- 18 Ağustos 2014
- 1.093
- 725
Bazı insanların yokluğu varlığından daha iyidir. :)
benımde oglumun bıyolojık babası ortada yok
düşün ben onun yerinde olsam
kendimi bogaz köprüsünden aşağı sallandırırdım ibretlik
Üzüldüm umarım dayanılmaz bosluklar kalmamıstır sıze
biraz tuhaf gelecek ama yazdıklarınıza çok imrendim keşke bende çocuk olarak hata yapmış olmanın mahcubiyetini hissetseydim şimdiki durumundan daha normal olurdu
çünkü bende durum tam tersi
arkaya dönüp baktığımda beni en çok üzen annem babam olmuş
vicdanlarından da hiç rahatsız durmuyorlar ikisi de bencil sorumsuz gününü kurtaran insanlar biri kendini genç kız diğeri kendini üniversiteli delikanlı gibi görüyo
evlat hakkı diye birşey varsa ikisine de helal etmiyorum hiçbir şekilde haketmiyorlar çünkü
böyle içim bir tuhaf oldu..
yani nedense gitmek istemediğim ama gittiğim yerler oldu.
ama benim acım daha çok taze sanki hiç gözümün önünden gitmeyecek o sahneler.
daha bu sabah babamla olan bir sahnemize gittim aynen yaşananları tv de izliyor gibiydim. Beynim kısa devre yaptı "acaba babam ölmedi mi?" diye. sonra kendime geldim.
Keşke yanımda olsaydı, keşke numarasını aradığım zaman cevap verebilseydi.
Keşke 5 aydır diyemediğim baba kelimesini ağız dolusu milyon kez deseydim.
Of cute ya neden açtın ki bu konuyu.
Çok iyi anlıyorum neler anlatmak istediğini.
Benimde o kadar iyi sevgi dolu bana her anlamda destek bir ailem var.
Hayatımdaki en büyük şansım ailem derim hep.
Onları bende istemeden çok üzdüm. Hiç vicdanım rahat değil.
Hep istediler ben iyi olayım. ama iyimiyim değilim.
İlk evlendiğimde yanlış bir karar vermiştim. Onun acısını üzüntüsü çektiler.
Şimdi yaptığım 2. evlilğimdede sıkıntılarımı artık onlara yansıtmak zorunda kaldım.
Çok üzgünüm.. böyle olsun hiç istememiştim.
Allah onları başımdan eksik etmesin.
Son zamanlarda ailemi benim için üzüldüklerini görmek beni iki katı yıkıyor.
Ayakta duramıyorum. Kafamı tutamıyorum. Ama silkelenmek zorundayım.
ben de öyle bir anne olucam biliyorum ben de şimdi ağlıcam
yazılanların bır kısmı okuyamamısımSevgili cute, çünküsende biliyorsun ki onlar kizsalarda uuzulseler de her daim senin yanındalar. Ve maalesef ki çoğuinsan hak etmeyene ddeğer verir.Yanlis anlama sen değer vermiyorsun anlamında değil. Yani insanın bilinç altında aileye karşı bir savunma vardır. Ben bir birey im kendi istediğim öncelikli gibi..Bir de cahillikte aile ne derse desin insan yasamadan goremiyor.Ailenin söyledikleri inandirici olmuyor ya da yasaklar daha tatlı geliyor.
Ama unutamamiz gereken bir şey varsa o da onlar bizim sinir toplarımiz değil. Paylaşımlar dahi (uzuntu, kırgınlık vs.)çok gerekmedikce yansitilmamali. Çünkü bir anne için şu dünyadaki en kötü şey evladını hüzünlü görmektir. Ki artık sende daha iyi anlıyor olmalısın.
Nasıl ki erkekler is yerinde yada herhangi bir stresi eşten ve çocuktan çıkarıyor sa aileden çıkarmakta aynı şeydir. Çünkü biliriz ki onlar hep yanımızda dir lar. Ama unutmamamiz gereken şey onlarda bir insan hemde anne yani evladı için canını bile verebilecek bir aile duygularını fazla hele ki belli bir yaştan sonra olumsuzluk yuklememeliyiz.Buna çok zor kalmadikca hakkımız yok yoksa daha çok vicdan azabı çekeriz. Madem ki biz bir birey iz deyip onların fikirlerine önem vermiyoruz o zaman sıkısınca da bakabildigimiz kadari ile başımızı çaresine bakıp tikandigimiz yerde onlara başvurmalıyiz.
Hele ki çevremizde anneligi sadece doğurmaktadır zanneden kimseler varken.Belki de o yuzden kiymet bilmiyoruzdur.Yani ben sana yazdiklarim dusuncelerimin sadece ceyregi belki eder.Ve oyuzden ona gore hareket ederim galiba vicdanım rahat bu konuda..Elimde olmayan sebeblerle ailemi üzdugum zamanlar oldu tabii.Ama onları bile son ana kadar bildirmedim, kendileri anladı lar. O kadarına da engel olmak mümkün değil hayat iste. .
