Benim hikayemde, ben esinin durumundaydim, esim senin durumundaydi, girdigi bunalimi gozlerimin onunde yasadigi icin cidden anlayabiliyorum.Evet doğru hatırlıyorsun, annem geri dönüp de barışalım falan der diye korkuyorum ama umarım yapmaz öyle bir şey. Çok kötü bir durumdayım inan, işin içinden çıkamıyorum, nasıl durulacak sular, her şey nasıl rayına oturacak bilmiyorum. Çok yalnız ve çaresiz hissediyorum. Nasıl çözülecek ev işi vs. Aklımı yiyorum kendi kendime. Eşimi sürekli herkese kötülediği için annem, eşim de üstüme geliyor
Evet doğru hatırlıyorsun, annem geri dönüp de barışalım falan der diye korkuyorum ama umarım yapmaz öyle bir şey. Çok kötü bir durumdayım inan, işin içinden çıkamıyorum, nasıl durulacak sular, her şey nasıl rayına oturacak bilmiyorum. Çok yalnız ve çaresiz hissediyorum. Nasıl çözülecek ev işi vs. Aklımı yiyorum kendi kendime. Eşimi sürekli herkese kötülediği için annem, eşim de üstüme geliyor
Çok çok üzüldüm. Nasıl ayrıldınız bilmiyorum ama eski eşinize de üzüldüm. İnşallah doğrusu buysa barışırsınız o da ailesinin zincirlerinden kurtulur. Ben bu duruma düşmemek için çok çabalayacağımBenim hikayemde, ben esinin durumundaydim, esim senin durumundaydi, girdigi bunalimi gozlerimin onunde yasadigi icin cidden anlayabiliyorum.
Ama artik ortada bir yuva ve bebek var, onceligin bebegin olmali, bak esin demiyorum bebegin olmali.
Bebeginin iyiligi icin bir anne gerekirse annesine sirt donebilmeli.
Sen annen ve abin icin (ya da onlar sebebiyle) bir yuva dagittin daha once ama o zaman ortada cocuk yoktu...
Beraber yaşadığımız 2 sene 8 ayda çocuğumla oynadığı için, maaşını verdiği için (evi ayrıyken maaşı yetmiyordu ben üstüne ek yapıyordum epeyce). Bu yüzden kendimi suçlu görmüyorum bu konuda.Anneniz neden beni kullandınız diyor?
Bir de abiniz bu süreçte hiç alıp götürmedi mi annesini. Anne babanın hep bir evlatta kalması zor oluyor diğerinin de arada alıp goturmesi lazımdı. Bundan sonra abinize inisiyatif alması gerektiğini söyleyin. Hatta evi Antep'te de tutabilir.
Önceki evliliğinde annesi ve abisinin suçu yoktu, adam görüp görebileceğin en sorunlu tipti, hiçbir ama hiçbir işe yaramaz lakin sürekli kaynaklardan tüketir, sıkıntı çıkarmaktan başka işe yaramazdı. Şimdiki işini bile Louder'a borçlu. Ama bu aile ona gık demedi, Louder koca delisi olmadı bu adamla evli olduğu süre içerisinde. Şimdi bu eziyet ediliyorsa bu adam terbiyeli olduğundan.Benim hikayemde, ben esinin durumundaydim, esim senin durumundaydi, girdigi bunalimi gozlerimin onunde yasadigi icin cidden anlayabiliyorum.
Ama artik ortada bir yuva ve bebek var, onceligin bebegin olmali, bak esin demiyorum bebegin olmali.
Bebeginin iyiligi icin bir anne gerekirse annesine sirt donebilmeli.
Sen annen ve abin icin (ya da onlar sebebiyle) bir yuva dagittin daha once ama o zaman ortada cocuk yoktu...
Bizde de şu vardır "kayın aileye ters yapılmaz herkes kendi ailesini uyarır, insanın kendi ailesine dediğini ailesi unutur ama el kızı oğlunun dediğini kayın ailesi unutmaz"Eşinin duruma karsi duruşunu tam anlayamadım. Biz tam aksine bu tarz durumlarda kendi söyleyemediğimiz şeyleri eşimle birbirimizin üstüne atmak konusunda anlaştık. Ben kendi aile dertlerimi eşimi öne sürerek bertaraf ediyorum. Melek gibi çocuk ama ailem despot sanıyorbaska türlü ne alkolik kardeşimin derdinden kurtulurdum ne hakkım yenmeden bu günlere gelirdim. Beni elin adamına niye rezil ediyorsunuz, yarın bir şey olsa ne düşünür diye diye kendimi koruyorum. Eşime de dedik gerekirse valla bu kadin da böyle deli biri napim de yine de bana bir şey bulaştırma şimdiye kadar iki taraf icin de işe yaradı. İsteyen deli, isteyen huysuz, isteyen geçimsiz bilsin hiiiiç umrumda degil. Sonuçta sizin sorununuz öyle ya da böyle annenizin gitmesiyle çözüldü mü, çözüldü. Bitmiştir. Öyleydi de beni yanlis anladi yanlis anlattı da ne gerek var güzel kardeşim. Senin eşin hakli mi olmak istiyor yoksa mutlu mu olmak istiyor? Bu noktadan bakarsa kendisi de sakinleşecektir. Sen ne yapsan git diyemezdin ama o el annen için.
