niye ezilirim gibi bir düşünceye sahipsin ki.ailenle aynı şehirde yaşayınca ezik mi olacaksın.hakkını savunmayı bilirsen hiçbir şartta ezilmezsin.rahatını düşün önce bence.ailenin yanında olsan yemekle işle fazla uğraşmazsın.paran daha çok yeter.gerçi tabi ailenin yanına atanmak da kolay değil.ama keşke yakın bir yere atansan.özellikle uzak bir yere atanmak istiyorum demen neden.allah korusun acil birşey olsa yetişemezsin.birçok sıkıntısı olur.
ben de ilk yozgata atanmıştım.orayı hiç unutamam.çok rahat bir yerdi.baştan küçük şehir olunca biraz zorlandım ama sonra alıştım.güvenilir bir yerdi,insanları sıcaktı.bir de küçük şehirler rahat oluyor ulaşım açısından falan.gerçekten ezilme takıntını çok anlayamadım.insan eziyet çekince güçlenir,ezilmez diye düşünüyorsun sanırım ama bu hem karakterine bağlı hem de kendine güvenli bir insan olmana.bir de bence rahatın yerinde olursa,yorgun argın olmazsan daha rahat ve kendine güvenli bir insan olabilirsin.
işte ben tamir işlerini, antenin nasıl çevrildiğini öğrenmk istiyorumşimdi bu gibi şeyleri hep annem-babam yapar. yemekleri bile. bu yaşıma geldim yemek yapmayı bilmiyorum :) bu evde kaldıkça da hiçbişey öğrenemicem.
Bence antenden elektronik eşyadan önce yemek yapmasını öğrenmelisin. Sonuçta bu işleri rica ile ya da usta çağırarak yaptırabilirsin ama restorantı olmayan yerler çok fazla.
:)Bütün gün çalışıp kurt gibi acıkıyorsun merak etme. Daha da alırsın. Hem hava da çok temiz oluyor. Ben 2500 rakımlı bir yerdeyim. İlk atandığımda 22 yaşında hep ailesinin yanında kalmış biriydim. Çöplük gibi bir lojman verdiler. Zorlukla karşı karşıya kalınca güçlü olmaktan başka yapacak bir şey yok. Elossa'nın yemek topiği var oradan yapıyorum yemeklerimi, internetten deneyip hoşuma giden tarifleri defterime yazıyorum. Öğreniyorsun yavaş yavaş, hem gittiğin yerde mutlaka öğretmen arkadaşların olur. Çünkü anaokulları köylerde değil ilçe merkezlerinde. Şimdiden telaş etmene gerek yok.
işte ben tamir işlerini, antenin nasıl çevrildiğini öğrenmk istiyorumşimdi bu gibi şeyleri hep annem-babam yapar. yemekleri bile. bu yaşıma geldim yemek yapmayı bilmiyorum :) bu evde kaldıkça da hiçbişey öğrenemicem.
aslında bu soruyu aileden uzakta olmanın zorluklarını anlamak için sormuştum. verilen cevaplar bana çok yardımcı oldu gerçkten :)
çünkü iyi bi puan alırsam istediğim çoğu yere atanabilirim. o yüzden doğru tercih yapmam lazım. pişman olmak istemiyorum.
bazen güneydoğu anadolu bölgesini yazmak istiyorum. oralar da aslında çok gelişmiş hem akrabalarımız filan var. ama bazen de aileme yakın bi şehri yazmak istiyorum yardımcı olurlar diye.
bu yazılanlardan sonra galiba buraya yakın yerlerden başlıcam yazmaya.
ayrıca doğunun merkezi batının köyünden iyidir demiştim. buna itiraz edenler olmuş. oysaki doğuda da çok güzel yerler var. niye bu kadar küçümsediniz anlamadım. doğuda görev yapıp çok rahat olan tanıdıklarım var. batının köyünde olan çok zorluklar çekmiş tanıdıklarımda var. batıda bile olsa köy köydür. hayatımda köyde yaşamadım. çok zor olur benim için. o yüzden 26. tercih dışında köy yazmam :/
bütün yazdıklarınızı okudum, çooook korktum ya :)
ailenin yanında kal diyosunuz da ailem de hayatım boyunca benimle olamaz ki. burda kalırsam hayatı öğrenemem :/
sizin yaşadıklarınız da gerçkten çok kötü olaylar ama tecrübe olmuş sizin için. şimdi kendinizi hiç ezdirmiyosunuzdur. ama ben burda kalırsam hayat boyu beni ezerler. ki burda kalabileceğimi sanmıyorum. çok yüksek puan alırsam belki olur. okulöncesi öğretmenliği okuyorum.
köy de istemiyorum. ama dediğiniz gibi puana göre yazcam. ilk tercihlerim merkez ve ilçeler olur herlde. doğunun merkezi, batının köyünden iyidir.
