- 16 Kasım 2021
- 1.363
- 1.367
- 83
Annem çocukluğumda beni hep eleştirir, başkalarının yanında kötü davranırdı. Babamin ailesi onu sevmedigi halde evlenmis. Acisini da hep benden cikardi. Üniversiteyi kazanınca düzelir zannetmiştim ama olmadı. Üniversitenin ilk senesi pandemi zamanı çocukluktan beri tanıdığım bir aile bana görücü geldi. 20 yaşındaydım. Oğullarınin asker oldugunu, ev aldigini, çok iyi oldugunu ve beni 4 yıl sonra isteyeceklerini soylemisler. Annem ısrar etmeye başladı. Ben de "Anne ben okulum bitince hemen evlenmek istemiyorum. Yüksek lisans yapmak istiyorum" deyince de "Fazla yaşın geçmeden evlenmelisin." dedi. Hiç tanımadığım bir oğlan için böyle dedi. Sonra da bütün akrabalara bu olayı anlattı. Bu aile o kadar kotu ki bildiginiz cingeneler. Cok pisler ve kadin kendi kizina "O..." diyor. En sonunda bir gün patladım ben onu istemiyorum diye. Herkes sustu ve konu kapandı. Saçma sapan insanlar görücü geliyor annem kendi kafasına göre istediğine ısrar ediyor, istemediğini kendi kafasına göre reddediyor. Beni hiç insan yerine koyan yok. Köyden görücü usulü biriyle evlenmemi istiyor ben ise mesleğimi elime aldıktan sonra kendi bulduğum biriyle evlenmek istiyorum. Ama anneme göre tanıdıklar iyi yabancılar güvenilmez. Bugüne kadar hep "Akraba biriyle evlenme" dedi. Ama zengin bir akrabam görücü çıkınca yine ısrar etti. Hoşlandığım çocukla gorusturmedi. Çocuğa ilk başlarda "Çok iyi biriymiş" dedi aklıma soktu. Sonra da "Boşver vazgeç ben onu istemiyorum" dedi. Çocuk memur olunca yine olumlu konuşmaya başladı. Ben üzülüp ağlayınca "Neden ağlıyorsun?" diyor sebebini söyleyince de "Ben ne zaman öyle bir şey demişim?" diyor.
Köydeki aptal insanlar yüzünden evlilikten soğudum. Reddediyorum, buna rağmen orada burada dedikodumu yapıyor pislikler. İğreniyorum hepsinden. Anneme de güvenmiyorum. Beni asla sevdiğim biriyle evlendirmeyecek. Elimde mesleğim olsa bile
KPSS senesi kafamı dinleyeyim diyorum ama yok. Okulum bittiği halde annem herkese "Okulu bitmedi" diye yalan söylüyor.
Her gün ağlıyorum. Ya annem yüzünden yanlış bir evlilik yaparsam? Kimseyle gorusturmuyor beni. Kendi istedikleri hariç. "Seni istediğinle evlendiririz" diyorlar ama yalan. Annem kendi istediğiyle evlendirecek beni.
Köydeki aptal insanlar yüzünden evlilikten soğudum. Reddediyorum, buna rağmen orada burada dedikodumu yapıyor pislikler. İğreniyorum hepsinden. Anneme de güvenmiyorum. Beni asla sevdiğim biriyle evlendirmeyecek. Elimde mesleğim olsa bile
KPSS senesi kafamı dinleyeyim diyorum ama yok. Okulum bittiği halde annem herkese "Okulu bitmedi" diye yalan söylüyor.Her gün ağlıyorum. Ya annem yüzünden yanlış bir evlilik yaparsam? Kimseyle gorusturmuyor beni. Kendi istedikleri hariç. "Seni istediğinle evlendiririz" diyorlar ama yalan. Annem kendi istediğiyle evlendirecek beni.
Sözlendiler ve anlaşamadılar sözlüsüyle. Adam annemi arayıp çok kavga ediyoruz kızın böyle böyle yapıyor diye şikayet etmiş, en son babam olaya el atıp çocuk gibi şikayet eden adama kız vermem ben dedi öyle çözdük. Yani aklını karıştırmasına izin verme, istediğin adam olduğunda da karşısında dimdik due hiçbir şey diyemezler, zorla da kimse sana bir şey yaptıramaz. Gerekirse kriz geçir.
