- 21 Ağustos 2015
- 32.101
- 97.413
- 598
- 38
Peki sizin doğru tavsiyeniz nedirBunları söyleyen annenin iyi niyetli olduğunu düşünmüyorum, anneniz size söylese kabul eder miydiniz?
Bence çok yanlış bir düşünce...
21 yaşındayım üni 2.sınıfımYaşınız kaç, onlıne eğitim var şimdilik sonrasında okuduğunuz şehre ne olursa gidip hem okuyup hem çalışın. Kız kardeşim çok zor bir bölümde okudu 2. sınıftan itibaren de çalıştı. Siz de yapabilirsiniz.
Yani sizin düşüncenizde garip, annenizin söyledikleri de çok ağır. Bir kız annesi olarak ne desem bilemedim.Merhaba, yine burada buldum kendimi. Daha önce de konu açıp yazmıştım. Ailemin sadece akraba olduğu için kabul etmediği erkek arkadaşım ve bunun için okulumu bitiriyor olmalarıyla ilgili. 1 senedir devam ediyordu ilişkimiz ve annemler öğrendiği an şehir dışında üniversite okuduğum için ve o da o şehirde olduğu için okul hayatımı bitirme kararı aldılar. Bu dönem online olduğu için devam edebiliyorum şu an ama ne olacağı belli değil ilerisiyle ilgili. Erkek arkadaşımın yanına gitmekten ve okuluma devam edip bitirmekten başka bir çarem yoktu gözümde. Ama sabredip akışına bırakmak istedim biraz. Ailemle konuşmaya ikna etmeye çalıştım, önyargılı olduklarını anlatmaya çalıştım. 2 ay oldu telefonumu vermiyorlar benimle konuşmuyorlar tek dışarı salmıyorlar ve çok mutsuz bir dönemden geçiyorum erkek arkadaşımı da çok özlüyorum bir anda bitti her şey.
Geçen hafta annemle bir tartışma yaşadık ve ben aklımdan çıkaramıyorum sözlerini. Erkek arkadaşımla birlikte oldum kendi isteğimle ve pişmanlık da duymuyorum bundan. Bunun sadece beni ilgilendirecek bir durum olduğunu ve annem bile olsa bunun benim özel hayatım olduğunu düşünüp savunuyorum ona karşı. Annemin bunu öğrendiğinden beri her tartışmada bana bu konuda ettiği lafları kaldıramıyorum artık. Geçen tartışmamızda "madem bu kadar meraklıydın artık yat herkesin altına açtın önünü" , "ben seni böyleor*spuluklarınıgörmek için yetiştirmedim" , "ahlaksız, namussuz" , "sen böyle bir kızsan seni kerhaneye verseydik keşke" , "artık dul kadından farkın kalmadı ilerde de zengin bir adam bulur metresi olursun en fazla masadan paranı alırsın, kimse istemez seni" cümlelerini duydum ondan. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ama ben bu duyduklarımı hala yediremiyorum kendime. Bunları hak edecek bir şey yapmadım ona bunu saygıyla anlatmaya izah etmeye çalışıyorum ama olmuyor. Bu evde duramıyorum artık. Aklımdaki gitme düşüncesi çok daha yer kaplamaya başladı. Okuduğum şehre gidip erkek arkadaşımla okuluma da devam edip bitirip belki evlenip sonrasında hayatımı kurmak istiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım bir akıl verin..
Haklısınız. Beni bu düşünceye iten zaten annemin ailemin bu tavrının yanında, öğrenildiği ve elimden telefonum alındığı anda erkek arkadaşımın annemi arayıp "ne yaparsanız yapın ama okul hayatını bitirmeyin gerekirse taşınırım ama okulundan almayın mezun olsun" diyerek ağlamasıydı. O bunu düşünürken ailemin beni korumak için uzak tutmak için eğitimimi önemsememesi bana bunu düşündürtüyor. Okulu bırakmayı asla düşünmedim önceliğim eğitimim, hep böyleydi. Gitmeyi düşünmemin sebebi de eğitimim zaten. Ama hepinizin dediği gibi kaçıp gitmek kolay değil korkuyorum hatadan kaçıp daha büyük hataya düşmek isemiyorum.annenizin maalesef ki namus kavramı bacak arasından ibaret o yüzden söylediklerine kafayı takıp içerleme.
bende bir kız annesiyim benim icin onun namusu gururu şerefi, bacak arası asla değil ama bir erkek için hayatını yakma. kizimda boyle yapsa bende ofkelenirdim.
arkadaşında dediği gibi hiç bir erkek hayatini alt üst etmeye değmez.
bu bir kiz icin hayatini alt ust etmeyi dusunen erkekler icinde gecerli.
kimse için savaşıp okulundan egitim hayatindan geleceginden olma.
ailenle konuş gerekirse hep birlikte o şehire gidip eğitim hayatını devam ettir.