başta dediğim gibi alışmam lazım. o yüzden uzak bi yeri istiyorum. yoksa ailenin yanında kalmak tabi ki çok rahat olur ama öyle olursa da hep ezilen taraf ben olurum. başka bi yerde olursam 2-3 yıl ezilirim sonra baş etmeyi öğrenirim diye düşünüyorum. yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum :)
bende bu sene eylül atamasıyla doğuda bir ile atandım. ataması sıkıntılı olan bi branşım olduğu için 3 yıl sürekli ders çalışmak zorunda kaldım. neresi olursa olsun giderim diye düşünüyodum. atanmama yetecek puanı aldım ve sıralamaya da girdim. ama hayatımda geçirdiğim en zor dönem tercih dönemiydi. kesinlikle sınavdan daha stresli bunu anladım. okulları fazla araştırmadım 26 ya kalıcağımı düşünüyodum. bu arada bir süredir görüştüğüm biri vardı tam olarak aramızda bi şey yoktu ama olucak gibiydi. sırf ondan uzaklaşmıyım diye sadece bulunduğum yeri yazmak istedim. neyse sonunda atandım. karışık bi duyguydu atandığıma hiç sevinemdim sürekli ağladım neredeyse gelmiycektim kafama koymuştum. evden ailemden uzaklaşmak çok zor geldi. o kişiyle de olma ihtimali kalmadı. üstüne evimin yanındaki okulu küsüratla kaçırdığım öğrendim gelmeden bi akşam önce iyice bunalıma girdim. neyse babamla geldik. hiç bir tanıdık kimse yok ben sürekli ağlarım niye öyle olduğumu anlamıyorum o dönem. tavsiye üzerine özel bi yurt bulduk. öğretmenelr ve öğrenciler kalıyo. tek ve çift kişilik odalar var. öğretmenler öğrencilerle aynı yerde kalmıyo. yemek internet falan var. çok beğendim ve hemen yerleştim. yurt merkezde okuluum ilçede. ilçe köy gibi hiç bi şey yok. ama öğretmen servisi var bahçede inip biniyoruz ilçeyle bi alakam yok. öğrenciler lise olduğu halde çok düzgün edepli. merkez de çok güzel oda arkadaşımla çok iyi anlaştım. şu an çok mutluyum her şey yolunda. doğu diyince insanlar hep önyargılı yaklşıyo benim gibi. ama öyle deil gerçekten. evimde olsam böyle rahat olamazdım. şükürsüzlük yaptığım atandığıma üzüldüğüm için kendime çok kzııyorum. insanın kendi parasını kazanması çok güzel bi duygu. ben okulu fazla araştırmamıştım ama ilçe merkeze çok yakın çıktı allaha şükür. sana tavsiyem illerin merkezlerini yazman kesinlikle. yada geliş gidiş yapabileceğin yerleri. bulunduğum yerin yemekelri bi harika sinema falan var öğrencielr dolu, uçak var. benim için yeterli. aileden uzaklaşmak sanırım şu an daha iyi oldu.
bransın ne canım senın? ve gecen sene atama puanı kacmış bölümünün? bende öğretmenım ayrıca busene bakan ne derse desın sınıf fazlalıgı ve bransa alan degısıklıgıyle coookk atama oldu ilk atama degıl kurum ıçı.
böyle bir eğiticinin yetiştireceği çocuklara vah vah yazık,sizede Allah böyle insanlarla bir daha karşılaştırmasın amannn amann bizden uzak olsun :)Sagol. Dahasi da var anlat anlat bitmez, askerlik anilari gibi.
Mudur maas cekemeye merkeze gittigim bir gun televizyonunu benimle gonderdi. Tamir edilecekmis. Sen ver ben sana veririm parasini dedi. Ben verdim parayi tabi. Bana 3-4 ay sonra verdi parayi.
Tel sarj aleti bozukmus benden sarj aletimi aldi. Bende de bir tane. Ben de nisanliyim o zman. Benim de sarjim bitiyor istiyorum. Bir iki gun sonra tekrar istiyor. Cimri adamin tekiydi. Alsana yeni bir tane. Neymis onunki bozukmus, yaptiracakmis.
Mudur ust katta oturuyordu. Tuvaleti asagi akmaya baslamisti. Gittim soyledim. Ne dese begenirsiniz. Bize de ustten akiyor. Ben de sordum ee napiyorsunuz diye. Diyor ki akmadigi zamanlar giriyoruz.Neyse ki esi tuvaletin taslarina siva yapti akinti kesildi.
Herkesi kullanmaya calisiyordu.Arkadasimdan da telefon almisti( gececi sureligine) bir sene kullandi. Arkadasimin esi sinirlendi de oyle aldi telefonu geri.
Aday ogretmendik. Her ay mufettis geliyordu. Yolluk veriyorlarmis. Merkeze en yakin koy bizimkiymis. Yollugu fazlaymis o yuzden. Seminerlerde merkezdeki arkadasla biz mufettis yuzu gormedik size nasil geliyorlar uzak degil mi diye sasirirlardi. Gelip hep ezmeye calisirlardi. Bir gun dayanamadim ben de cikistim. Ben aday ogretmenim yeni ogreniyorum dedim.
Cok zor gunler gecirmistim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?