Ben ilk mesajinizdan bunu anladım kendim uydurmadim kibagimlilik filan degil bu , ben esim olmadan da kendi basimin caresine bakan biriyim . ayri kalmak icin bir nedenimiz yok. ayrica halimden de sikayetci degilim. surda okudugum evliliklere göre örnek bir ciftiz yani :) tamamlariz birbimizi sonucta bir olmak icin evlendik
Anneye bağlılık degil ki, bagimlilik gibi bu durum ve siz de bunun farkindasiniz.. Bununla ilgili bi dolu kitap var. Netten bulup bi okuyun benceArkadaşlar anlatacaklarim size basit gibi gelebilir ama benim hayatımda gerçekten büyük bir dert.. konuya söyle baslayayim ben 4 senelik evliyim ailemle ayrı şehirlerde yaşıyoruz üç ayda bir annemlere gelip bır - iki ay kalıyorum.annemi çok özlüyorum oda beni çağırdıkca gidiyorum..esimde müsade ediyor buraya kadar sıkıntı yok gibi görünse de kafam biraz karışık.. akrabalardan anneme bu durumun uygun olmadığını söyleyenler olmuş en yakın babam bile son zamanlar bu kadar fazla kalmama eşim in nasıl müsade ettiğini anneme sormuş.. bnde çevremden yadirgarcasina dolaylı yollarla bsyler duydum..annem bana ve oğluma düşkün ve duygularıyla hareket eden bir insan.. beni rahatlıkla çağırıyor. Eşimde rahat gönderiyor. 4 senedir bu böyle gitti ama ben bu durum yüzünden bir türlü evime adapte olamadım annemden de kopamadim hala anne ihtiyaci hissediyorum ve o yokken yalnız ve güçsüz hissediyorum.ayrica çocukla annemgile kaldığımda her ne kadar rahat olmasam da içimde anne özlemi hiç gitmiyor ne yapsam bunu asarim ayrıca hamileyim artık kendi ayakları m üzerinde durmak istiyorum ama nereden başlayacağımi ne yapacağımı bilmiyorum çok karmaşığim
Annem her defasında her konuda nasıl yapcagimin derdine düşer ve ben yapamazmisim gibi konuşur söyle örn göstereyim evlenmeden önce bu kız nasıl ev bakacak yemek yapacak daha sonra hamile kaldım nasıl çocuk bakacak bakamazki uykusuna çok düşkün şimdide ikinci çocukta iki çocuğa nasıl bakacaksın sen çok rahatına düşkünsun iki çocukla napcaksin vs. vs. Tüm suçu annemde buiuncada garip bir vicdan azabı çekiyorum ama durumum bundan ibaret..aynı zâmanda bnm evime hiç gelmek istemezler buda ayrı bi konu olur.. esimi de böyle alıştırdim başından beri son zamanlar artık oda gitmek istiyorsan git moduna girdi.. tabi biz yokken daha rahat. Yanlış bsyine rastlamadım ama olmaz da demiyorum..annem kötü niyetli değil ama evet düşünmesi lazım ben böyle diyince de senin kocan asla yapmaz seni seviyor vs diye beni avuttugunu sanıyor şu hayatta kime guvenecegimi şaşırdım.. çok değişik bir huyum aklım fikrim baba evinde annemde onlarla bsyler yapmakta kendimce vicdan yapıyorum evet çok saçma ama elimde değilYetersizlik hissiniz anneniz yuzunden. Sizi tek yapsamayacaginiza inandirmis galiba. Bazi annelik sendromlari var. Anne cocugunun kendine bagimli olmasini istedigi icin ve kendi ego tatmini icin bunu yapiyor bilincaltindan. Hatta ileri seviyede vakalar duymustum. Kucuk cocugunu surekli hasta eden anneler var. Cocuga bakip nasil da iyi bir anneyim, ben olmasam yapamaz diyen. Sendromun adini unuttum. Hakkinda bir film var. Sonrasinda merak edip okumustum. Gercekte de bir haberde okudum. Avustralyali bir kadin bebeginin kanser olduguna inanip hatta doktorlari inandirip cocugu hastane hastane gezdiriyor. Kocasi gercegi anliyor ama inandiramiyor kimseyi. Kadin kocayi da bosuyor. En sonunda anlasiliyor ki kadin hasta. Anneniz de boyle demiyorum ama sanirim bazi anneler bu sendromu daha hafif de olsa yasiyor. Sizinki de o hesap. Annenize kendi kendinize yeteceginize inandirin bence artik.
Tabii ki sizin elinizde. Başka kimin elinde olabilir ki. Aile bütünlüğünü temin eşlerin elindedir. Dışardan biri cıkıp da sizi birbirinize ve evinize ısındırmaz. Yeterince ısınmış olsaydınız bu kadar ayrı duramazdınız.Annem her defasında her konuda nasıl yapcagimin derdine düşer ve ben yapamazmisim gibi konuşur söyle örn göstereyim evlenmeden önce bu kız nasıl ev bakacak yemek yapacak daha sonra hamile kaldım nasıl çocuk bakacak bakamazki uykusuna çok düşkün şimdide ikinci çocukta iki çocuğa nasıl bakacaksın sen çok rahatına düşkünsun iki çocukla napcaksin vs. vs. Tüm suçu annemde buiuncada garip bir vicdan azabı çekiyorum ama durumum bundan ibaret..aynı zâmanda bnm evime hiç gelmek istemezler buda ayrı bi konu olur.. esimi de böyle alıştırdim başından beri son zamanlar artık oda gitmek istiyorsan git moduna girdi.. tabi biz yokken daha rahat. Yanlış bsyine rastlamadım ama olmaz da demiyorum..annem kötü niyetli değil ama evet düşünmesi lazım ben böyle diyince de senin kocan asla yapmaz seni seviyor vs diye beni avuttugunu sanıyor şu hayatta kime guvenecegimi şaşırdım.. çok değişik bir huyum aklım fikrim baba evinde annemde onlarla bsyler yapmakta kendimce vicdan yapıyorum evet çok saçma ama elimde değil
Nasıl bir kitap konusu ne olabilirki böyle bir durumunAnneye bağlılık degil ki, bagimlilik gibi bu durum ve siz de bunun farkindasiniz.. Bununla ilgili bi dolu kitap var. Netten bulup bi okuyun bence
Artık burada duyduklarimdan sonra bencede annemin çağırması hiç ama hiç normal değil bunu öğrendim..Artık yetiskin olmus çoluk çocuk sahibi olmuş kadin erkek kimseye yakıştıramıyorum bu denli anneci olmayı...
Ayrica annelere de yakıştıramıyorum zirt pirt gel bana demeleri...
Cocuk oyuncağı degil ki bu evlilik...
Evli iseniz eşinizle ziyarete gider gelirsiniz...
1 2 ay kalmak çok fazla...
Nette arayin. Anneye bagimlilik diye bi dolu kitap var. Cunku bu saglikli bi durum degil..Nasıl bir kitap konusu ne olabilirki böyle bir durumun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?