Benim onu herkesten önde tutmamı istiyor sanırım. Eşim çalışmayıp çocuk bakıyor diye (bu bizim en faydalı seçeneğimizdi ve beraber bu kararı vermiştik bebek planlarken), her şeyi eşim yapsın istiyor bir de. Onun dinlenme zamanları bile anneme batıyordu mesela.anneniz bir noktadan sonra eşinizi evde fazlalık olarak görmeye başlamış, bu kırılma nerede oldu acaba? adamın evinde ona laf sokabiliyorsa eğer o ev eşinizin evi olmaktan çıkmış muhtemelen kafasında.
bu hastalıklı bir düşünce biliyorsunuz. annenizin yeri ayrı eş ve çocuğun ayrı.sizin aile dinamikleriniz de sizi ilgilendirir. fazla yumuşak yüzlü bulmuş bence eşinizi. demin da yazdım lütfen bir saniye bile üzülmeyin artık. bebeğinize ve ailenize odaklanın.Benim onu herkesten önde tutmamı istiyor sanırım. Eşim çalışmayıp çocuk bakıyor diye (bu bizim en faydalı seçeneğimizdi ve beraber bu kararı vermiştik bebek planlarken), her şeyi eşim yapsın istiyor bir de. Onun dinlenme zamanları bile anneme batıyordu mesela.
Baktın, gördün olmuyor; evinizi yeniden taşır, bu defa adresini ve gittiğiniz yeri ailenden kimseye de söylemezsin.Çok teşekkür ederim abla, çok şükür oğlum iyi. Yaraları yine var ama biraz da bıraktım o konunun peşini. Hiçbir şey çıkmayınca testlerde. Şu zor günleri bir atlatsam. Çok acı çekiyorum. Eşimi kötüleyip duruyor bağımlı abimi üstümüze kışkırtmış oluyor ya gelirse diye de hep tedirginim.
Yengeç birkaç konuda daha gördüm, yeğeniniz miydi bu çocuk? Merak ettim sadece.hep boyle olur en cok yardimi dokunan en kötü olur. biz birinin bebegine on seneye yakin evimizi actik. yano 7/24 okula bile bizden gitti. ne zaman cocuk annesinin yanina gitti annesi kulis yapmaya basladi ese dosta, bizi kötüledi.
bu hep böyle olmustur. kimsenin sorumluluk almadigi yerde sen sorumluluk alirsin, günün sonunda senden kötüsü olmaz
yasli anne baba bakiminda da böyle..yillarini verirsin kimse takdir etmez, "artik yetisemiyorum yılın yarisinda sizde kalsin" dersin kulos döner annesini atti diye.
siz de ne yapsaniz da bes sene daha baksaniz, on sene daha baksaniz yine kotu olacaksiniz.
o yuzden kotu hissetmeyin.
anneniz icin ona bu kötülüğü yapan keş oglu bile sizden daha kıymetli. bunu bilin buna göre davranin
Birikim yapmak deyince "ama ben maaşımı harcamak istiyorum alacaklarım var" diyor. Tamam biz destek olalım diyorum "kimsenin parasını istemem" diyor. Benim zaten eve çıkınca cebimde birikmiş para da olmalı, çıkamam diyor. Oysa hiçbir zaman birikmişi olmadı ki. Hep ben destektim. Yine de olacaktım. Bu noktaya gelmesini hiç ama hiç istemedim. Çabaladım ama huzur kalmadı ki, apar topar yaşamış olduk her şeyi. O uyurken ev bakmama çok alınmış, git demek istediğimi düşünmüş. Ki hiç huzurum yoktu, hep karnımda bir ağrı. Böyle bitsin istemezdim.
Şimdi babama abime vs. herkese eşimi kötülüyor. Eşim de bu yüzden üstüme gelip duruyor çok zor durumdayım
Louder,Annemin de maaşı vardı, maaşı bende yaşadığı sürede bana verdi. O yüzden para konusunda bir şey diyemem. Ha annemin parasını yedim de diyemem. Çünkü ayrı evi olduğunda o maaşını bitirirdi üstüne ben sağlam destekler sağlardım. Yani benden ayrı olsa zaten ben daha para veriyor olacaktım. Benleydi, parayı ben aldım diyebiliriz. Ha ilk 10 ay abimin takıldığı eve kira ödedi, çok az bir para alıyordum o yüzden
Yemin olsun ki çocuğuma baksın fikriyle olmadı bu olaylar... Tamamı annemin hayatındaki abimden kaynaklı kaos yüzündendiAnnemle değil ama ablamla benzer bir durumun içine düştüm.