ne söylemiş olursa olsun ailene sırtını dönme
bak burda konu acan binlerce bayan var kaçtım gidecek yerim yok diyen koca dayagina aldatmasina boyun eğmek zorunda kalan.
hayatini surdurecek imkanlari kendisine saglayamayan.
okulunu bitir meslegini eline al yoluna bak kendin için savaş ama ailene sırtını donup kacarak yapma
karşı olmalarının sebebi uzaktan akraba olması. Babam deliye döndü "adam mı kalmadı kıtlık mı var da akraba buldun" diye. İstersen zenci getir ama akrabayla gelme dedi. Hiç görüştüğümüz bir aile değil yolda görse tanımaz sevgilimi. Okumak yerine çalışıyor olması da istememelerinde bir etken. Ama dediğim gibi daha onu tanımıyorlar bile doğru düzgün böyle net yargıya sahip olacak kadar.Aileniz neden bu kadar karşı ve arkadaşınız neden annenize gelip söylüyor sanki anlatmadığınız bir şeyler var gibi ayrıca
Felaket tellallığı yapmak istemem ama siz bu ilişki için bu kadar acı çekip bedel öderken inşallah sevgiliniz başka insanlarla hayatına devam etmiyordur.Merhaba, yine burada buldum kendimi. Daha önce de konu açıp yazmıştım. Ailemin sadece akraba olduğu için kabul etmediği erkek arkadaşım ve bunun için okulumu bitiriyor olmalarıyla ilgili. 1 senedir devam ediyordu ilişkimiz ve annemler öğrendiği an şehir dışında üniversite okuduğum için ve o da o şehirde olduğu için okul hayatımı bitirme kararı aldılar. Bu dönem online olduğu için devam edebiliyorum şu an ama ne olacağı belli değil ilerisiyle ilgili. Erkek arkadaşımın yanına gitmekten ve okuluma devam edip bitirmekten başka bir çarem yoktu gözümde. Ama sabredip akışına bırakmak istedim biraz. Ailemle konuşmaya ikna etmeye çalıştım, önyargılı olduklarını anlatmaya çalıştım. 2 ay oldu telefonumu vermiyorlar benimle konuşmuyorlar tek dışarı salmıyorlar ve çok mutsuz bir dönemden geçiyorum erkek arkadaşımı da çok özlüyorum bir anda bitti her şey.
Geçen hafta annemle bir tartışma yaşadık ve ben aklımdan çıkaramıyorum sözlerini. Erkek arkadaşımla birlikte oldum kendi isteğimle ve pişmanlık da duymuyorum bundan. Bunun sadece beni ilgilendirecek bir durum olduğunu ve annem bile olsa bunun benim özel hayatım olduğunu düşünüp savunuyorum ona karşı. Annemin bunu öğrendiğinden beri her tartışmada bana bu konuda ettiği lafları kaldıramıyorum artık. Geçen tartışmamızda "madem bu kadar meraklıydın artık yat herkesin altına açtın önünü" , "ben seni böyleor*spuluklarınıgörmek için yetiştirmedim" , "ahlaksız, namussuz" , "sen böyle bir kızsan seni kerhaneye verseydik keşke" , "artık dul kadından farkın kalmadı ilerde de zengin bir adam bulur metresi olursun en fazla masadan paranı alırsın, kimse istemez seni" cümlelerini duydum ondan. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ama ben bu duyduklarımı hala yediremiyorum kendime. Bunları hak edecek bir şey yapmadım ona bunu saygıyla anlatmaya izah etmeye çalışıyorum ama olmuyor. Bu evde duramıyorum artık. Aklımdaki gitme düşüncesi çok daha yer kaplamaya başladı. Okuduğum şehre gidip erkek arkadaşımla okuluma da devam edip bitirip belki evlenip sonrasında hayatımı kurmak istiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım bir akıl verin..
Sevgiliniz var diye sizin eğitim hayatını bitirmeye niyetlene bir aileniz varken üstüne beraber olduğunuzu söylerseniz böyle tepki almanız çok normal değil mi? Siz ne kadar özgür ve rahat olursanız olun aileniz bu durumu kabullenecek rahatlıkta değil.Merhaba, yine burada buldum kendimi. Daha önce de konu açıp yazmıştım. Ailemin sadece akraba olduğu için kabul etmediği erkek arkadaşım ve bunun için okulumu bitiriyor olmalarıyla ilgili. 1 senedir devam ediyordu ilişkimiz ve annemler öğrendiği an şehir dışında üniversite okuduğum için ve o da o şehirde olduğu için okul hayatımı bitirme kararı aldılar. Bu dönem online olduğu için devam edebiliyorum şu an ama ne olacağı belli değil ilerisiyle ilgili. Erkek arkadaşımın yanına gitmekten ve okuluma devam edip bitirmekten başka bir çarem yoktu gözümde. Ama sabredip akışına bırakmak istedim biraz. Ailemle konuşmaya ikna etmeye çalıştım, önyargılı olduklarını anlatmaya çalıştım. 2 ay oldu telefonumu vermiyorlar benimle konuşmuyorlar tek dışarı salmıyorlar ve çok mutsuz bir dönemden geçiyorum erkek arkadaşımı da çok özlüyorum bir anda bitti her şey.
