annem sonuçta onun da beni anlamasını o kadar isterdim ki ancak bu hayatın benim hayatım ve seçimlerinden ibaret olduğunu asla anlamıcak
annem sonuçta onun da beni anlamasını o kadar isterdim ki ancak bu hayatın benim hayatım ve seçimlerinden ibaret olduğunu asla anlamıcakBelli ki anneniz öyle rızası alınmalık bir anne değil. Ne diye uğraşıyorsunuz ki. 27 yaşındasınız. Eğer annenizin mantıklı gerekçeleri yoksa aldırmayın.
ikizler burcu annemÇok merak ettim anneniz koç burcu mu ?
Şaşırdım... Tam bir koç anne gibi sözler ve davranışlar...Tam olarak annemi gördüm çünkü... Annemle aynı gün doğumlu bir arkadaşım var her ne kadar birbirlerini hiç sevmeseler de aslında birebir aynılar. Anlattıklarınızdan tam olarak bunu sezdim. Ben bildiğimi okudum hayat boyu. Evet yanlış da yaptım, tasdiklenmeyecek şeyler de ama bu hayat benim dedim yanlışlarıyla da doğrularıyla da.. Annem de sizin anneniz gibi dediklerini yaparsan senden iyisi yok yapmazsan da senden kötüsü yok. Ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum. Evliliğim dahil hayatımın bir çok noktasında aldığım kararları onaylamamıştır ama umrumda olmadı hiç. Çünkü evleneceğim kişiyle de, okuyacağım bölümle de hayatımın geri kalanında ben uğraşacağım o değil. Tabiki hiçbir anne çocuğunun kötülüğünü istemez ama tercihlere saygı duymak çok başka bir şey. Bu süreçte ( kendi bildiğimi okurken ) aylarca konuşmadığımız da oldu ki aynı evde yaşarken cehennem gibiydi o zamanlar ama hiçbir zaman vazgeçmedik birbirimizden. Hala mükemmel bir ilişkimiz yok kavga dövüş idare ediyoruz işteikizler burcu annem
ne yazık ki şuanda bizim evde aynı durumda. işten eve gidiyorum ya kavga gürültü kopuyo ya da kimse kimseyi tanımıyormuşçasına oturuyoruz. ama cehhenmlik bir durum dediğiniz gibi aynı evde olunca çok zor oluyo eve geç gitmek için mümkün olduğu kadar eğitimlere kurslara katılmaya başladım... sizin yaşadıklarınıza da kendi adıma üzüldüm keşke ailelerimiz bizlere köstek olmak yerine destek olsalar daha olgun daha mantık çerçevesinde yaklaşsalar ancak ne yazık ki bencil oluyorlar... annem hala kendime yediremiyorum onunla görüüştüğünü diyor annem istedi diye birini onayladı sevgi diyede kimseyle görüşmem yani üzgünüm..Şaşırdım... Tam bir koç anne gibi sözler ve davranışlar...Tam olarak annemi gördüm çünkü... Annemle aynı gün doğumlu bir arkadaşım var her ne kadar birbirlerini hiç sevmeseler de aslında birebir aynılar. Anlattıklarınızdan tam olarak bunu sezdim. Ben bildiğimi okudum hayat boyu. Evet yanlış da yaptım, tasdiklenmeyecek şeyler de ama bu hayat benim dedim yanlışlarıyla da doğrularıyla da.. Annem de sizin anneniz gibi dediklerini yaparsan senden iyisi yok yapmazsan da senden kötüsü yok. Ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum. Evliliğim dahil hayatımın bir çok noktasında aldığım kararları onaylamamıştır ama umrumda olmadı hiç. Çünkü evleneceğim kişiyle de, okuyacağım bölümle de hayatımın geri kalanında ben uğraşacağım o değil. Tabiki hiçbir anne çocuğunun kötülüğünü istemez ama tercihlere saygı duymak çok başka bir şey. Bu süreçte ( kendi bildiğimi okurken ) aylarca konuşmadığımız da oldu ki aynı evde yaşarken cehennem gibiydi o zamanlar ama hiçbir zaman vazgeçmedik birbirimizden. Hala mükemmel bir ilişkimiz yok kavga dövüş idare ediyoruz işte
ne yazık ki şuanda bizim evde aynı durumda. işten eve gidiyorum ya kavga gürültü kopuyo ya da kimse kimseyi tanımıyormuşçasına oturuyoruz. ama cehhenmlik bir durum dediğiniz gibi aynı evde olunca çok zor oluyo eve geç gitmek için mümkün olduğu kadar eğitimlere kurslara katılmaya başladım... sizin yaşadıklarınıza da kendi adıma üzüldüm keşke ailelerimiz bizlere köstek olmak yerine destek olsalar daha olgun daha mantık çerçevesinde yaklaşsalar ancak ne yazık ki bencil oluyorlar... annem hala kendime yediremiyorum onunla görüüştüğünü diyor annem istedi diye birini onayladı sevgi diyede kimseyle görüşmem yani üzgünüm..
