23 yaşındayım üniversiteyi geçen sene bitirdim. ergenliğimden beri ailemle kavga ediyorum daha doğrusu annemle bu kavgalar hep öfke patlamaları ve devamında getirdiği ağlama krizleri şeklinde oluyor . Annem tüm hayatını benim üzerime kurmuş vaziyette . yıllardır böyle . beni o kadar korumacı büyüttü ki hep içine kapanık kendine güvensiz bir genç kız olarak yetiştim .annem benim yaşlarımda kendi annesini yanında kaybetmiş. o günden sonra anksiteye yani kaygı bozukluğu var yıllardır ilaçlar kulanıyor. amaannemin bu kaygı bozukluğu en çok beni etkliyor malesef. hayatıma dair her detayı bilmek istiyor daha sonra bunları bana karşı kullanıyor. belki kötü niyetle ypaamıyor ama ben cidden çok kötü etkileniyorum bu durumdan. üniversitede çok şükür ailemden uzak bi yeri kazandım başta benim için çok zor oldu çünkü içine kapanık pısırık bi insandım . sudan çıkmış balığa döndüm resmen . mimarlık okuyordum . bi yandan derslerim bir yandan yurt hayatı bir yandan gerçek yaşama adapte olmak bunların arasında hep ezildim. psikolojik sıkıntılarım iyice arttı . tek arkadasım annemdi . o da bana çoğu zaman hiç iyi gelmezdi. daha sonra yavaş yavaş arkadas edindim . hayatımı düzene soktum. ilk defa sevgilim oldu falan. bu sefer de sevgilim olduğu için endişelenmeye basladı ben üzülmemden korktuğu için . ama öyle böyle değil. sevgilimle kavga edip ağladığımda bi bakıyorum o da ben üzülüyorum diye ağlıyor . ben bunu görüp iyice sinirleniyordum. sonuçta benim yaşadığım şey gayet olağan bişey ama annem her zamanki gibi abartıyordu. neyse arkadas cevremi genislettim annemle olan ilişkime mesafe koydum kendime güvenimi kazandım okulu bitirdim eve döndüm benim için kabus başladı . sürekli kavga kıyamet . 5 kilo fazlam var mesela annem ona yıllardır takmış durumda. yediğim içtiğim her şeye karışıyor. sürekli zayıfla diyor. bazen gece bişey atıştırsam evde bu kavga konusu oluyor. üniversiteye gittikten sonra sivilcelerim çıktı mesela her gün gelip yüzüme garip garip maskeler yapıyor. bazılarına güzel bişey gelebilir bi annenin bu kadar ilgilenmesi ama asla öyle değil bu çok abartı düzeyinde inanın bana . anne bugün maske yapmak istemiyorum desem evde kavga çıkıyor. kaç kere dedim benim kilomla ilgili bişey söyleme ki kaldı ki gerçekten kilolu bi insan değilim 59 kiloyum. sadece 4-5 kilo versem daha fit olucam ama o her zaman benim mükemmel olmamı istiyor ya. kavga edince ikimizde öfke patlamaları yaşıyoruz . annem ağlama krizlerine giriyor. ama kavga ettiğimiz konu o kadar basit ki konu bile yok. en cok da babama üzülüyorum bu anlarda.. ikimiz arasında gidip gelip sakinleştirmeye çalışıyor. kardeşim var 16 yaşında onun için de kaygılanıyorum. bi kaç saat önce yine bi öfke patlaması yaşadım kendimi artık kontrol edemiyorum. staja basladım mutluyum ama hafta sonları evdeyim . yaşadığımız şehirde hiç arkadasım yok çünkü ben üniyi kazanınca taşındık fakat üniversite okuduğum şehire değil . o yüzden arkadas edinemedim . bu öfke patlamaları yüzünden artık kendime bişey yapmak istiyorum. biliyorum çok uzun oldu çoğunuz okumayacaksınız bile ama en azından içimi dökmek bile iyi geldi