Geçen hafta annemle bir tartışma yaşadık ve ben aklımdan çıkaramıyorum sözlerini. Erkek arkadaşımla birlikte oldum kendi isteğimle ve pişmanlık da duymuyorum bundan. Bunun sadece beni ilgilendirecek bir durum olduğunu ve annem bile olsa bunun benim özel hayatım olduğunu düşünüp savunuyorum ona karşı. Annemin bunu öğrendiğinden beri her tartışmada bana bu konuda ettiği lafları kaldıramıyorum artık. Geçen tartışmamızda "madem bu kadar meraklıydın artık yat herkesin altına açtın önünü" , "ben seni böyleor*spuluklarınıgörmek için yetiştirmedim" , "ahlaksız, namussuz" , "sen böyle bir kızsan seni kerhaneye verseydik keşke" , "artık dul kadından farkın kalmadı ilerde de zengin bir adam bulur metresi olursun en fazla masadan paranı alırsın, kimse istemez seni" cümlelerini duydum ondan. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ama ben bu duyduklarımı hala yediremiyorum kendime. Bunları hak edecek bir şey yapmadım ona bunu saygıyla anlatmaya izah etmeye çalışıyorum ama olmuyor. Bu evde duramıyorum artık. Aklımdaki gitme düşüncesi çok daha yer kaplamaya başladı. Okuduğum şehre gidip erkek arkadaşımla okuluma da devam edip bitirip belki evlenip sonrasında hayatımı kurmak istiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım bir akıl verin..
Merhaba, yine burada buldum kendimi. Daha önce de konu açıp yazmıştım. Ailemin sadece akraba olduğu için kabul etmediği erkek arkadaşım ve bunun için okulumu bitiriyor olmalarıyla ilgili. 1 senedir devam ediyordu ilişkimiz ve annemler öğrendiği an şehir dışında üniversite okuduğum için ve o da o şehirde olduğu için okul hayatımı bitirme kararı aldılar. Bu dönem online olduğu için devam edebiliyorum şu an ama ne olacağı belli değil ilerisiyle ilgili. Erkek arkadaşımın yanına gitmekten ve okuluma devam edip bitirmekten başka bir çarem yoktu gözümde. Ama sabredip akışına bırakmak istedim biraz. Ailemle konuşmaya ikna etmeye çalıştım, önyargılı olduklarını anlatmaya çalıştım. 2 ay oldu telefonumu vermiyorlar benimle konuşmuyorlar tek dışarı salmıyorlar ve çok mutsuz bir dönemden geçiyorum erkek arkadaşımı da çok özlüyorum bir anda bitti her şey.
Geçen hafta annemle bir tartışma yaşadık ve ben aklımdan çıkaramıyorum sözlerini. Erkek arkadaşımla birlikte oldum kendi isteğimle ve pişmanlık da duymuyorum bundan. Bunun sadece beni ilgilendirecek bir durum olduğunu ve annem bile olsa bunun benim özel hayatım olduğunu düşünüp savunuyorum ona karşı. Annemin bunu öğrendiğinden beri her tartışmada bana bu konuda ettiği lafları kaldıramıyorum artık. Geçen tartışmamızda "madem bu kadar meraklıydın artık yat herkesin altına açtın önünü" , "ben seni böyleor*spuluklarınıgörmek için yetiştirmedim" , "ahlaksız, namussuz" , "sen böyle bir kızsan seni kerhaneye verseydik keşke" , "artık dul kadından farkın kalmadı ilerde de zengin bir adam bulur metresi olursun en fazla masadan paranı alırsın, kimse istemez seni" cümlelerini duydum ondan. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ama ben bu duyduklarımı hala yediremiyorum kendime. Bunları hak edecek bir şey yapmadım ona bunu saygıyla anlatmaya izah etmeye çalışıyorum ama olmuyor. Bu evde duramıyorum artık. Aklımdaki gitme düşüncesi çok daha yer kaplamaya başladı. Okuduğum şehre gidip erkek arkadaşımla okuluma da devam edip bitirip belki evlenip sonrasında hayatımı kurmak istiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım bir akıl verin..
Hamilesiniz. Kınadığını yasarsin derler. Tam hamile iken böyle efelik laflar bilemiyorum . Allah göstermesin ama cok gördük. Efelik konusup ayni derde duseniokumaya gönderdigim kızım keyif sürüp elalemin oyuncagi olmuş :'( birde arsiz ki kalp krizi gecirmelik..
ayyy evlerden ırak Rabbim dusmanima yasatmasin :'(
Allah o anne babaya sabır versin.
Yazik.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?