Benim anneme çok benziyor. Yapılarında diktatörlük var. Hayır i asla cevap olarak kabul etmiyorlar.İyi akşamlar arkadaşlar artık çok bunaldığım kimseye derdimi anlatamadığım için bu başlığı açtımannem liseden beri beni kendi istediği gibi yönlendirmeye çalıştı, aklıma yatanları uyguladım yatmayanları uygulamadım. Üniversite sınavını ilk girişte kazandım ve mühendislik okudum. Kazandığım günden itibaren sorun çıkardı kendi istediği mesleği yazmadığım için. Okul bitene kadar devam etti, iş bulamazsın beceremezsin yapamazsın gibi söylemleri devam etti ve ben mezun olur olmaz 1 ay sonra iş buldum. Anneme iş buldum anne noldu dediğimde görürüz kaç ay çalışcağına dedi 3 senedir aynı işimde çalışıyorum... her konuda beni eleştirir 27 yaşındayım şu yaşıma kadar saçlarımı okşadığını görmedim. Onun huyuna gidersem benden iyi evlat yok gitmezsem benden kötü kız evladı yok. Şuan ki problememiz erkek arkadaşım. Kendi istediği kişiyle görüşmedim ( istediği kişide benimle aynı meslekte ve annem her zaman mesleğimi küçümserdi)hep bir bahanem oldu farklı şehirlerde olduğumuzu söyledim, türlü türlü bahaneler buldum ve asla istemedğimi net bir şekilde belirttim. Ama şuan görüştğüm kişi de yaşadığım şehrin dışında.Annemse noldu şehirden dolayı benim istediğimle görüşmedin gittin başka şehirden buldun diyor mesleğinide küçümsüyor, onu asla istemiyorum benim senin gibi kızım yok git onların evine annesi annen olsun ablası ablan olsun gider onlara hizmet edersin köle gibi vs diyor bense annemin rızası olmadan evlenmek istemiyorum. Erkek arkadaşım çok ciddi hemen tamam desem gelip isteyecekler bende çok istiyorum ama annem bu şekilde tepkiliyken asla yapamam ne yapacağımı bilemiyorum...
ahahaha annem sırf eşimi istemiyor diye bana başkasını bulup zorla da görüştürmüştü. Ay bi kere görüşmeyle çocuk takmıştı bana kafayı.. iş yerinde 50 kere arıyordu açmıyordum sonuna kadar çaldırıp 50 kere arıyordu ama yani ondan başka kimseye çalamıyordu telefonum. Açmıyorum niye arıyorsun dedim. Aç o zaman açarsan aramam dedi piskopat !!! beni 2 kere psikiyatra götürdüler çünkü o piskopat aileme benim ruh hastası olduğumu inandırmıştı reddedilince.. Öyle boyamıştı ailemin gözünü... ama gerçekte tam bir piskopattı kimse 1 kere gördüğü birini 50 kere aramaz. Babam her psikiyatrdan çıktığımda niye ilaç yazmıyor sana diye tripleniyordu, hasta olmadığımdan olabilir diyordumne yazık ki şuanda bizim evde aynı durumda. işten eve gidiyorum ya kavga gürültü kopuyo ya da kimse kimseyi tanımıyormuşçasına oturuyoruz. ama cehhenmlik bir durum dediğiniz gibi aynı evde olunca çok zor oluyo eve geç gitmek için mümkün olduğu kadar eğitimlere kurslara katılmaya başladım... sizin yaşadıklarınıza da kendi adıma üzüldüm keşke ailelerimiz bizlere köstek olmak yerine destek olsalar daha olgun daha mantık çerçevesinde yaklaşsalar ancak ne yazık ki bencil oluyorlar... annem hala kendime yediremiyorum onunla görüüştüğünü diyor annem istedi diye birini onayladı sevgi diyede kimseyle görüşmem yani üzgünüm..
Erkek aarkadaşımı liseden beri tanıyorum ailesini de tanıyorum sonrasında arkadaşlığımı farklı boyuta geçti bundan dolayı ondan eminim...27 yasindasiniz, mesleginiz var, evden neden ayrilmiyorsunuz.
