Benim annem beni cok ozleyince (yurtdisindayim, bazen 1 seneye yakin hic gorusmedigimiz oluyor, 14 yasimdan beri de onlarla yasamadim, yatili okul vs) "gel beraber uyuyalim" der (31 yasindayim ve hala bunu yapar). Ben de bazen kirmam uyurum ama cok nadir olur bu durum. Bir de bana bu yasimda sarilir oper surekli, "bebegim" der (koca kadinim), gelir yanaklarimi sikar, tombulum, minik kusum, sunun tatligina bak filan der, ve de uyurken bile sarilir. Insanlarin yaninda bebek muamelesi yapar bazen. Yani ben de bu durumu yasayan biriyim. Cogu arkadasima anormal geliyor bu durum ama bana o kadar gelmiyor, annemin sevgisini gosterme sekli surekli sarilmak, fiziksel temas kurmak, bebek gibi davranmak. Mutlaka sagliksizdir ama bana anormal gelmiyor nedense. Kardesim hic sevmez oyle mic mic mesela. Ben severim gider kardesimi operim, bazen kardesimle uyurum ben de, uyurken sarilirim filan. Bilmiyorum cok mu anormal ama...
Ama sizin sevgilinizin olayini ben de sagliksiz buldum, cunku "annem yalniz kalmasin diye" diyor, yani annesine karsi muhtemelen vicdan- babanin boslugunu doldurma- asiri sorumluluk- asiri baglilik- asiri sozunden cikmama- duygu somurusu gibi durumlar olabilir... Bizim toplumda anneler en ufak seye uzuluyor, en ufak sozunden cikinca "ahhhh oglum uzuntuden kanser oldum" moduna geciyorlar, ozellikle gelinlere karsi... Yani bu beraber yatma durumlari erkek arkadasinizin hala annesinden tam bagimsizlik kazanamamis olduguna isaret olabilir. Bence daha bir genel gozlemleyin, hayatin baska alanlarina da sirayet etmis mi bu asiri ic icelik diye, psikolog degilim ama tahminimce etmistir.
