Doğru , ama düşündüğüm halde bu kadar eleştiri ye hakarete ugruyorum bir de önemsemesem yaranir mıydım acabaSiz bir evlat olarak onu annesi gibi dusunurseniz o da size boyle naz kapris yapar. kimin kime gücu yeterse yani
sirt dönemezsiniz ama mesafeli olabilirsiniz. cunku asiri beklenti ve evlatlar arası ayrim var gibi...Anlattım esasen. Fakat annem her zaman kendi hissettiklerinin, kendi bildiklerini doğruluğuna inanır. Hata kabul etmez yani. Hatasını yüzüne vurursaniz da hemen duvarları indirir ve madem ben boyleysem tamam beni arama sorma annem yok de diye elimi kolumu bağlar malesef. Benim de onu hayatımdan çıkarma lüksüm yok insan annesine nasıl sırt dönebilir
Canim senin yasadiarinin benzerini bende yaşadım.ogretmenim evi takmaktan atanamadim bile evliyim bende ama ne yaptiysam yaranamadim.hep kendimden cok evi düşündüm.5 kardesiz annem hasta taa uzak memleketten gelip annemi ben doktora götürdüm.annemde hasta değil bu arada naz yapmaya bayilir hastalik hastasi.ablamlar hiç 1 saatlik mesafede oturuyolar ama benden azgelirler eve onlardan iyisi yok.kişilik meselesi ney yaptıysam olmuyor sende konuş ve pek nazlama dicem ama bende ayniyim kiyamiyorum Allah yardimcin olsunMerhaba. 35 yaşındayım ,evliyim bir çocuğum var. Babam yıllar önce vefat etti. Annem beni ve ablamı büyüttü. Bu süreçte ben her zaman iyi çocuk, ablam ise problemdi. Ergenlikte anneme çok sorunlar yaşattı ve en sonunda annemin hiç onaylandığı biriyle evlendi. Büyük sıkıntılar yaşadık. Ben ise okul hayatımı aman annem üzülmesin zaten ablamdan çok çekti diyerek geçirdim. Hayatta çok şey kaçirdim, annem yalnız kalır diye gezmeye bile gitmedim. Sonra evlendim. Herşey iyi olacak sanirken büyük bir borcun içine düştüm eşimin ailesi tarafından. Neye ugradigimi şaşırdım . Maddi manevi büyük problemlerle bogustum daha yeni yeni toparlayoruz. Ben bunlarla uğraşırken annem bana cephe almaya başladı. O süreçte hastaydı ,daha fazla üzülmesin beni düşünüp diye hiçbir derdimi söylemedim. Böyle olunca kendince yiyip içip gezdiğimi, evlendikten sonra onu sildigimi düşünmeye başladı ama ben yine de söylemedim sorunlarımi. Milletin çocukları annesine yağdırıyor senden bir lira çıkmaz, beni gezdirmiyorsun, iki kişi çalışıyorsunuz ama hala paranız yok ne bereketsiz insanlarsiniz gibi hakaretlere maruz kaldım. Bu arada maasimiz olduğu gibi eşimin ailesi için çektiği krediye gidiyor. Bebeğim oldu, misafir gibi geldi gitti. Bebek kolikti gece gündüz uyumuyordu helak olmuştum. Bu sebeple misafir kabul edemedim söylemediği lafı bırakmadı , kabul ettiğim zamanlarda ise yardimima elalem koştu sağolsun,o sadece eleştirdi. Annemden evlendikten sonra hiçbir destek görmedim. Hiçbir şey beklememeyi de öğrendim orda sorun yok ama, onun beklentileri bitmiyor. Hiçbir şekilde memnun edemiyorum. Bir yere giderken sen de gel demezsek sen ne biçim evlatsin der, sen de gel desem ben hastayım sen gez anneni düşünme der yine ne biçim evlatsin olur. İşin içinden hiçbir türlü çıkamıyorum. Sürekli bana saldıracak yer ariyor. Bu arada ablama ise kul köle ,ondan iyisi yok esmam şöyle eli boldur esmam böyle iyidir ben üvey evlat. Onun cocuuna uc yil bakti bana gelince bakici tut dedi.hala da yegebimi daha cok sever zaten.Yaşadıklar düşününce boğulacak gibi oluyorum. Bütün gençliğimi anneme adadim ve su an annem beni düşman bellemis. Konuşurken kırk kere tartiyorum aman şunu yanlış anlar mı bundan başka anlam çıkarır mı ona kızar mi buna alınır mı diye konuşmak bile yorucu. Zaten ben kılı kırk yarsam da o sorun yaratacak birşey buluyor. Gerçekten çok mutsuzum. Eşimle bir yere gitsem, evime birşey alsam yanlış anlaşılmasın ama resmen kiskandigini düşünüyorum artık ne yapacağımı sasirdisasirdim
