçları yüzünden annem beni vermek istemedi biz gittik konuştuk defalarca ikna etmeye çalıştık , hatta yeni kendimize ait bir iş bile kurduk ancak hala annemi memnun edemedik, her gittiğimde “senin evliliğini içim almıyor , evlendiğin gün ben öldüm , beni hiç bir şey mutlu edemez , sen böylesin kocan şöyle, saçı söyle kaşı böyle “ gibi söylemlerden artık bıkkınlık geldi. Eşimin ailesiyle zaten küs benden önce evlenen kardeşlerimin eşlerinin ailesiyle de kişilikler kavgalar geçirdi, babam yok tek yaşıyor aynı şehirde ev tuttum hediyeler yemekler düzgünce anlatmalar yapamadım.. gel psikoloğa gidelim dedim mümkün değiş. Tek bir maddi sıkıntısı bile Yok, insan annesinin evinde gidince gelmek istemez dertleşir paylaşır huzur duyar ben biran önce gitsem diye kapıya bakıyorum inanın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…