Benim de babam polisti ve hiçbir şeye izin vermezdi. Annem de karışmazdı hiç, dolayısıyla babama destekti bu şekilde. Ben de mezuniyetime son anda gittim hem de 2 gün ağladıktan sonra. Hatta vesikalık foto lazımdı sınav başvurusu için(bizim mezuniyet ocak ayında olmuştu o zaman), şiş gözlerle çektirmişim, o foto hâlâ durur bende. Geçiyor canım geçiyor. Ama sizde yarattıkları o kompleksler kalıyor ve hayatınızdaki kişiler tarafından ezilme fikrini içselleştiriyorsunuz. Eşiniz sizi ezdiğinde karşı da çıksanız sanki çaresizmişsiniz, bunu çekmeye mecburmuşsunuz gibi bir anlayışla kurtulmaya bile uğraşmıyorsunuz. Öğrenilmiş çaresizlik yani. Bu yüzden, çalışmaya başlayınca ilk işiniz psikoloğa gitmek olsun. Terapi yıllarca da sürse sonunda bu baskıdan zihnen kurtulduğunuza emin olun.