Benim annemde ben evlenince inan olsun düşmandan beter oldu.Merhaba. 35 yaşındayım ,evliyim bir çocuğum var. Babam yıllar önce vefat etti. Annem beni ve ablamı büyüttü. Bu süreçte ben her zaman iyi çocuk, ablam ise problemdi. Ergenlikte anneme çok sorunlar yaşattı ve en sonunda annemin hiç onaylandığı biriyle evlendi. Büyük sıkıntılar yaşadık. Ben ise okul hayatımı aman annem üzülmesin zaten ablamdan çok çekti diyerek geçirdim. Hayatta çok şey kaçirdim, annem yalnız kalır diye gezmeye bile gitmedim. Sonra evlendim. Herşey iyi olacak sanirken büyük bir borcun içine düştüm eşimin ailesi tarafından. Neye ugradigimi şaşırdım . Maddi manevi büyük problemlerle bogustum daha yeni yeni toparlayoruz. Ben bunlarla uğraşırken annem bana cephe almaya başladı. O süreçte hastaydı ,daha fazla üzülmesin beni düşünüp diye hiçbir derdimi söylemedim. Böyle olunca kendince yiyip içip gezdiğimi, evlendikten sonra onu sildigimi düşünmeye başladı ama ben yine de söylemedim sorunlarımi. Milletin çocukları annesine yağdırıyor senden bir lira çıkmaz, beni gezdirmiyorsun, iki kişi çalışıyorsunuz ama hala paranız yok ne bereketsiz insanlarsiniz gibi hakaretlere maruz kaldım. Bu arada maasimiz olduğu gibi eşimin ailesi için çektiği krediye gidiyor. Bebeğim oldu, misafir gibi geldi gitti. Bebek kolikti gece gündüz uyumuyordu helak olmuştum. Bu sebeple misafir kabul edemedim söylemediği lafı bırakmadı , kabul ettiğim zamanlarda ise yardimima elalem koştu sağolsun,o sadece eleştirdi. Annemden evlendikten sonra hiçbir destek görmedim. Hiçbir şey beklememeyi de öğrendim orda sorun yok ama, onun beklentileri bitmiyor. Hiçbir şekilde memnun edemiyorum. Bir yere giderken sen de gel demezsek sen ne biçim evlatsin der, sen de gel desem ben hastayım sen gez anneni düşünme der yine ne biçim evlatsin olur. İşin içinden hiçbir türlü çıkamıyorum. Sürekli bana saldıracak yer ariyor. Bu arada ablama ise kul köle ,ondan iyisi yok esmam şöyle eli boldur esmam böyle iyidir ben üvey evlat. Onun cocuuna uc yil bakti bana gelince bakici tut dedi.hala da yegebimi daha cok sever zaten.Yaşadıklar düşününce boğulacak gibi oluyorum. Bütün gençliğimi anneme adadim ve su an annem beni düşman bellemis. Konuşurken kırk kere tartiyorum aman şunu yanlış anlar mı bundan başka anlam çıkarır mı ona kızar mi buna alınır mı diye konuşmak bile yorucu. Zaten ben kılı kırk yarsam da o sorun yaratacak birşey buluyor. Gerçekten çok mutsuzum. Eşimle bir yere gitsem, evime birşey alsam yanlış anlaşılmasın ama resmen kiskandigini düşünüyorum artık ne yapacağımı sasirdisasirdim
Evet canim aynen Allah başka dert vermesin.sana tavsiyem yorumda biri psikologa götür anneni demis sakin böyle bisey yapma orada olur olmaz seyler anlatarak farkli gostererek daha cok nazyapabilir dikkay cekmek icin mesela kizim beni hasta etti diyebilir yasadim gordum.Hayatta herkesin birseyle imtihanı var, bizim de imtihanimiz annemizle demek ki. Allah yardımcısı olsun herkesin ne diyim. Bana göre annelikte çıkar beklenmez , anne her zaman annedir ve ölene kadar annedir. Annem sürekli yaptıklarını yüzüme vuruyor seni okuttum diyor. Haklı. Fakat eğer ben sorumluluk sahibi olmasam çalışmasam milyarlar verse de benden adam olabilir miydi bunu hiç düşünmüyor. Arkadaslarimin herşeyi vardı ben hiçbir şey istemedim, hicbirseye ttturmadim, isyan etmedim. Bazen çok ince olmamak gerekiyor anladım. Sertap Erener in incelikler yüzünden şarkısı gibi
Goturemem zaten, böyle birşey teklif bile edemem . Demedigini bırakmazEvet canim aynen Allah başka dert vermesin.sana tavsiyem yorumda biri psikologa götür anneni demis sakin böyle bisey yapma orada olur olmaz seyler anlatarak farkli gostererek daha cok nazyapabilir dikkay cekmek icin mesela kizim beni hasta etti diyebilir yasadim gordum.
