Arkadaşı olmayanlar

aaaay

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2012
799
0
0
Aydın
benim hiç arkadaşım yok yalnız olanlar arkadaşı olmayanlar gelin burda tanışalım kaynaşalım benim gibi kendini yalnız hissedenler
 
aynı durumdayım. kafa dengi birisini bulmak çok zor. en ufak harekette hemen uzaklaşıveriyorum. çok seçiciyim galiba bu huyum hiç hoşuma gitmiyor. yalnız olmak güzel aslında ama çoğu zaman çekilmez bi halde alabiliyor malesef
 
normaldede yok canım burdada yok

Canım ben seni anlıyorum bende senin gibiyim girişken değilim hemen ortama giremem girsem bile samimi olacağım insan azdır ama samimi olduğum kişilerede çok sıcakkanlı olurum normalde böyle yani benimde pek arkadaşım yok arkadaş demeyelimde dostum yok dost denilen şey çok zor bulunuyor bi tane gerçek dostum var benimde ama insan üzgün oluğu zaman konuşacak birisini arıyor dediğin gibi.Yalnız olduğunu düşünme bizle konuşabilirsin burda güzel dostluklar kurabiliriz sanal ortam diye olmuycak değil çünkü sanal ortamdanda arkadaşlarımda vardı benim konuştuğum halada var o yüzden kendini yalnız hissetme arkadaş olabilirz burda
 
Son düzenleme:

biliyorum canım çok sagolunda burdada bır ıkı yerde konusup sonra ortam dagılıyor arkadas olunmuyr herkes her zaman girmıyr gene konusmak kaynasmak arkadas olmak isterim tabiki teşekr ederim bende tanıdıkça samimi olurum
 

evet çekilmez oluyor herkes muhabbet ediyr kafasına göre arkadaşı var burda bile girince günaydın dicek insanı çok burda arkadaşı
 
sanal ortamda arkadaş olurda dediğin gibi herzaman burda olmuyor.. şöyle canın sıkılınca hadi dışarı çıkalım diyebileceğin balkon sefası yapıp karşılıklı sohbet edebileceğin bir dost arıyor insan. bulmak zor. evliysen eşinle bile konuşamayacağın birçok şey oluyor. önceden çok kalabalık bir çevrem vardı. nereye adım atsam bi tanıdık arkadaştı yani. hepsi bitti. artık güven duygusu fazla kalmadı malesef içimde. yada konuşsam beni gerçekten anlarmı düşüncesi oluyo tanıdığım kişilerdede. uyumsuzluk çok yani. verdiğin özverinin aynısını bekliyorsun karşıdan ama kimse sen gibi olamıyor doğal olarak. bu durum yaşanmışlıklardan geliyor işte. bu hale geldikten sonrada zor oluyor dost bulmak arkadaş olmak.
 
sanal ortamda arkadaş olurda dediğin gibi herzaman burda olmuyor.. şöyle canın sıkılınca hadi dışarı çıkalım diyebileceğin balkon sefası yapıp karşılıklı sohbet edebileceğin bir dost arıyor insan. bulmak zor. evliysen eşinle bile konuşamayacağın birçok şey oluyor. önceden çok kalabalık bir çevrem vardı. nereye adım atsam bi tanıdık arkadaştı yani. hepsi bitti. artık güven duygusu fazla kalmadı malesef içimde. yada konuşsam beni gerçekten anlarmı düşüncesi oluyo tanıdığım kişilerdede. uyumsuzluk çok yani. verdiğin özverinin aynısını bekliyorsun karşıdan ama kimse sen gibi olamıyor doğal olarak. bu durum yaşanmışlıklardan geliyor işte. bu hale geldikten sonrada zor oluyor dost bulmak arkadaş olmak.
 

yok canım bekarım cevremde hiç arkadaşım yok napcam bılmıyorum insan konusmak dertleşmek arda çıkıp dolasmak istiyor yalnızlık zor burdada arkadaşlık edinemıcem galıba herkes çevre edinmiş zaten burda konussan bile ortamda fazla bulunamıyorsun
 
ben de kendimi yalnız hissediyorum arkadaşlarım var ama işte yine de böyle hissediyorum anlayanım yok
 
Benim de şuan hiç dostum yok.evliyim eşimle çok ii anlaşıyoruz ama aynı şey değil.O samimiyeti doğallığı görmediğim zaman yakınlaşmak istemiyorum.Bence dost bulmak çok zor.İnsanlar çok yapmacık ve hep ben diyorlar. Kafa yapına uyucak birini bulmakta zor.Zevklerinizin uymasıda çok önemli ki paylaşabileceğiniz şeyler artıcak.Şuan arada bir görüştüğüm biri var oturup sohbet ediyoruz.Ama ne o beni anlıyor ne de ben onu :) 2 çocuğu var ve doğal olarak bir eşi:)bütün hayatı bu.Ben yeni aldığım ve beni çok mutlu eden bir kitabı tartışmaya almak istediğimde doğal olarak tek taraflı bir anlatıım ve cvp oluyor.Yani bu ufak birşey olarak size gözükebilir ama bence önemli.Bazen çok bunalıyorum.Telefon açıp hadi gel bir kahve içelim sohbet edelim diyebileceğim kimse yok ne yazık ki
 

Resmen kendimi gördüm sende :)

Ben de girişken değilim tüm çabalarıma rağmen bu özelliğimi yenemedim. Bi tane çok yakın olduğum arkadaşım var bide benden 2 yaş büyük ablam o yüzden tüm dertlerimi onlara anlatıyorum özel şeylerimi onlarla paylaşıyorum.Ama kendimi bi kere bile yalnız hissettiğim olmamıştır.
İnsanın sosyal çevresiyle de alakalı bi durum sanırım.Arkadaş edinebileceğin bi imkanın yok mu okuyor musun yoksa bi işte çalışıyor musun?
 
Benim de hiç arkadaşım kalmadı,hep kendime sorup durdum ben ne yaptım diye.Hepsi evlendi,beni unuttu. Hele bir tanesi, en yakın arkadaşım dediğim ,öğrenciyken her haftasonu ders çalışmak için benimle buluşan arkadaşım evlenince 6 aydan 6 aya arkadaşlığını bana sadaka gibi sunmaya başladı.Üstelik başka şehirde öğrenciyken bile ayda en az 2-3 kere görüşüyorduk,şimdi aynı şehirdeyiz ama....Ne yapayım altı ayda bir halimi hatırımı soran arkadaşı, bi tane daha samimi arkadaşım vardı o da evlendi ,henüz bir sene oldu, iki kere tel de görüştük, geçen ikisi de ısrarla aradı günlerce, açmadım telefonu,artık ben görüşmek istemiyorum hiç birisiyle,evlenince sınıf atladıklarını düşünüyorlar, küçümsüyorlar gizliden gizliye. hepimiz insanız oturup dertleşeceğimiz bir insan arıyoruz zaman zaman, onlar hiç acaba zeynebin bir derdi var mıdır, bir sıkıntısı var mıdır ,bize ihtiyacı var mıdır demediler, altı ayda bir görüştüğüm insana neyimi anlatayım ben.Düşünüyorum da belki böylesi daha iyidir.
 

çok kotu bır durum benımde hıc arkadasım yok sohbet etcegım konusup dertleşcegım benıo anlayan kahveye cagırcak kımsem yok apartmanda buyuklerle muhabbet edıyorum onlarda dedıkocu bır tane yenı gelın var bakalım arkadas olabılırsem eger bırde benden buyuk abla var sıkıldım artık çok telefon acıp konusacagım kımsem yok
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…