Sen artık geçmişi düşünme bundan sonrasını bak.Her aninizi doya doya yaşayın. Hayat gerçekten kısa. Onları mutlu etmek istiyorsan mutlu ol, en azindan onların yanında. Şöyle bir kucaklasan siz benim bu hayattaki en büyük sansimsiniz, sizi cook seviyorum, iyiki sizin evladinizim demen onlar için herseye bedeldir.
hangi noktalara üzüldüğünüzü şimdi daha iyi anlıyorum, yengenizin annesi rahat bir şekilde kızının-damadının yanında yaşarken, annenizin, hepinizin bin bir fedakarlık yaparak evlatları rahat etsin diye yaptığı eve anneniz gidemiyor, yemek yemeğe çağrılmıyor, değeri hiç ama hiç bilinmiyor. siz de aynı şekilde; burada daha çok suç sizinde yazdığınız gibi abinizde. Allah ailenize, sevdiklerinize sağlık versin. Bir şekilde düşünmemeye, unutmaya çalışın. Ailenize sıkıca sarılın.abımın kayınvalıdesı kendı evınde huzur ve para olmadıgı ıcın abımlerle yasadı 3 yıl
bu kavgadan sonra 2 ay sonra evıne gıttı artık sımdı cuma sabahı gelıyor cumartesı aksamı gıdıyor
annemlerlede altlı ustlu oturuyolardı
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.
annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.
Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.
Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.
Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.
Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.
Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.
Sonra sadece ben degil abimdende cok uzulduler. Oda evlendi iyi fena bir esi var kotu degil ama asla gelin hanimin ailesi gibi saygi gormediler. Hasta olduklarinda abim onlari doktora tasidi kotu gunlernde yaninda oldu tabi. Bende oldumda. Abimin kayinvalidesinin psikolojik sorunlarindan ilk 3 sene cok sikintili geçti ,yani karakola bile sikayet etti kadin ailemi. Sebebler cok sacmassonra uzun sure kadin hastanede yatti. Neyse o kismi uzatmicam cunku abimebir kardes olarak mmüthiş kirginim.
abimin esiyle biz 5 gun arayla dogurduk. Sürekli benimki büyüdü seninki kucuk, benim ki konustu seninki konusmadi gibi kiyaslamalar yapildi. Fakat bu dillendirildi. Sorun su ki bundan aylat evvel bir aksam abimlerle düğüne gittim. Cocugumu alarak. Donustede bize gelin dedim ( 2.5 senedir evliyim 3 kere anca geldiler.) Kisa kesicem onun ufagiyla benim cocuk kavga etti. Benimki onunkinin saçını cekti. Bende her zamanki gibi egecim neden yapiyosun kardesin o senin dedim. Abim e5 uzerinde arabayi saga cekti neden vurmuyosun ccuguna nedennnn vracaksin ona yoksa ben ona vuracam sen dovmezsen ben dovucem ded. Dovemezsin vuramazsin hele bir dov seni oldururum diye cok kotu tartıştık buarada benim cocugu arabadan indirmye calisiyor. Ben agla cocuk agla eve zor geldik. Esime ve annemlere anlattim olanlari ama kuramiyorum kesmisin beni sanki.
hersey burdan basladi. Ama nerden bilirdik cok daha kotusunun olacagini.
devamini yazicam cidden uzerinden aylar gecti ama daha henuz bunu birileriyle paylasabilirim.
Bu olayın hemen ardından bir gün komşu bana (cidden hepsini yazsam okuymaya tahammülünüz kalmayacak) senin çocuk çok uslu annen bugün x annesinden özür diletti ağlaya ağlaya dedi. yani abimin kaynanasından( abimin kızının doğumunda barıştılar ve 3 sene beraber yaşadılar kaynanasıyla abim, annemin alt katında)
benim oğlan abimin kızına orospu demiş, dümdüz yazıyorum çünkü daha çok küçük , bu kelimenin anlamnını bilmeden söylüyor. evde küfür yok hatta forumda abi,lan , hacı diyorum ama bende normalde gayet hanım biriyim neyse.
bunun üzerine benim cocuğa bütün aile tepki koymuş. yanlış oldğunu anlasınlar diyede tek tek özür diletmeler ağlayarak.
annemle bu yüzden sayısız kavga ettim. artık annem anlamıştı bana sus sus sen kızsın diyordu ama bıçak kemğe dayandı.
bilenerek haftalarımı geçirdim.
buarada çocuklarımızı aynı okula vermiştik, ama benimki onun kızına osorpu dediği için abimin kayınvalidesi bunları aynı okula vermesinler demiş, sağda solda.(bende o hırsla cocugumun okulunu değiştirdim)
Daha sonra abimden 9 yaş küçük olmama ragmen abime sinirlenmeden onu doldurmadan bunlardan bahsettim uyardım, iyi kadın ama bak böyle böyle dedim çünkü abimde görüntüde cocugumu kendi cocugu gibi sever özellikle yaşananlardan ötürü. daha doğrusu öyle sanıyordum.
