annemi (dolayli olarak beni) dolandiracak dayi cehenneme direk olsun. asla yüzüne bakmam sizdeki de ne dayi merakiymis sastim kaldim. kendi dayımla bile sunu yaşamadığım halde konusmayi kestim. biraz sınırınız olsun.
konusmama meselesine gelince bu anneni hakki olan bir konu degil. yillar once cook sevdigim bir kuzenim khk ile ihraç edildi. annem fişledi cocugu "terorist o konusma etme" diye, tabii ki konustum çünkü yargılanmadan edilmeden iki insanin ağzından cikan iftirayla birine terorist demek cok agir birsey. ustelik yillarca iyiliğini gördüğüm kuzenim yani. Hatta bir donem silivriye girdi, apar topar girince kedisini bana emanet etmis, kardesleri aradilar evine cilingirle girdim aldim. sonuc olarak bir delil olmadigi icin suçu kanitlanmadi (ki sucsuz) ilk durusmada cikti. Ben hala konuşuyorum, annem hala "teroristle konusma" diye beni tembihliyor.
sonra bir miras isi oldu babamlarin tarafiyla aralari bozuldu. birsuru tatsizliklar yasandi. beni yine tembihledi sunla sunla konusma diye ama "sen konus dedi diye konusmadim ki sen konusma dedin diye konusmayayim. herkesle bagimi kendim yillar icinde kurdum" dedim, simdi babalarımız davalik kuzenlerimle iliskim devam ediyor. hatta nedimem olacak birkaçi


annem istedigini desin, ben o konus dediginde konusacak konusma dediginde konusmayacak biri degilim.
siz de olmayin. itiraz edin kapatin gitsin.
ama annenize goz gore gore kötülük yapani da silin yani o kötü insandir. illa size birsey yapmasi gerekmez.
ayrica teyzeleriniz mahkemeye gitsin, hisseler acikarttirmaya sunulur. anneniz cok istiyorsa o evi herkesin hissesini alsin, yasal olarak sahibi olsun