Farkli sehirdeki sevgilinizi ne kadar yakindan taniyorsunuz ki evlenmeyi dusunuyorsunuz.
Bana bu sekilde cok saglikli gelmedi acikcasi, sanki kendim birini buldum demek icin gibi. Paylasiminiz ne kadar ki sevvilinizle.
Hiç sorun değil amacımız zaten dertlerimizi anlatmak değil mi ha kendi açtığınız konu olsun ha benim açtığım konu altına yazmış olun... keşke hepimiz birer çözüm bulabilsekBenim anneme çok benziyor. Yapılarında diktatörlük var. Hayır i asla cevap olarak kabul etmiyorlar.
Benim ki de yıllarca yapmadığını bırakmadı. Öğretmen lisesini kazandım, neden fen lisesi değil diye evde yas ilan edildi. Marmara üniversitesinde öğretmenlik bitirdim hala burun kıvırıyor. Bilmem kimin kızı fransızca öğrenmiş, o yüksek lisans yapmış, öbürü kitap yazmaya başlamış. 29 yaşındayım geriye dönüp bakıyorum bir kere gönülden takdir etmemiş beni. Yıllarca rızasını almaya, onun tarafından onaylanmaya çalışmışım.
Zamanla farkettim ki onu memnun etmenin hiçbir yolu yok. O öyle bir kadın. Herkese diş geçirecek, kimse ona sesini çıkarmayacak. Hani kendi mutsuz olduğu için etrafını da mutsuz etmeye, herşeyi kötü göstermeye çalışan tipler var ya onlardan.
Evlenip de eşimden insan muamelesi görmeye başlayınca anladım aslında yıllarca annem tarafından psikolojik şiddete maruz kaldığımı.
Şimdi herşeye sınır çekiyorum, seçimlerime karışmasına izin vermiyorum. Beni kaybetmeye başladığını hissedince susmak için kendini zorluyor.
İnşaallah bir ay sonra oğlum doğacak şu an sinsi sinsi onun hayatını şekillendirmeye çalışıyor çaktırmadan. Beni koyduğum ismi beğenmiyor. Ben ona kendi koyduğum isimle sesleneceğim diyor. Oğlumu gizlice alıp alıp kitapçıya götürecekmiş, onu profesör yapacakmış. Ben de pantere dönüşüyorum tabii bana yaptıklarını çocuğuma da yapmak istemesi beni çok öfkelendiriyor.
Sizin konunuzun altına kendi dertlerimi yazmış gibi oldum ama kusura bakmayın. Özetle ne olur sınırınızı çizin. Başta zorlanıyorsunuz, daha çok direniyor, öfkeleniyor, ama taviz vermezseniz zamanla çaresi kalmayacak. Hayat sizin hayatınız. Kendi seçtiğiniz adamla evlenirseniz mutlu da olabilirsiniz mutsuz da. Ama hatalarınız da sizin. Onları da yalnızca siz sahiplenmelisiniz
Kesinlikle her dediğinize katılıyorum anne bu sonuçta annelerimiz allah eksikliklerini göstermesin ancak bizede saygı duymak zorunda olduklarını bilseler keşkeahahaha annem sırf eşimi istemiyor diye bana başkasını bulup zorla da görüştürmüştü. Ay bi kere görüşmeyle çocuk takmıştı bana kafayı.. iş yerinde 50 kere arıyordu açmıyordum sonuna kadar çaldırıp 50 kere arıyordu ama yani ondan başka kimseye çalamıyordu telefonum. Açmıyorum niye arıyorsun dedim. Aç o zaman açarsan aramam dedi piskopat !!! beni 2 kere psikiyatra götürdüler çünkü o piskopat aileme benim ruh hastası olduğumu inandırmıştı reddedilince.. Öyle boyamıştı ailemin gözünü... ama gerçekte tam bir piskopattı kimse 1 kere gördüğü birini 50 kere aramaz. Babam her psikiyatrdan çıktığımda niye ilaç yazmıyor sana diye tripleniyordu, hasta olmadığımdan olabilir diyordumAma ne oldu yine dediğimi yaptım. Çok yıprandım çooookkk... Evden ayrılmayı düşündüm ama araba kredisi ödüyordum ve eve çıkacak kadar param yoktu. Hoş o araba da bana yar olmadı aldılar elimden ödediğimle kaldım :))
Evet yanlışlar da yapıyorum ama hayat bu zaten yanlışıyla doğrusuyla.. Allah utandırmasın eş seçimi çok önemli. Başıma ilerde ne geleceğini de bilmiyorum ama ben seçtim ve her gün şükrediyorum. Annem istiyor diye sevmediğim biriyle evlenemezdim isterse Sabancı olsunAyrıca annemin seçtiğiyle de mutlu olma garantisini kimse bana veremezdi. Bilmiyorum belki de bu kadar yanlışlarımın, dediğim dedik bi insan olmamım, tahammül sınırımın yerlerde gezmesinin sebebi annemdir.. Onu çok seviyorum, annem o benim öl dese ölürüm ama bana göre dünyanın en zor insanı keşke bu kadar zor olmasa.. sadece bana göre de değil bir çok insana göre de.. Ben de anne olacağım inşallah yakında ama ne yapıp ne yapmamak konusunda daha bilinçli olacağım. Siz de yaşadıklarınızdan ders almaya bakın..