Bazen çocuklara en büyük zararı maalesef anneleri veriyor ve bunun farkında bile değillerEvet annen ama boyle insanla da yurumez. Benim de annemle sorunlarim var. Kuckken bana cok zalim davranirdi. Beni ve diger kardeslerimi biri haric sevmezdi. Su an da bile Eger duysam ki biz uvey evladiz o zaman derdim "hmmm demek bize bu yuzden boyle davraniyor" saka degil. Su an da bile farkli degil. Baskalarinin cocuklari bizlerden daha iyi vs. Ki hepimiz de ya korkudan olucak ya da saygidan hem gonlunu yapmaya calistik. Ama hic birimiz yaranamadik be yaranamiyoruz da. Daha az gorusmeye basladik hala sikayetci ama biz daha mutluyuz. Evine gittigimiz de yabanci gibi oturur kalkariz zaten bizi de istedigini sanmiyoruz ama gitmezsek de gelmiyorsunuz der. Herseyi desinlere yapar. Neyse demek istedigim kendini annen de olsa Bu tip insanlardan uzak tut inan mutlu oluyorsun dene hak vericeksin bana.
Merhaba. 35 yaşındayım ,evliyim bir çocuğum var. Babam yıllar önce vefat etti. Annem beni ve ablamı büyüttü. Bu süreçte ben her zaman iyi çocuk, ablam ise problemdi. Ergenlikte anneme çok sorunlar yaşattı ve en sonunda annemin hiç onaylandığı biriyle evlendi. Büyük sıkıntılar yaşadık. Ben ise okul hayatımı aman annem üzülmesin zaten ablamdan çok çekti diyerek geçirdim. Hayatta çok şey kaçirdim, annem yalnız kalır diye gezmeye bile gitmedim. Sonra evlendim. Herşey iyi olacak sanirken büyük bir borcun içine düştüm eşimin ailesi tarafından. Neye ugradigimi şaşırdım . Maddi manevi büyük problemlerle bogustum daha yeni yeni toparlayoruz. Ben bunlarla uğraşırken annem bana cephe almaya başladı. O süreçte hastaydı ,daha fazla üzülmesin beni düşünüp diye hiçbir derdimi söylemedim. Böyle olunca kendince yiyip içip gezdiğimi, evlendikten sonra onu sildigimi düşünmeye başladı ama ben yine de söylemedim sorunlarımi. Milletin çocukları annesine yağdırıyor senden bir lira çıkmaz, beni gezdirmiyorsun, iki kişi çalışıyorsunuz ama hala paranız yok ne bereketsiz insanlarsiniz gibi hakaretlere maruz kaldım. Bu arada maasimiz olduğu gibi eşimin ailesi için çektiği krediye gidiyor. Bebeğim oldu, misafir gibi geldi gitti. Bebek kolikti gece gündüz uyumuyordu helak olmuştum. Bu sebeple misafir kabul edemedim söylemediği lafı bırakmadı , kabul ettiğim zamanlarda ise yardimima elalem koştu sağolsun,o sadece eleştirdi. Annemden evlendikten sonra hiçbir destek görmedim. Hiçbir şey beklememeyi de öğrendim orda sorun yok ama, onun beklentileri bitmiyor. Hiçbir şekilde memnun edemiyorum. Bir yere giderken sen de gel demezsek sen ne biçim evlatsin der, sen de gel desem ben hastayım sen gez anneni düşünme der yine ne biçim evlatsin olur. İşin içinden hiçbir türlü çıkamıyorum. Sürekli bana saldıracak yer ariyor. Bu arada ablama ise kul köle ,ondan iyisi yok esmam şöyle eli boldur esmam böyle iyidir ben üvey evlat. Onun cocuuna uc yil bakti bana gelince bakici tut dedi.hala da yegebimi daha cok sever zaten.Yaşadıklar düşününce boğulacak gibi oluyorum. Bütün gençliğimi anneme adadim ve su an annem beni düşman bellemis. Konuşurken kırk kere tartiyorum aman şunu yanlış anlar mı bundan başka anlam çıkarır mı ona kızar mi buna alınır mı diye konuşmak bile yorucu. Zaten ben kılı kırk yarsam da o sorun yaratacak birşey buluyor. Gerçekten çok mutsuzum. Eşimle bir yere gitsem, evime birşey alsam yanlış anlaşılmasın ama resmen kiskandigini düşünüyorum artık ne yapacağımı sasirdisasirdim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?