Bugün annemi kaybedişimin 43. Günü..
Hiç bir hastalığı yokken, hiç olumsuz bir şey yokken.. ellerimden kaydı gitti annem. Bir kere yanımda nefes almadığına kalbinin durduguna sahit oldum üstelik tek başıma o caresizliği yaşadım. Bir kere de hastane de..Sanki bu acıyı iki kere yaşadım, sanki onu iki kere kaybettim.. kızlar çok canım acıyor.. 20 yaşındayım ve ben daha anneme doyamadan onunla en güzel şeyleri paylaşamadan kaybettim.. sonsuz uykuda o şimdi.. sanki dünyanın en büyük yükü üzerimde. O kadar yorgunum ki. 5 gün içerisinde büyümek zorunda kaldım. Hayatın bütün renkleri soldu o gidince.. Bu acıyla başa çıkamıyorum canım çok acıyor. Evdeki ayak seslerini bile özlüyorum herşeyimle herseyini özlüyorum neden yazıyorum bilmiyorum etrafımda doya doya acimi yasayacagim kimse yok gibi bu çok garip çok farklı çok acı bir şeymiş kelimelerle tarifi İmkansız... en çok anne demeyi özlüyorum. Kokusunu özlüyorum evin içindeki anne sıcaklığını özlüyorum. O gitti her yer buz gibi. Üşüyorum bu mevsimde mezarına gidip iki karış toprakla 2 saat sohbet etmek o kadar canımı acıtıyor ki, oradayken bir dahaki sefere yetecek kadar anne diyorum ona çok özlüyorum
daha çoooook yolun başındasın canım benim. Biz bugün annemle değilde toprağıyla dertleşmemizin 1199. günündeyiz. Hiç bir sebep olmadan, tek nefeste bir aah demeden sessizce gitti benim annemde.neden kaybettik hala bilmem, otopsisinde de bir şey çıkmadı. Çok gençti.Yaşlanamadan öldü benim annem.Evet büyüyorsun annen gidince.Şartlar tamamen değişiyor.Seni o kadar iyi anlıyorum ki, o kadar benziyor ki hislerin benimkilere... Üzülme demeyeceğim, üzüleceksin fazlasıyla.Tırnaklarımla tahta zemini kazıyıp kanattığımı bilirim acıdan.Büyüyeceksin, annenin istediği gibi bir hayat yaşayacaksın, yeni hedefin bu olacak.Varmış gibi, hiç gitmemiş gibi...Meslek değiştirdim ben mesela, Mali Müşavir olmamı isterdi deyip kalktım Mali müşavir oldum ardından.Onun istediği gibi davranırım hala, onun kızacağını bildiğim saati geçirmem eve girmek için.Günleri sayma diyorlar ne kadar doğru bilmiyorum, ben günleri, ayları, yılları, mevsimleri, haftaları, d.günlerini, anneler gününü, saatleri, dakikaları sayıyorum hala.Nefret etmişsindir duya duya ama tatlım hayat gerçekten devam ediyor.İlk ölümü öğrendiğin an ki acımız sürse, inan nefes almamız mümkün değil.Haa geçmiyor ama bir şekilde hayatının bir yerlerine adapte oluyor acın.Büyüyeceksin güzel kardeşim, hem de çok büyüyeceksin.Annen için, annenin istediği gibi bir hayat yaşamaya başla.Nasıl biri olmanı istiyorsa öyle davran, görüyorlar.Ne zaman da daralırsan yaz bana, buraya, hepimize.Ben bir başıma atlattım, ölümden daha acı şeyler yaşadım, sen bunu yapma.Bugün annemi kaybedişimin 43. Günü..
Hiç bir hastalığı yokken, hiç olumsuz bir şey yokken.. ellerimden kaydı gitti annem. Bir kere yanımda nefes almadığına kalbinin durduguna sahit oldum üstelik tek başıma o caresizliği yaşadım. Bir kere de hastane de..Sanki bu acıyı iki kere yaşadım, sanki onu iki kere kaybettim.. kızlar çok canım acıyor.. 20 yaşındayım ve ben daha anneme doyamadan onunla en güzel şeyleri paylaşamadan kaybettim.. sonsuz uykuda o şimdi.. sanki dünyanın en büyük yükü üzerimde. O kadar yorgunum ki. 5 gün içerisinde büyümek zorunda kaldım. Hayatın bütün renkleri soldu o gidince.. Bu acıyla başa çıkamıyorum canım çok acıyor. Evdeki ayak seslerini bile özlüyorum herşeyimle herseyini özlüyorum neden yazıyorum bilmiyorum etrafımda doya doya acimi yasayacagim kimse yok gibi bu çok garip çok farklı çok acı bir şeymiş kelimelerle tarifi İmkansız... en çok anne demeyi özlüyorum. Kokusunu özlüyorum evin içindeki anne sıcaklığını özlüyorum. O gitti her yer buz gibi. Üşüyorum bu mevsimde mezarına gidip iki karış toprakla 2 saat sohbet etmek o kadar canımı acıtıyor ki, oradayken bir dahaki sefere yetecek kadar anne diyorum ona çok özlüyorum
Bugün annemi kaybedişimin 43. Günü..