Çok çok üzüldüm. Nasıl ayrıldınız bilmiyorum ama eski eşinize de üzüldüm. İnşallah doğrusu buysa barışırsınız o da ailesinin zincirlerinden kurtulur. Ben bu duruma düşmemek için çok çabalayacağım
Ha yani bak yanlis hatirladigim seyler varmis, eski eş iyi biri degildi dogru baska uyeyle karistirdim herhalde.Önceki evliliğinde annesi ve abisinin suçu yoktu, adam görüp görebileceğin en sorunlu tipti, hiçbir ama hiçbir işe yaramaz lakin sürekli kaynaklardan tüketir, sıkıntı çıkarmaktan başka işe yaramazdı. Şimdiki işini bile Louder'a borçlu. Ama bu aile ona gık demedi, Louder koca delisi olmadı bu adamla evli olduğu süre içerisinde. Şimdi bu eziyet ediliyorsa bu adam terbiyeli olduğundan.
Gelin kayınvalide anlaşmazlığında arada kalan damatlara dönmüşsünüz. Zor tabi, iki tarafı da üzmek istemiyorsunuz ama insan yaş aldıkça cidden daha çok konuşup her şeye karışıyor; kendi büyüklerimde de görüyorum.Vicdan yapmayın,çok güzel plan yapmışsınız.Anneniz istemese de uygulayın.Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Zerre pişmanlık hissetme. Yerden göğe kadar haklısın. Eşyalarını almadıysa onlarıda yolla. Ayrı kendine ev isterse ozaman bakarsınız çaresineMerhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Ben gece ev bakmakla hata mı yaptım diye soruyorsan o baska konu. Evet nahoş olmuş. Ama zaten coook geç bile kalınmış yani gerçekten helal olsun ben o kadar sabırlı degilim aileme karşı. Sen çok daha iyi bir evlatlık yapmışsın.Bizde de şu vardır "kayın aileye ters yapılmaz herkes kendi ailesini uyarır, insanın kendi ailesine dediğini ailesi unutur ama el kızı oğlunun dediğini kayın ailesi unutmaz"
Eşim "ben ona çocuklarının yapmadığı şeyleri yaptım, hep iyiliğim dokundu ama o beni kötü görüyor herkesle de kötü ediyor" diye sinirleniyor.
Sürekli evde bu konuşuluyor tabi doğal olarak. Şimdi çok çaresiz ve kötü hissediyorum ben. Annem berbat bir duruma soktu hepimizi. En çok da kendini. Acaba ben mi hata ettim o gerginlik çıkardığı gecenin sabahında ev baktım diyerek, bilmiyorum.
Şimdiden bunları mı düşünüyon?İlk planlarken evi güzelce huzurla ayıralım derken eşime demiştim ki annem yatalak olur, hasta olursa yine evimde bir odada ona bakarım. Tamam demişti. Şimdi öyle bir durumda bile kabul etmem istersen şimdi boşan diyor. Ne yapacağım bilmiyorum gerçekten.
Evet maalesef ben çok kötü hissediyorum. Annem gitti diye değil. Kötü bir yere gitti diye, birikmişi yok diye. Keşke o maaşları en başından itibaren biriktirmiş olsaydımŞimdiden bunları mı düşünüyon?
Ağır bir cümle ama durduk yere de kurmadı eşin o cümleyi Louder ya. :/İlk planlarken evi güzelce huzurla ayıralım derken eşime demiştim ki annem yatalak olur, hasta olursa yine evimde bir odada ona bakarım. Tamam demişti. Şimdi öyle bir durumda bile kabul etmem istersen şimdi boşan diyor. Ne yapacağım bilmiyorum gerçekten.
Elinizden geleni yapmışsınız, eşiniz de öyle. Bundan sonrası annenizin kendi tercihi, üzülmeyin ve hayatınıza devam edin. Ev tutmak isterse zaten abinizle ortaklaşa ayarlayacakmışsınız. Bağımlı oğluyla yaşamak istiyorsa da kendi kararı.Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Vicdanını rahat tut sen ona yapılabilecek en büyük iyiliği yapmışsın. Sonuçta bağımlı insanların ne tür tehlikeler saçtığını tv den boy boy izliyoruz.Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?