- 14 Şubat 2017
- 626
- 392
- 103
- Konu Sahibi Hyuga hinata
- #1
merhaba arkadaşlar, sabahtan beri ne yaparsam yapıyım geçmeyen bir sinirim var..
direk konuya geçiçem kendimi sakinleştirdim ama kızgınlığım her zaman yanımda..
bu konuya 'seninki de dert mi, annenin yoklugunda anlarsın' dicek olanlar yorum yazmadan cıksınlar, cünkü ben sağlıklı iletisim kurmak istiyorum onunla ama beceremiyorum, sadece yardımcı olacak kişilerle iletişim kurmak istiyorum.
annemle olan problemimiz annemin beni anlamaması ( bazen bilerek anlamak istemiyor ), olaylara tepkisiz kalması veya boşvermesi.. ama bu boşverme kendine güvensizlıkten kaynaklanıyor bence..
kendi korku ve kaygılarına odaklanmış gibi geliyor bana, yani bi samimiyet yok, onu sevelim istiyor ama bize yakın davranmıyor, yapmacık geliyor bana.. bazen düşmanca tavırlar sergiliyor..
ben daha iyi anlaşılmak için size yasadıgımız olayları anlatıcam..
bu sabah uyandıgım anne günaydın dicektşm baktım annem söyleniyor, bela okuyor falan. dedim noldu iş yerinden çağırdılar sandım, doğduguna pisman olmuş gibi söyleniyordu.. dedi ki, dün akşam tatlı yedin dolaba onu çatalla birilkte koymuşsun. bende akşam 2 çatal vardı temizolan çatalı unutmusum tatlının yanında.. nasıl bagırıyor söyleniyor anlatamam.. bende sinirlendim, sabah sabah buna mı bela okuyon anne iyice delirdin, dünyada daha sinir olunacak seyler var bi etrafa bak, ya da değer verdiğin şeyleri değiştir artık dedim. bu olayladan sonrakahvaltıda konuşmadım sadece laf soktum çunkü atık kızgınlığım geçmiyor annemin tavırları değişmiyor..
geçen gün kardeşimle oturuyoruz dedi ki, anneme bişey anlatıyom. beni dinliyor bakıyo bakıyo sonra bişey demeden başka seyle ilgileniyor, sonra benim anlattıgım derdimi kapatıyo başka seyden konu acıyor..
ya inanın cok kötüyüm, aynı evi paylaşan iki yabancı gibiyiz.. geçen sene de bi olay yaşadık benim anneme güvenim tamamen bitti.. napıcam bilmiyorum kızlar.. yaşadıgım olayı kimseye anlatamıyom ama annemi artık hiç annem gibi hissetmiyom, onunla konuşunca bile sinirlerim altüst oluyo..
içimden deli gibi bağırmak geliyor böyle cığlık atasım var ama ancak ağlıyorum
direk konuya geçiçem kendimi sakinleştirdim ama kızgınlığım her zaman yanımda..
bu konuya 'seninki de dert mi, annenin yoklugunda anlarsın' dicek olanlar yorum yazmadan cıksınlar, cünkü ben sağlıklı iletisim kurmak istiyorum onunla ama beceremiyorum, sadece yardımcı olacak kişilerle iletişim kurmak istiyorum.
annemle olan problemimiz annemin beni anlamaması ( bazen bilerek anlamak istemiyor ), olaylara tepkisiz kalması veya boşvermesi.. ama bu boşverme kendine güvensizlıkten kaynaklanıyor bence..
kendi korku ve kaygılarına odaklanmış gibi geliyor bana, yani bi samimiyet yok, onu sevelim istiyor ama bize yakın davranmıyor, yapmacık geliyor bana.. bazen düşmanca tavırlar sergiliyor..
ben daha iyi anlaşılmak için size yasadıgımız olayları anlatıcam..
bu sabah uyandıgım anne günaydın dicektşm baktım annem söyleniyor, bela okuyor falan. dedim noldu iş yerinden çağırdılar sandım, doğduguna pisman olmuş gibi söyleniyordu.. dedi ki, dün akşam tatlı yedin dolaba onu çatalla birilkte koymuşsun. bende akşam 2 çatal vardı temizolan çatalı unutmusum tatlının yanında.. nasıl bagırıyor söyleniyor anlatamam.. bende sinirlendim, sabah sabah buna mı bela okuyon anne iyice delirdin, dünyada daha sinir olunacak seyler var bi etrafa bak, ya da değer verdiğin şeyleri değiştir artık dedim. bu olayladan sonrakahvaltıda konuşmadım sadece laf soktum çunkü atık kızgınlığım geçmiyor annemin tavırları değişmiyor..
geçen gün kardeşimle oturuyoruz dedi ki, anneme bişey anlatıyom. beni dinliyor bakıyo bakıyo sonra bişey demeden başka seyle ilgileniyor, sonra benim anlattıgım derdimi kapatıyo başka seyden konu acıyor..
ya inanın cok kötüyüm, aynı evi paylaşan iki yabancı gibiyiz.. geçen sene de bi olay yaşadık benim anneme güvenim tamamen bitti.. napıcam bilmiyorum kızlar.. yaşadıgım olayı kimseye anlatamıyom ama annemi artık hiç annem gibi hissetmiyom, onunla konuşunca bile sinirlerim altüst oluyo..
içimden deli gibi bağırmak geliyor böyle cığlık atasım var ama ancak ağlıyorum
Saka saka. O unuttugun ilk catal degildir muhtemelen. Ortak yasam alaninizin is paylasimini biraz daha adil dagitin. Annen psikolojik olarak tukenmis bence rutin isler yapmaktan. Her anne de canim cicim degil. Durumu kabullenmek lazim biraz.
) yanında yardımında olmalı.