Hiç bir hastalığı yokken, hiç olumsuz bir şey yokken.. ellerimden kaydı gitti annem. Bir kere yanımda nefes almadığına kalbinin durduguna sahit oldum üstelik tek başıma o caresizliği yaşadım. Bir kere de hastane de..Sanki bu acıyı iki kere yaşadım, sanki onu iki kere kaybettim.. kızlar çok canım acıyor.. 20 yaşındayım ve ben daha anneme doyamadan onunla en güzel şeyleri paylaşamadan kaybettim.. sonsuz uykuda o şimdi.. sanki dünyanın en büyük yükü üzerimde. O kadar yorgunum ki. 5 gün içerisinde büyümek zorunda kaldım. Hayatın bütün renkleri soldu o gidince.. Bu acıyla başa çıkamıyorum canım çok acıyor. Evdeki ayak seslerini bile özlüyorum herşeyimle herseyini özlüyorum neden yazıyorum bilmiyorum etrafımda doya doya acimi yasayacagim kimse yok gibi bu çok garip çok farklı çok acı bir şeymiş kelimelerle tarifi İmkansız... en çok anne demeyi özlüyorum. Kokusunu özlüyorum evin içindeki anne sıcaklığını özlüyorum. O gitti her yer buz gibi. Üşüyorum bu mevsimde mezarına gidip iki karış toprakla 2 saat sohbet etmek o kadar canımı acıtıyor ki, oradayken bir dahaki sefere yetecek kadar anne diyorum ona çok özlüyorum
Canım, annenle konuşmak için illa mezarın başında olman gerekmiyor, beden sadece bizleri bağlıyor. Ne zaman istersen konuş annenle, onu sevdiğini yine söyle, dualarını gönder, varlığını hissedeceksin.Keşke diyorum keşke her gün anneme onu sevdiğimi soyleseydim hep sarilsaydim öpseydim.. nolur geç kalmayın anneniz sıcakken ve yaninizdayken her fırsatta onu sevdiğinizi söyleyin onu öpün.. benim gibi iki karış toprağa onu sevdiginizi söylerken anlamayın gerçeği.. ben geç kaldım siz kalmayın..
rabbim sabırlar versin.destek alın bence zor bir süreç.Bugün annemi kaybedişimin 43. Günü..
Hiç bir hastalığı yokken, hiç olumsuz bir şey yokken.. ellerimden kaydı gitti annem. Bir kere yanımda nefes almadığına kalbinin durduguna sahit oldum üstelik tek başıma o caresizliği yaşadım. Bir kere de hastane de..Sanki bu acıyı iki kere yaşadım, sanki onu iki kere kaybettim.. kızlar çok canım acıyor.. 20 yaşındayım ve ben daha anneme doyamadan onunla en güzel şeyleri paylaşamadan kaybettim.. sonsuz uykuda o şimdi.. sanki dünyanın en büyük yükü üzerimde. O kadar yorgunum ki. 5 gün içerisinde büyümek zorunda kaldım. Hayatın bütün renkleri soldu o gidince.. Bu acıyla başa çıkamıyorum canım çok acıyor. Evdeki ayak seslerini bile özlüyorum herşeyimle herseyini özlüyorum neden yazıyorum bilmiyorum etrafımda doya doya acimi yasayacagim kimse yok gibi bu çok garip çok farklı çok acı bir şeymiş kelimelerle tarifi İmkansız... en çok anne demeyi özlüyorum. Kokusunu özlüyorum evin içindeki anne sıcaklığını özlüyorum. O gitti her yer buz gibi. Üşüyorum bu mevsimde mezarına gidip iki karış toprakla 2 saat sohbet etmek o kadar canımı acıtıyor ki, oradayken bir dahaki sefere yetecek kadar anne diyorum ona çok özlüyorum
ANNE baska söze gerek yok.Dünyanın en büyük acısı..Başınız sağolsun.Allah sabırlar versin..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?