Merhabalar, kısa tutmaya çalışacağım ama uzun olursa affedin. Annem bizim bebekliğimizden itibaren babamı pek çok kişiyle aldattı, aldattığı kişiler babamın yakın çevresi ya da komşularımız olduğu için üç kez taşınmak zorunda kaldık ve çok uzağa da gidemedik. Yüzümüz hep yere baktı senelerce annem yüzünden, çoğu yerden dışlandık, ortamlara giremedik çekingenlikten. Babamın da kimsesi olmadığı için iyi kötü annedir diyip boşamadı annemi, iki kardeşiz birer yaş aramız vsr küçüğüz devlet yurduna veriliriz diye korkmuş babam, ayrıca annemin de gidecek yeri yok anneannem pek hayırlı biri değildir. Annem geçen sene psikiyatrik bir hal geçirdi, kimseyi tanımadığı, saldırganlaştığı bir dönemdi. Hocaydı doktordu toparladı biraz. Sorun şu ki, ben annemden nefret ediyorum sürekli bizi elaleme rezil edişleri geliyor aklıma, evimizin taşlandığı bile olmuştu zamanında unutamıyorum. Sözüm istemem olacaktı o süreçte dahi başka bir adamla babamı aldatma derdindeydi. Her şeyi anlatıp iyice uzatmayayım konuyu. Boşansınlar istiyorum, üç ay sonra düğünüm olacak. Babam annemi memleketine gönderip yaşadığımız yerdeki evi satıp artık kafasını dinlemek istediğini söylüyor. Ama annemin psikolojik hali depresyonda gibi sürekli yatıyor ve kalkmıyor, doktor tüm meselenin kendisinde olduğunu söylüyor, ne yaşanırsa yaşansın anneme merhamet ediyorum, soru da değil benimki ama vicdanım rahat etmiyor, bir yandan da yitip giden 23 seneme bakıyorum, karmakarışığım, sanırım içimi dökmek istedim, okuyan olursa teşekkür ederim şimdiden