Merhaba herkese,
Bir kızla ilkokuldan beri tanışıyoruz. Ama dost veya çok yakın arkadaş değiliz, zaten ayda yılda bir kez bir araya geliyoruz. Bunun dışında hep telefonla iletişim kuruyoruz.
Araya birkaç ay girdi, irtibatı kopardık. Sonra o bana yazdı, hayatımın akışını sordu. Benimle konuşmayı özlediğini söyledi falan. Zaten ben de o günlerde umutsuzluk içinde debeleniyordum. Bunları anlattım, benim yanımda olduğunu söyledi. Arkadaşlığımız sürsün dedi. Ben de okeyledim.
Sıkıntı, her günün neredeyse TAMAMINI onun eski erkek arkadaşı ve aşk acısı hakkında konuşmakla başladı. Kız adamın şiddete meyilli olduğunu da biliyor; "özür dilemeyi bilmiyor, beni kıskandırmak için başka bir kızla konuşuyor, yine de onun beni sevdiğini gözlerinden okuyorum" diyor. Ben de ona özetle birbirlerini sevmediklerini, ikisinin de hırs yaptığını söylüyorum; ayrıca kıza o adamın şiddet yanlısı biri olduğunu düşündüğü halde neden onunla barışmak istediğini de soruyorum. Hala onu sevdiğini ve hayatında istediğini söylüyor. Ve ben aynı şeyleri o kıza paragraflar halinde HER GÜN yazmaktan bıktım arkadaşlar.
Dün de fark ettim ki, söylediklerim beş para etmiyor. Enerjimin düştüğünü ilk kez fark ettim. Onun her mesajına cevap vermeyi bıraktım. Yavaş yavaş onun benimle konuşmasını bırakmasını ve bir daha asla bana yazmamasını istiyorum. Zira konuştuğumuz tek şey onun aşk acısı. Oysa daha ağır olayların altından kalkan insanların o kızdan daha güçlü olduklarını bilirim. Kızla zaten ortak spor ve sanat anlayışımız yok. Onun hayatında yaptığı tek şey işe gidip gelmek, her gün "neden bütün kötü şeyler benim başıma gelir" diye sormak ve ortada somut bir sorunu olmadığı halde kendini boş yere üzmek. Bencillikle arkadaşlık sürdürülemez.
Sizden bu konu hakkındaki fikir ve tavsiyelerinizi rica edeceğim. Bağları tamamen koparmak için ne(ler) yapmalıyım? Bencil mi davranıyorum kararımda? Ne dersiniz?