Çok iyi anlıyorum.
İyilikten maraz olmuş.
Herkese tavsiyemdir, yavrunuza yakınımız baksın içimiz rahat olur diyerek birlikte yaşama yanlışına kesinlikle düşmesinler.
Eş ailesi, kendi ailen fark etmez.
Yemin olsun ki çocuğuma baksın fikriyle olmadı bu olaylar... Tamamı annemin hayatındaki abimden kaynaklı kaos yüzündendi
O uyurken ev bakma olayı yine korkunç şekilde huzur kaçırıp evde cenaze havası estirmesi üzerine oldu, Mune abla biz zaten 10 ay kira ödenirken ev bir gün ayrılacak sanıyorduk, hepimiz. Sonra kombi meselesi olunca annem çaresiz kaldı ve bize de çok iyi olduğu için öyle söyledik. Maaşını bana isteyerek verdi, ben de eşim de hep dedik, vermesen de olur diye, ben yaşarken eksiklerinizi alın dedi. Çoğu zaman abime ve diğer torununa da hediyeler vs alırdı, aylık bana kalan para büyük bir para değildi ama ben de pişmanım biriktirmediğime. Kaldı ki ben şimdi de ona ev açarım, açardım da, söylemiştim ona bunu. Evi ayırma konusu hiçbir zaman kapanmadı, onu her gün alıştırmaya çalıştım, koltuk rengine kadar seçmişti. Annecim evinde rahatça oturur sigaranı yakarsın çocuk gürültüsü olmadan, ama biz gelirken mecbur havalandırırsın derdim gülerdim. Aylarca bu konuyu hiç kapatmadan onu alıştırmaya çalıştım. Alışmış gibi de görünüyordu ama hep yokuşa sürüyordu meseleyi. Mesela maaşını biriktirelim dediğimde ben harcamak istiyorum alacaklarım var diyordu (yeğenime yani diğer torununa hediye vs), tamam o zaman ben destek olayım deyince kimsenin parasını istemiyorum diyordu. Sonra başka bir gün ben maaşımı ev sahiplerine yedirmek istemiyorum diyordu. Yani hep yokuşa sürüp konuyu kapatmak istiyordu.Louder,
bana göre hatalı olduğunuz birkaç nokta var ama dediğim gibi bana göre.
Anneniz zor durumda kalmış bağımlı abinizden kaçmak için size sığınmış, elbette onu evine geri gönderemezdiniz o günkü şartlar böyle gerektiği için kapınızı açtınız buraya kadar tamam ama abiniz kombiyi sattıktan sonra annenize bizimle yaşar gidersin dememeliydiniz, geçici birliktelik taş çatlasın 5-6 ay sürer, siz 2 yıldır berabersiniz ve 2 yıl bir insanın o evi ve birlikte yaşadığı insanları benimsemesi sahiplenmesi, artık evim de ailem de burası demesi için yeterli bir süre.
Anneniz size geldiğinden beri evi ayırma niyetindeydiniz madem, doğum sonrası toparlanınca annenizi de dahil ettiğiniz ev aramaları yapmalıydınız, o uyurken ev bakmanız olmamış bence çünkü annenizle sorunlar yaşamaya başlamış aylar evvel de ev meselesini açmış sonra o biraz ılımlı davranınca sizde ayrı ev konusunu kapatmış gibi olmuşsunuz, sonra yine ortam kızışınca tekrar ev aramışsınız.
Maaşını ilk 10 ay diğer evin kirasına harcamış fakat sonra size vermiş, annemi sağlam desteklerdim dediğinize göre maaşına ihtiyacınız yok şüküranneniz adına biriktirebilirdiniz, anne birikimin de oldu hadi gel yakınlarda şirin bir ev bulalım eşya vs yetmediği yerde arkanda ben varım abim var diyebilirdiniz.
Bir insana gel demesi kolay git demesi zordur, o yüzden evet elimizde olmayan sebeplerle ailemize kapımızı açabiliriz, zor vakitler de açmalıyız da fakat ayrılma sürecini uzatmak böyle kırgınlıklara sebep oluyor.