şimdi biraz abimle biz hakkındada bilgi vereyim. Abimin fabrikası var.(babamın desteği ile) eşinin çalıştırdığı dükkan benim babamın. oturduğumuz daireler babamın. daha bu aya kadar ev vergisi bile hiç ödememiştik.
kısacası, ramazanda kandilde, annemde denk geldik.
bunların kızı benim cocuga orospu cocugu dedi(bunuda sansürlemedim) bende baban nerede babanı getirde konuşayım dedim.
abim direk noldu lan noldu diye üzerime yürüdü . bak senin kzıında küfür ediyormuş abi gördünmü dedim. aslında cidden kızgınlıgım abime değil kayınvalidesineydi abimde bir erkek olarak bütün bunlara bu kadar gözyumuyor olmasına anlam veremiyorum.( abimin kaynanası anneme resmen, it muamelesi ediyordu )
çok tartıştık anlatamam çok ağır şeyler söyledik. annem babam abim eşi. ve bir kuzeniminzin eşi hepsinin gözlerinin önünde.
ne var ne yok söyledik.
bana boşandın dedi, bende ona ben boşandım ama ben anamı babamı kimseye ezdirmedim sen getirdik annemin alt katına oturttun kadını dedim. ikimizde birbirlerimizi evlerimizden kovduk , 1 sokak arayla oturuyoruz.
snra noldu biliyormusunuz bunu yazmaya bile utanıyorum bir anda abimi koltukta görmemle bir elini boğazımda hissetmem bir oldu, keşke diyorum oturup dayağımı yeseydim. o benim boğazımda ben onu var gücümle ittiriyorum .
çok üzgünüm gerçekten devamını yazmaya gerek varmı bilmiyorum.
o gece şöyle bitti bütün bu itişme yanaşırken kendi cocugumuda kapıda gördüm bakakaldım. oda bana bakıyordu. ben sana naptım ha dedim naptım senin karının ailesi sana milyarlar(abimin arabasını perte cıakrttı kaynı, ki bu arabayıda ona babam almıştı ) dilim kopsaydıda söylemeseydim diyorum ama . sana milyarlarca zarar verdiler sen onlara gıkını cıkarmadın sen soyle senin anan baban 10 senedir evinde bir tabak corba içtilermi dedim ha dedim?
bu seferde elleri yakamda olan yengemi gördüm . onu üzerimden aldılar.
kısa kesicem. sinir krizi geçirip bayıldı.
aylarca konuşmadık, yüzümüze bakmadık. hatta cocuklarımızlada konuşmadık. ben haftalarca bir o yanda bir bu yanda agladım. aranızda bazıları bunları biliyor.
sonra annemle babam bizi çok barıştırmaya uğraştı.
ben her defasında reddettım, onlarlada tartıştık.
sizin yüzünüzde bir anne baba olarak gidip sorunları halletmediniz, bana hep sus sus sus
nereye kadar , söz konusu cocugum .
malum cocuk konusunda cok deliyim bunu anlamayan yoktur herhalde.
babam en son ben sizi 250 gr peynırle büyüttüm böylemi olacak millete karsı dedi.
bizi barıştırdı güya.
millete karsı ıyı aksamlar demek için.
10 gün sonra babam kalp krizi gecirince. hastanede , ben abim ve yengem şeklinde. hiç bişey olmamış gibi davranmaya başladık.
eylülün 13 babam kalp krizi gecirdi sanırım.
babam yogun bakımdayken sormuş yarın iş var kızım işe gidecekmi kim bakacak cocuga ?
o kadar iyi bir baba ve annemde iyi bir anne.
bizimde onlara layık gördüklerimiz bunlar.
abime gelince ona hala çok çok kırgınım ama ugrasmıyorum.
bütün bu kavgalar herkeze yansıdıgı ıcın kaynanası( onda severdım aç kadın fakir yoksul , ama artık onuda hiç sevmiyorum) anneme kendi tuğlasını çektiği evde it mualemesi yapamıyor. annem ve ben hala abimde bir tabak yemiş biri değiliz. abim hala bizim cocuklarımzıın cocuklarına ev bırakan babamdan 5 lıralık borcları arıyor.
ama aktif bilenmiyorum çünkü hiçbişey değişmeyecek.
annemle babamı üzmemek için uğraşmıyorum onlarla.
sonuc olarak 3 ay olacak babam kalp hastası.
2 kere anjıyo oldu stent takıldı.
iyi ama . ben o günden beri daha kötüyüm.
sürekli vicdan azabı çekiyorum.
evet hepsi bu kadar.
Öylemi , çok üzüldüm
Allah mekanını cennet eylesin inşallah
Annen peki nerede?
Annemle babam beni da çok severler yani ben onlara cok kucak acamıyorum mesela ben el işinde calısıyorum onları doktora götüremiyorum ama ben daha cok seviyorum onları . yanı en azından komsu kadına deger verıp yedırıp onları yedırmemezlık etmıyorum.ne bilim yedirmiyorsam hiçkimseye yediremiyorum.
bak bende abime çok kızıgnım ama böyle hayat geçmez onuda unutmalıyım.
abimde bana çok kızgın yani o yüzden beni susturamayacağını anladıgı için vurmaya kalktı çünkü o benden 9 yaş büyük dana kadar adam. bunları görmedi. görüp umursamadı değilde.