Yanlışı doğruyu yaşamadan ne yazık ki göremiyoruz tecrübe denen şey ne yazık ki derin yaralar bırakıyor her birimizde ancak annemin herşeyime karışması ve yapmayıncada kendime bişey yaparım ama oğlum için yaşıyorum demesi inanın elimi kolumu bağlıyor ne yapacağımı şaşırıyorumBen de kendi annemi gördüm fakat ben 41 yaşındayım siz 27 ben 40'tan sonra acı tecrübelerle anladım annemi ciddiye almamayı ama birçok şey için çok geç oldu. Ona yaranmak için 40 yaşıma kadar evlenmedim. Ona yaranmak için uygun bir damat adayı bulmaya çalıştım 39 yaşımda buldum yaranabildim mi hayır işimle eşimle derslerimle ilgili alacağım kıyafetle ilgili bile herşeye karışırdı, ben yaranmaya çalıştıkça daha çok bedel ödedim olan bana oldu bi bakmışım hayatım başkalarının kontrolünde akmış gitmiş şimdi çocuk sahibi olmaya çalışıyorum ve geç kalmanın bedelini ödüyorum tedavi oluyorum ama yine de olmuyor. O nedenle yaşınız gençken ailenizi çok ciddiye almamayı öğrenin tabi kendinizde bir yanlış görmüyorsanız, sonra çok geç oluyor her şey için..
Babamla arası iyidir.Babama da konuyu açtım başta çok olumluydu ancak annemin evde kendinden geçmelerini görünce anneni kaybedemem ben eşimi seçiyorum senin tarafında değilim artık dedi bende senden bi seçim yapmanı istememiştim baba dedimAllah yardımcınız olsun
annenizin babanızla arası nasıl
aile içindeki sorunları size yansıtıyor olabilir
siz evleneceksiniz ve bu hayat sizin
okuduğunuz bölümü ve çalıştığınız işi seçmişsiniz pişman oldunuz mu
ya annenizin dediği bölümü seçseydiniz mutlu olacak mıydınız
o yüzden hayat sizin seçim sizin lütfen annenizin hayatınıza bu kadar müdahele etmesine izin vermeyin
ben mesela ilerde kendi annemle görüşmeyi düşünmüyorum, çünkü sürekli negatif enerjiden yoruldum artık
Çok teşekkürler ne derse desin siz yanlış yapmadığınıza eminseniz oralı olmayın şimdiye kadar o blöfler hep işe yaramış demek ki devam ediyor, hayat sizin hayatınız, başkasının seçimi yüzünden pişman olacağınıza kendi seçiminizden pişman olunYanlışı doğruyu yaşamadan ne yazık ki göremiyoruz tecrübe denen şey ne yazık ki derin yaralar bırakıyor her birimizde ancak annemin herşeyime karışması ve yapmayıncada kendime bişey yaparım ama oğlum için yaşıyorum demesi inanın elimi kolumu bağlıyor ne yapacağımı şaşırıyorumtavsiyeniz için teşekkür ederim umarım bir an önce anneliği tadarsınız allah gönlünüze göre versin ☺☺
Çok teşekkür ederim yorumlarınız için umarım herşey hepimizin istedği gibi olur bu hayat bizim ve bir kez geliyoruz sonuçtaÇok teşekkürler ne derse desin siz yanlış yapmadığınıza eminseniz oralı olmayın şimdiye kadar o blöfler hep işe yaramış demek ki devam ediyor, hayat sizin hayatınız, başkasının seçimi yüzünden pişman olacağınıza kendi seçiminizden pişman olun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?