Hadi anneniz kızdı, eşiniz niye üzerinize geliyor anlamadım sonuçta eşiniz yuvanız için yaptınız.
Sen de bir annesin. Eşinle huzurunu bozan insanlarla arana mesafe koymak zorundasın. Kendi evinde diken üstünde olmak hoş değil. Elinden geleni yapmışsın. Yeter. Ayrıca ortada da bırakmıyprsun ev ayarlayacağım diyorsun. Anneninyaptığı nankörlük.Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Beni yanlış anlamayın Louder, evlat olarak zaten elinizden geleni yapmış zor durumdaki annenize evinizi açmışsınız, bu konuda asla eleştiremem hatta takdir de ettim çünkü Allah biliyor ben öz annem bile olsa aylarca aynı evde yaşayamam, arıza çıkaran da ben olurumO uyurken ev bakma olayı yine korkunç şekilde huzur kaçırıp evde cenaze havası estirmesi üzerine oldu, Mune abla biz zaten 10 ay kira ödenirken ev bir gün ayrılacak sanıyorduk, hepimiz. Sonra kombi meselesi olunca annem çaresiz kaldı ve bize de çok iyi olduğu için öyle söyledik. Maaşını bana isteyerek verdi, ben de eşim de hep dedik, vermesen de olur diye, ben yaşarken eksiklerinizi alın dedi. Çoğu zaman abime ve diğer torununa da hediyeler vs alırdı, aylık bana kalan para büyük bir para değildi ama ben de pişmanım biriktirmediğime. Kaldı ki ben şimdi de ona ev açarım, açardım da, söylemiştim ona bunu. Evi ayırma konusu hiçbir zaman kapanmadı, onu her gün alıştırmaya çalıştım, koltuk rengine kadar seçmişti. Annecim evinde rahatça oturur sigaranı yakarsın çocuk gürültüsü olmadan, ama biz gelirken mecbur havalandırırsın derdim gülerdim. Aylarca bu konuyu hiç kapatmadan onu alıştırmaya çalıştım. Alışmış gibi de görünüyordu ama hep yokuşa sürüyordu meseleyi. Mesela maaşını biriktirelim dediğimde ben harcamak istiyorum alacaklarım var diyordu (yeğenime yani diğer torununa hediye vs), tamam o zaman ben destek olayım deyince kimsenin parasını istemiyorum diyordu. Sonra başka bir gün ben maaşımı ev sahiplerine yedirmek istemiyorum diyordu. Yani hep yokuşa sürüp konuyu kapatmak istiyordu.
şimdi ters konuşacağım başlayacağım hepsine de louderÇok teşekkür ederim abla, çok şükür oğlum iyi. Yaraları yine var ama biraz da bıraktım o konunun peşini. Hiçbir şey çıkmayınca testlerde. Şu zor günleri bir atlatsam. Çok acı çekiyorum. Eşimi kötüleyip duruyor bağımlı abimi üstümüze kışkırtmış oluyor ya gelirse diye de hep tedirginim.
Ne demek oğlumdan nasıl para istersin diye bağrınmak ya, ben piç miyim diyemedin mi orda? Oğlu olunca ondan isteme huzuru kaçmasın, sen olunca koca delisi, kocan seni dolduruyor. Kervana annen de katılmış aşko hayırlı olsun.Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Abisi karısından korkusuna almam diyor. Bu kızın çektiğinin onda birini çekemez o. Onun karısına böyle car car ötemez hanım sultan. Bunun kocasının sesi çıkmıyo, Louder de ailenin toparlayıcısı zaten, bunlara laf etmek kolay. Karısının bi lafına hepsini keser o adam.şimdi ters konuşacağım başlayacağım hepsine de louder
sen zamanında elinden gelenin çooook daha fazlasını yaptın kusura bakmasın
bırakın konuşursa konuşsun sakın vicdan yapmayın
evli abini akıllı adammış bakın alamam yanıma vs demiş öyle olmalıydı.. neyse olan olmuş
bundan sonra çekirdek ailenize bakın
o sizi çekiştirdikleri de onun arkasından diyorlardır "bu da gitti kızının evine çöreklendi" vs diye.. merak etmeyin
Abla çok zor inan ölümüne zor, ben biliyorum ev bakma sürecine gelebilseydik her eve bahane bulacaktı, zaten sürekli öyle ya da böyle bir sebep, bahane vardı, asla ayırmak istemedi evleri. Yalnız kalmak istemiyor. Onu da anlıyorum alışık değildir haklıdır ama ne yapayım, benim de çarem yok ki. Hep yanında olacağımı da söyledim ama fayda etmedi. Mesela aynı evdeyken de asla içeride oturmazdı (kendine ait oda ve bir tane de tv olan oturma odası var salondan hariç), hep bizle. Hani yalnız kalıp iki çift laf da edemezdik. Çünkü sevmiyor yalnızlığıBeni yanlış anlamayın Louder, evlat olarak zaten elinizden geleni yapmış zor durumdaki annenize evinizi açmışsınız, bu konuda asla eleştiremem hatta takdir de ettim çünkü Allah biliyor ben öz annem bile olsa aylarca aynı evde yaşayamam, arıza çıkaran da ben olurum
Fikre alıştırma yanlış bir metod, direkt fikri uygulama yapacaktınız ablacım, abinizle olan sıkıntı son bulunca ve siz lohusalığı atlatınca uygun fiyatlı sevebileceği yerler bakacaktınız o evlere götürecektiniz, mırın kırın da etse aralarından bir tanesine karar vermen lazım ona göre eşya sipariş edeceğiz diyecektiniz.
