bende babasız büyüdüm.10 yaşındaydım babam vefat ettiğinde.annemde 33 yaşındaydı.öyle maddi sıkıntılar çektikki düşününce şimdi içim sızlar.annen evlenir diye korkuturdu okul arkadaşlarım aklım çıkardı ya evlenirse diye.annem hep "SADECE EVLAT" dedi.bizi büyüttü tek başına.evlenmedi.babamın yokluğu hep içimde oldu ama annemin herzaman yanımda olması babamı aratmadı.bi çocuğun yanında kim olursa olsun önce anneye ihtiyacı var.çocuğunu yaşından daha çok olgun görebilirsin,o içine atar sana belli etmez sessiz sakin kalır buda sana olgunluk gibi gelir.aslında öyle değil.bende öyleydim içime atardım.içimdeki düşüncelerimi kimseyle paylaşamazdım.evlenmen çok normal bi durum ama çocuğunu annene bırakman yanlış.aranızda ömür boyu hep bi mesafe olacak.heleki ikinci bi çocuğun olursa hep onunla olacağın için çocuğun seni affetmeyecek.bence onu yanına almalısın