Merhaba KK ailesi, herkesin geçmiş bayramını kutlarım. Bir bayram serüveni de benden. Baba tarafı akrabalarımla çok içli dışlı olamadım uzak mesafede/bulunduğum il dışında yaşıyorlar bazen ziyarete geliyorlar ya da nadir de olsa biz gidiyoruz o zamanlar iletişimimiz oluyor. Her insan gibi halalarımın, amcalarımın ve yengelerin kusurları olsa da genel olarak merhametli, anlayışlı insanlardır. Fakat ben de bir anne var ki, kendi akrabaları dışında kimseyi sevmez, oldukça kıskanç, alıngan ve rahatına düşkün bir insandır. Geldikleri zaman yemek yapmaz ya da aparatif, basit yemeklerle geçiştirir.
Yapacak olsam asla izin vermez. Bu bayramda halam tek başına iki günlüğüne, amca ve yengemde bir günlüğüne bizde kaldılar. Dün kahvaltıda halam kahvaltıya bizden sonra gelince masada doğru düzgün bir şey kalmamıştı tost yapayım dedim olay çıkardı. Sinirimden ne kötüsün sen ya diye çıktı ağzımdan; ben kötüyüm, iyilik size kalsın diye bağırdı. Ben de ne yazık ki yapamadım ve halam sofrada olanlarla doymadan kalktı. Amcam ve yengem zaten annemin tavrını bildikleri için ilk geldikleri akşam yemeği dışarıda yediler kahvaltıda da dışarıdan simit, poğaça aldılar hepimize.
Akrabalarımız yılda bir-iki hafta kalıyorlar sadece, sık sık gelmiyorlar zaten. Geçmişte annem, babaannemle bir takım sıkıntılar yaşamış ama babaannem dışında herkes genel olarak çok anlayışlıydı, onlarla herhangi bir problem yaşamadı. Dün öğleye doğru gittiler ama içim çok buruk evimizden aç gittiler, yeterince güler yüz ve sıcak tavırla karşılaşmadılar ve gelecek seneye kadar görüşmeyeceğiz. Babam kendi halinde çok pasif biridir, annem ise diktatör denen karakterde. Annemin bu tavrına hiç sesi çıkmıyor. Ben ise kendimi hala çok kötü hissediyorum annem dün akşam sırf kötü hissettiğim için yemek, bulaşık, iş artık tamamen sen de işten gelip yaparsın diye bir tavır takındı bu karakterde bir anne için çözüm önerisi var mıdır?