Öte yandan kusura bakmayın ama anneniz de rahat bir kadın, büyük konuşmaktan Allah’a sığınırımRabbim kimsenin evinde kalmaya muhtaç etmesin ama bir sebeple kızımın evinde kalmam gerekse 15 günü bulmaz içim fıkırdar ev bulup gitmek isterim çünkü birileriyle aynı evde ev ev üzerine yaşamaya tahammülüm yok, kimse varlığımdan rahatsız da olmasa yapamıyorum, kendi evim düzenim olacak, en basit örneği damadım da evladım ama kızım tek gelince giyimim rahattır damadım gelince sütyen takmak zorundayım, her gün aynı evde hele bu sıcakta
Mesaj tekrarıBeni yanlış anlamayın Louder, evlat olarak zaten elinizden geleni yapmış zor durumdaki annenize evinizi açmışsınız, bu konuda asla eleştiremem hatta takdir de ettim çünkü Allah biliyor ben öz annem bile olsa aylarca aynı evde yaşayamam, arıza çıkaran da ben olurum
Fikre alıştırma yanlış bir metod, direkt fikri uygulama yapacaktınız ablacım, abinizle olan sıkıntı son bulunca ve siz lohusalığı atlatınca uygun fiyatlı sevebileceği yerler bakacaktınız o evlere götürecektiniz, mırın kırın da etse aralarından bir tanesine karar vermen lazım ona göre eşya sipariş edeceğiz diyecektiniz.
Öte yandan kusura bakmayın ama anneniz de rahat bir kadın, büyük konuşmaktan Allah’a sığınırımRabbim kimsenin evinde kalmaya muhtaç etmesin ama bir sebeple kızımın evinde kalmam gerekse 15 günü bulmaz içim fıkırdar ev bulup gitmek isterim çünkü birileriyle aynı evde ev ev üzerine yaşamaya tahammülüm yok, kimse varlığımdan rahatsız da olmasa yapamıyorum, kendi evim düzenim olacak, en basit örneği damadım da evladım ama kızım tek gelince giyimim rahattır damadım gelince sütyen takmak zorundayım, her gün aynı evde hele bu sıcakta
abisi mevzusunu bilmiyordumAbisi karısından korkusuna almam diyor. Bu kızın çektiğinin onda birini çekemez o. Onun karısına böyle car car ötemez hanım sultan. Bunun kocasının sesi çıkmıyo, Louder de ailenin toparlayıcısı zaten, bunlara laf etmek kolay. Karısının bi lafına hepsini keser o adam.
Hayatındaki herkes senden bunu istiyor zaten. Senin ne istediğin önemli, herkesin istediği oldu bir şekilde bundan sonra seninkiler olacak.Benim onu herkesten önde tutmamı istiyor sanırım. Eşim çalışmayıp çocuk bakıyor diye (bu bizim en faydalı seçeneğimizdi ve beraber bu kararı vermiştik bebek planlarken), her şeyi eşim yapsın istiyor bir de. Onun dinlenme zamanları bile anneme batıyordu mesela.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?